တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 26:1-32
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 26:1-32 MSBZ
ထိုအခါ အၿဂိပၸမင္းႀကီးသည္ ေပါလုအား “သင့္အေၾကာင္းကို သင္ကိုယ္တိုင္ေျပာဆိုႏိုင္ၿပီ”ဟု အမိန႔္ရွိသျဖင့္ ေပါလုသည္ လက္ကိုဆန႔္၍ “အၿဂိပၸမင္းႀကီး၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္အေပၚစြဲဆိုထားသည့္အမႈအားလုံးႏွင့္ပတ္သက္၍ အရွင္မင္းႀကီး၏ေရွ႕ေတာ္၌ ယေန႔ ေခ်ပေျပာဆိုရေတာ့မည္ကို မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည္ဟု အကြၽႏ္ုပ္မွတ္ယူပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏ဓေလ့ထုံးစံႏွင့္ ျပႆနာအလုံးစုံတို႔ကို သိကြၽမ္းသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္၏ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို စိတ္ရွည္စြာနားေထာင္ေပးပါရန္ အကြၽႏ္ုပ္ေတာင္းပန္ပါသည္။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ မိမိလူမ်ိဳးထဲ၌လည္းေကာင္း၊ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌လည္းေကာင္း အစျပဳခဲ့သည့္ ငယ္႐ြယ္စဥ္ဘဝမွစ၍ အကြၽႏ္ုပ္မည္ကဲ့သို႔ျပဳမူေနထိုင္ခဲ့သည္ကို ဂ်ဴးလူမ်ိဳးအားလုံးသိၾကပါသည္။ သူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ယခင္ကတည္းက သိထားၾကသည္ျဖစ္၍ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ဘာသာတြင္ စည္းမ်ဥ္းအတင္းက်ပ္ဆုံးေသာဂိုဏ္းျဖစ္သည့္ ဖာရိရွဲဂိုဏ္းဝင္တစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ရွင္ခဲ့ေၾကာင္း သူတို႔သက္ေသခံလိုလွ်င္ သက္ေသခံႏိုင္ပါသည္။ ယခု အကြၽႏ္ုပ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ဘိုးေဘးမ်ားအား ဘုရားသခင္ေပးထားေသာကတိေတာ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအတြက္ ရပ္လ်က္ စစ္ေဆးစီရင္ခံေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏မ်ိဳးႏြယ္စု တစ္ဆယ့္ႏွစ္မ်ိဳးသည္ ေန႔ေရာညပါ စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ ဘုရားသခင္ကိုဝတ္ျပဳကိုးကြယ္လ်က္ ထိုကတိေတာ္အတိုင္း ခံစားရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါသည္။ အရွင္မင္းႀကီး၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအတြက္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏စြဲဆိုျခင္းကိုခံေနရပါသည္။ ေသလြန္ေသာသူတို႔အား ဘုရားသခင္ထေျမာက္ေစေတာ္မူသည္ကို မယုံႏိုင္စရာဟု အရွင္တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ထင္မွတ္ၾကပါသနည္း။ အမွန္စင္စစ္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္သည္လည္း နာဇရက္ၿမိဳ႕သားေယရႈ၏နာမေတာ္အား ဆန႔္က်င္သည့္အမႈမ်ားစြာတို႔ကိုျပဳရမည္ဟုထင္မွတ္၍ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ ထိုအတိုင္းျပဳခဲ့ပါသည္။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားထံမွ အခြင့္အာဏာကိုရရွိလ်က္ မ်ားစြာေသာသန႔္ရွင္းသူတို႔ကို ေထာင္ထဲ၌ပိတ္ေလွာင္ထားကာ သူတို႔အသတ္ခံရသည့္အခါလည္း ေထာက္ခံခဲ့ပါသည္။ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတိုင္းတြင္လည္း သူတို႔ကို မၾကာခဏျပစ္ဒဏ္ေပးလ်က္ ဘုရားသခင္ကိုေစာ္ကားေျပာဆိုၾကရန္ အတင္းအက်ပ္ေစခိုင္းခဲ့ပါသည္။ ထိုမွ်မက သူတို႔အေပၚ အလြန္ေဒါသထြက္၍ တိုင္းတစ္ပါးၿမိဳ႕မ်ားသို႔တိုင္ေအာင္ သူတို႔ကို လိုက္လံညႇဥ္းဆဲခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ား၏ခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္အခြင့္အာဏာတို႔ပါလ်က္ ဒမတ္စကပ္ၿမိဳ႕သို႔သြားစဥ္ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ လမ္း၌ ေနေရာင္ျခည္ထက္မကေတာက္ပေသာ ေကာင္းကင္မွအလင္းသည္ အကြၽႏ္ုပ္မွစ၍ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္အတူခရီးသြားသူမ်ားပတ္လည္တြင္ ထြန္းလင္းသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္ျမင္ရပါသည္၊ အရွင္မင္းႀကီး။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အားလုံးသည္ ေျမေပၚသို႔လဲက်သြားရာ ေဟၿဗဲဘာသာစကားျဖင့္‘ေရွာလု၊ ေရွာလု၊ သင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကိုညႇဥ္းဆဲသနည္း။ တုတ္ခြၽန္ကိုကန္ရန္ သင့္အတြက္ခက္၏’ဟု အကြၽႏ္ုပ္အားေျပာေသာအသံကို အကြၽႏ္ုပ္ၾကားရပါသည္။ ထိုအခါ အကြၽႏ္ုပ္က ‘သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ မည္သူျဖစ္ပါသနည္း’ဟု ေမးေလွ်ာက္လွ်င္ သခင္ဘုရားက‘ငါသည္ သင္ညႇဥ္းဆဲေသာေယရႈျဖစ္၏။ သင္သည္ထ၍ သင့္ေျချဖင့္မတ္တတ္ရပ္ေလာ့။ ငါသည္ သင့္ထံထင္ရွားသည္မွာ ငါ့ကိုသင္ျမင္ရသည့္အေၾကာင္းႏွင့္ သင့္အား ငါထင္ရွားျပမည့္အရာမ်ားအတြက္ သင့္ကို အမႈေတာ္ေဆာင္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ သက္ေသအျဖစ္လည္းေကာင္း ခန႔္ထားရန္ျဖစ္၏။ ငါသည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး၏လက္မွလည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးျခားတို႔၏လက္မွလည္းေကာင္း သင့္ကိုကယ္ႏုတ္မည္။ ထိုသူတို႔ထံသို႔သင့္ကို ငါေစလႊတ္၏။ ဤသည္ကား သူတို႔၏မ်က္စိကိုဖြင့္ေပး၍ သူတို႔ကို အေမွာင္မွ အလင္းသို႔လည္းေကာင္း၊ စာတန္၏အခြင့္အာဏာမွ ဘုရားသခင္ထံသို႔လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲေစသျဖင့္ သူတို႔သည္ ငါ့ကိုယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အျပစ္မ်ားခြင့္လႊတ္ျခင္းေက်းဇူးကိုခံစားရကာ သန႔္ရွင္းေစျခင္းခံရေသာသူတို႔ထဲတြင္ ပါဝင္ရမည့္အေၾကာင္းတည္း’ဟု မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အၿဂိပၸမင္းႀကီး၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေကာင္းကင္ဘုံမွဗ်ာဒိတ္႐ူပါ႐ုံကို နားမေထာင္၍မေနဘဲ ဦးစြာ ဒမတ္စကပ္ၿမိဳ႕၌ရွိေသာသူတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ယုဒနယ္တစ္နယ္လုံး၌ရွိေသာသူတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးျခားတို႔ကိုလည္းေကာင္း ေနာင္တရ၍ ဘုရားသခင္ထံေျပာင္းလဲကာ ေနာင္တႏွင့္ထိုက္တန္ေသာအမႈမ်ားကို ျပဳၾကရန္ ေဟာေျပာခဲ့ပါသည္။ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ဗိမာန္ေတာ္၌ဖမ္းဆီး၍ သတ္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏မစျခင္းေက်းဇူးကိုခံစားရ၍ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ရပ္လ်က္ လူႀကီးလူငယ္တို႔အား သက္ေသခံေနပါသည္။ ထိုသို႔သက္ေသခံရာ၌ ေနာင္တြင္ ျဖစ္ပ်က္မည္ဟု ေမာေရွႏွင့္ပေရာဖက္တို႔ေဟာေျပာခဲ့သည့္အရာမ်ားမွတစ္ပါး အျခားမည္သည့္အရာကိုမွ် မေျပာဆိုခဲ့ပါ။ သူတို႔ေဟာေျပာခဲ့သည့္အရာမွာ ခရစ္ေတာ္သည္ ေဝဒနာခံစားရလ်က္ ေသေသာသူတို႔ထဲမွ အဦးဆုံးရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအားျဖင့္ အစၥေရးလူမ်ိဳးႏွင့္ လူမ်ိဳးျခားတို႔ထံ အလင္းတရားကိုေဟာေျပာေတာ္မူမည္ဟူသည့္အေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္”ဟု ေခ်ပေျပာဆိုေလ၏။ ေပါလုသည္ ဤသို႔ေခ်ပေျပာဆိုေနစဥ္ ေဖတၱဳမင္းက “ေပါလု၊ သင္သည္႐ူးသြပ္ေနၿပီ။ သင္၏လြန္ကဲေသာက်မ္းဂန္ေလ့လာမႈသည္ သင့္ကို သူ႐ူးျဖစ္ေစၿပီ”ဟု က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ ဆိုေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေပါလုက “ျမတ္ေသာေဖတၱဳမင္း၊ အကြၽႏ္ုပ္မ႐ူးသြပ္ပါ။ မွန္ကန္၍ သင့္ျမတ္ေသာစကားတို႔ကို ေျပာဆိုေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အၿဂိပၸမင္းႀကီးသည္ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို သိေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ေရွ႕ေတာ္၌ ရဲရင့္စြာေျပာဆိုေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ၎တို႔ထဲမွ မင္းႀကီးမသိေသာအရာတစ္စုံတစ္ခုမွ် ရွိမည္မဟုတ္ဟု အကြၽႏ္ုပ္ထင္ျမင္ပါသည္။ အၿဂိပၸမင္းႀကီး၊ အရွင္သည္ ပေရာဖက္က်မ္းမ်ားကို ယုံၾကည္ေတာ္မူပါသေလာ။ ယုံၾကည္ေတာ္မူေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္သိပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအခါ အၿဂိပၸမင္းႀကီးက “သင္သည္ တိုေတာင္းေသာအခ်ိန္အတြင္း၌ ငါ့ကိုခရစ္ယာန္ျဖစ္ေအာင္ စည္း႐ုံးေနပါတကား”ဟု ေပါလုအား ဆိုေလ၏။ ေပါလုကလည္း “တိုေတာင္းေသာအခ်ိန္အတြင္းျဖစ္ေစ၊ ၾကာရွည္ေသာအခ်ိန္အတြင္းျဖစ္ေစ အရွင္မင္းႀကီးသာမက ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္၏စကားကိုနားေထာင္သူအေပါင္းတို႔သည္လည္း ဤခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းမွတစ္ပါး အကြၽႏ္ုပ္ကဲ့သို႔ျဖစ္လာၾကရန္ ဘုရားသခင္ထံ အကြၽႏ္ုပ္ဆုေတာင္းပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအခါ မင္းႀကီးႏွင့္ဘုရင္ခံတို႔သည္ထၿပီး မိဖုရားေဗရနိတ္မွစ၍ သူတို႔ႏွင့္အတူထိုင္ေနေသာသူတို႔သည္လည္း ထၾက၏။ သူတို႔သည္ ထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ “ဤသူသည္ ေသဒဏ္၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံထိုက္ေသာအရာ တစ္စုံတစ္ခုမွ် မျပဳခဲ့ပါ”ဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၾက၏။ အၿဂိပၸမင္းႀကီးကလည္း ေဖတၱဳမင္းအား “ဤသူသည္ ဆီဇာဧကရာဇ္ထံ အယူခံမဝင္ခဲ့လွ်င္ သူ႔ကိုလႊတ္ေပးႏိုင္သည္”ဟု ဆိုေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
