တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 19:23-41

ထို​အခ်ိန္​အတြင္း တရား​လမ္း​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ အႀကီးအက်ယ္​႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ​ျဖစ္​ေလ​၏။ ျဖစ္​ရ​သည့္​အေၾကာင္း​ကား ေဒေမတရိ​အမည္​ရွိ​ေသာ ေငြ​ပန္းထိမ္​ဆရာ​တစ္​ဦး​သည္ အာေတမိ​နတ္ဘုရားမ​၏​ေငြ​ဗိမာန္​ငယ္​ကို ျပဳလုပ္​ျခင္း​အားျဖင့္ ပန္းထိမ္သမား​တို႔​အား အက်ိဳးစီးပြား​မ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္း​ေစ​၏။ သူ​သည္ ထို​သူ​တို႔​အပါအဝင္ အလားတူ​လုပ္ငန္း​မ်ိဳး​လုပ္ကိုင္​ေန​ေသာ​သူ​မ်ား​ကို စုေဝး​ေစ​လ်က္ “မိတ္ေဆြ​တို႔၊ ဤ​လုပ္ငန္း​အားျဖင့္ ငါ​တို႔​အက်ိဳးစီးပြား​ျဖစ္ထြန္း​သည္​ကို သင္​တို႔​သိ​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ သင္​တို႔​ျမင္​ရ၊ ၾကား​ရ​သည့္​အတိုင္း ဤ​ေပါလု​ဆို​သူ​က လူ႔​လက္​ျဖင့္​လုပ္​ေသာ​အရာ​မ်ား​သည္ ဘုရား​မ​ဟုတ္​ဟု​ဆို​လ်က္ ဧဖက္​ၿမိဳ႕​သာမက​အာရွ​ျပည္​တစ္ျပည္လုံး​နီးပါး​၌ မ်ားစြာ​ေသာ​လူ​တို႔​ကို စည္း႐ုံး​ၿပီး လမ္းလြဲ​ေစ​ခဲ့​၏။ ဤ​အမႈအရာ​သည္ ငါ​တို႔​၏​လုပ္ငန္း​ကို နာမည္​ပ်က္​ေစ​မည္​ဟု စိုးရိမ္​ရ​သည္​သာမက ႀကီးျမတ္​ေသာ​အာေတမိ​နတ္ဘုရားမ​၏​ဗိမာန္​သည္ ပမာဏျပဳ​စရာ​မ​ရွိ​ေတာ့​ဘဲ အာရွ​ျပည္​ႏွင့္ ကမာၻ​တစ္ဝန္းလုံး​ကိုးကြယ္​သည့္ နတ္ဘုရားမ​၏​ခန႔္ညား​ထည္ဝါ​မႈ​သည္​လည္း ကြယ္ေပ်ာက္​သြား​ေတာ့မည္​ဟု စိုးရိမ္​ရ​၏”​ဟု ေျပာဆို​ေလ​၏။ သူ​တို႔​သည္ ထို​စကား​ကို​ၾကား​လွ်င္ ျပင္းစြာ​ေဒါသ​ထြက္​၍ “ဧဖက္​ၿမိဳ႕သား​တို႔​၏​အာေတမိ​သည္ ႀကီးျမတ္​ေပ​၏”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ၾက​၏။ ထိုအခါ တစ္​ၿမိဳ႕​လုံး ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္​ျဖစ္​ေလ​၏။ လူ​တို႔​သည္ ေပါလု​ႏွင့္အတူ​လိုက္ပါ​သည့္ မာေကေဒါနိ​ျပည္သား ဂါယု​ႏွင့္​အာရိတၱာခု​တို႔​ကို ဖမ္းဆီး​ၿပီး ဇာတ္႐ုံ​ထဲသို႔ တစ္ဟုန္ထိုး​ေျပး​ဝင္​သြား​ၾက​၏။ ေပါလု​သည္ လူစုလူေဝး​ထဲသို႔​ဝင္​လို​ေသာ္လည္း တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ သူ႔​ကို​တားျမစ္​ၾက​၏။ ေပါလု​၏​မိတ္ေဆြ​မ်ား​ျဖစ္​ၾက​ေသာ အာရွ​ျပည္​အႀကီးအကဲ​အခ်ိဳ႕​တို႔​က​လည္း သူ႔​ထံ​လူ​လႊတ္​၍ ဇာတ္႐ုံ​ထဲသို႔ အရဲစြန႔္​လ်က္​မ​ဝင္​သြား​ရန္ ေတာင္းပန္​ၾက​၏။ လူ​အစုအေဝး​သည္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္​ျဖစ္​၍ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ​ေအာ္ဟစ္​ေန​ၾက​၏။ လူ​အမ်ားစု​သည္ မိမိ​တို႔​အဘယ္ေၾကာင့္​စုေဝး​လာ​ၾက​သည္​ကို​ပင္ မ​သိ​ၾက​ေခ် ။ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​သည္ အလက္ဇျႏၵား​ဆို​သူ​တစ္​ဦး​ကို ေရွ႕သို႔​ထြက္​ေစ​၍ လူ​အစုအေဝး​ထဲမွ​အခ်ိဳ႕​တို႔​က​လည္း သူ႔​ကို​ေထာက္ခံ​သျဖင့္ အလက္ဇျႏၵား​သည္ လက္ရိပ္​ျပ​ကာ လူစုလူေဝး​အား ေခ်ပ​ေျပာဆို​ရန္ ႀကိဳးစား​ေလ​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​သည္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​ျဖစ္​ေၾကာင္း လူ​တို႔​သိ​ၾက​ေသာအခါ အားလုံး​သည္ တစ္သံတည္း​ျဖင့္ “ဧဖက္​ၿမိဳ႕သား​တို႔​၏​အာေတမိ​သည္ ႀကီးျမတ္​ေပ​၏”​ဟု ႏွစ္​နာရီ​ခန႔္မွ် ေႂကြးေၾကာ္​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕​စာေရး​သည္ လူ​အစုအေဝး​ကို တိတ္ဆိတ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ “ဧဖက္​ၿမိဳ႕သား​တို႔၊ ဧဖက္​ၿမိဳ႕​သည္ ႀကီးျမတ္​ေသာ​အာေတမိ​နတ္ဘုရားမ​၏​ဗိမာန္​ႏွင့္ ေကာင္းကင္​မွ​က်​လာ​ေသာ​႐ုပ္ပြား​ေတာ္​တို႔​ကို ထိန္းသိမ္း​ေစာင့္ေရွာက္​ေသာ​ၿမိဳ႕​ျဖစ္​ေၾကာင္း မ​သိ​ေသာ​သူ​တစ္စုံတစ္ဦး​ရွိ​သေလာ။ ဤ​အခ်က္​သည္ ျငင္းဆို​၍​မ​ရ​ႏိုင္​သည့္​အခ်က္​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ သင္​တို႔​သည္ မည္သည့္​အမႈ​ကို​မွ် မဆင္မျခင္​မ​ျပဳ​ဘဲ တိတ္ဆိတ္​စြာ​ေန​သင့္​၏။ အေၾကာင္းမူကား သင္​တို႔​ေခၚေဆာင္​ခဲ့​ေသာ ဤ​သူ​တို႔​သည္ ဗိမာန္​ေတာ္​ကို လုယက္​ေသာ​သူ​လည္း​မ​ဟုတ္။ ငါ​တို႔​၏​နတ္​ဘုရား​မ​ကို ေစာ္ကား​ေျပာဆို​ေသာ​သူ​လည္း​မ​ဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒေမတရိ​မွစ၍ သူ​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ေသာ​ပန္းထိမ္သမား​တို႔​သည္ တစ္စုံတစ္ဦး​ကို တရားစြဲ​ဆို​ရန္​ရွိ​လွ်င္ တရား႐ုံး​မ်ား​ဖြင့္​ထား​ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး​မ်ား​လည္း ရွိ​ၾက​သည္​ျဖစ္၍ အမႈသည္​ခ်င္း တရားေတြ႕​ၾက​ပါေစ။ သို႔ေသာ္ သင္​တို႔​သည္ အျခား​ကိစၥ​တစ္စုံတစ္ခု​အလိုရွိ​လွ်င္ တရားဝင္​အစည္းအေဝး​၌ ဆုံးျဖတ္​ရ​မည္။ ယေန႔​ျဖစ္​ခဲ့​ေသာ​အမႈ​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ခိုင္လုံ​ေသာ​အေၾကာင္းျပ​ခ်က္ တစ္စုံတစ္ခု​မွ်​မ​ရွိ​ေသာေၾကာင့္ ငါ​တို႔​သည္ ဆူပူ​အုံႂကြ​မႈ​အတြက္ စြဲဆို​ခံရ​မည္​ဟု​စိုးရိမ္​ရ​၏။ ငါ​တို႔​သည္ ဤ​ပူးေပါင္း​ႀကံစည္​မႈ​အတြက္ ေျဖရွင္း​ခ်က္​ေပး​ႏိုင္​မည္​မ​ဟုတ္”​ဟု ဆို​လ်က္ လူ​အစုအေဝး​ကို ျပန္လႊတ္​လိုက္​ေလ​၏။