တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 19:1-41
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 19:1-41 MSBZ
အာေပါလုသည္ ေကာရိႏ္သဳၿမိဳ႕၌ရွိေနစဥ္ ေပါလုသည္ ကုန္းတြင္းပိုင္းေဒသမ်ားကိုျဖတ္၍ ဧဖက္ၿမိဳ႕သို႔ ဆင္းလာ၏။ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္အခ်ိဳ႕တို႔ကို ေတြ႕သျဖင့္ “သင္တို႔ယုံၾကည္ၾကေသာအခါ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကို ခံယူရရွိၾကသေလာ”ဟု ေမးေလရာ သူတို႔က “သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရွိေၾကာင္းကိုပင္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔မၾကားဖူးပါ”ဟု ေျဖၾကားၾက၏။ ေပါလုကလည္း “သို႔ျဖစ္လွ်င္ မည္သည့္ဗတၱိဇံကို ခံခဲ့ၾကသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ သူတို႔က “ေယာဟန္၏ဗတၱိဇံကို ခံခဲ့ၾကပါသည္”ဟု ေျဖၾကားၾက၏။ ထိုအခါ ေပါလုက “ေယာဟန္သည္ ‘မိမိေနာက္တြင္ႂကြလာမည့္အရွင္ကိုယုံၾကည္ရမည္’ဟု ဆိုလ်က္ လူတို႔အား ေနာင္တႏွင့္ဆိုင္ေသာဗတၱိဇံကိုေပး၏။ ထိုသို႔ဆိုရာ၌ေယရႈကိုဆိုလို၏”ဟု ဆိုေလ၏။ သူတို႔သည္ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ သခင္ေယရႈ၏နာမေတာ္၌ ဗတၱိဇံခံၾက၏။ ေပါလုသည္ သူတို႔အေပၚလက္တင္ေသာအခါ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္သည္ သူတို႔အေပၚသို႔ သက္ေရာက္သျဖင့္ သူတို႔သည္ အျခားေသာဘာသာစကားမ်ားကိုေျပာဆိုလ်က္ ပေရာဖက္ျပဳေဟာေျပာၾက၏။ ထိုသူတို႔သည္ အားလုံးေပါင္းတစ္ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ခန႔္မွ်ရွိၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ေပါလုသည္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းသို႔ဝင္၍ သုံးလပတ္လုံး ရဲရင့္စြာေဟာေျပာလ်က္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးေျပာဆိုကာ လူတို႔ကိုစည္း႐ုံးေလ၏။ သို႔ေသာ္ လူအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ေခါင္းမာလ်က္ မယုံၾကည္ဘဲ လူထုပရိသတ္ေရွ႕တြင္ တရားလမ္းကို ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၾကေသာအခါ ေပါလုသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍ ထိုသူတို႔ထံမွ ထြက္ခြာၿပီး တုရႏၷဳ၏စာသင္ခန္းမ၌ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုေလ၏။ ႏွစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ထိုသို႔ျပဳေသာေၾကာင့္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ ဂရိလူမ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ အာရွျပည္၌ေနထိုင္ေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ၾကားနာရၾက၏။ ဘုရားသခင္သည္ ေပါလု၏လက္ျဖင့္ အလြန္ထူးျခားေသာတန္ခိုးလကၡဏာမ်ားကို ျပဳေတာ္မူ၏။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ ပဝါ၊ သို႔မဟုတ္ ခါးစည္းအဝတ္ကိုယူသြား၍ နာမက်န္းျဖစ္သူမ်ားအေပၚတင္လွ်င္ သူတို႔၏ေရာဂါမ်ားေပ်ာက္ကင္း၍ နတ္ဆိုးမ်ားလည္း ထြက္သြားၾက၏။ ထိုအခါ လွည့္လည္ေနၾကေသာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးပေယာဂဆရာအခ်ိဳ႕တို႔သည္ နတ္ဆိုးပူးသူမ်ားအေပၚ၌ သခင္ေယရႈ၏နာမေတာ္ကို တိုင္တည္ေခၚဆိုရန္ ႀကံစည္အားထုတ္လ်က္ “ေပါလုေဟာေျပာေသာေယရႈအားျဖင့္ သင္တို႔ကို အေလးအနက္ငါအမိန႔္ေပး၏”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုသို႔ျပဳေသာသူမ်ားမွာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္း သေကဝ၏သားခုနစ္ေယာက္တို႔ျဖစ္ၾက၏။ သို႔ရာတြင္ နတ္ဆိုးက “ေယရႈကို ငါသိ၏။ ေပါလုကိုလည္း ငါသိ၏။ သင္တို႔မူကား မည္သူျဖစ္ၾကသနည္း”ဟု သူတို႔အား ဆိုၿပီးလွ်င္ ထိုနတ္ဆိုးပူးသူသည္ သူတို႔အေပၚသို႔ခုန္တက္ကာ သူတို႔အားလုံးကိုႏွိမ္နင္း၍ အႏိုင္ယူေသာေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ထိုအိမ္မွ အဝတ္မပါဘဲ ဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ထြက္ေျပးၾကရ၏။ ဧဖက္ၿမိဳ႕၌ေနထိုင္ၾကေသာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးႏွင့္ဂရိလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔သည္ ထိုအေၾကာင္းကို ၾကားသိေသာအခါ သူတို႔အားလုံးေၾကာက္႐ြံ႕လ်က္ သခင္ေယရႈ၏နာမေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ ယုံၾကည္သူ မ်ားစြာတို႔သည္လည္း လာ၍ မိမိတို႔ျပဳမိေသာအရာမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံၾက၏။ ေမွာ္အတတ္ကိုသုံးခဲ့သူမ်ားစြာတို႔သည္လည္း ၎ႏွင့္ပတ္သက္ေသာစာအုပ္မ်ားကို စုစည္းယူေဆာင္လာ၍ အားလုံးတို႔ေရွ႕၌ မီးရႈိ႕ၾက၏။ ထိုစာအုပ္မ်ား၏တန္ဖိုးကို တြက္ခ်က္ၾကရာ ေငြဒဂၤါးငါးေသာင္းဖိုးရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားသည္ တန္ခိုးအရွိန္အဝါျဖင့္ႀကီးထြားလ်က္ ဩဇာလႊမ္းေလ၏။ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ားၿပီးဆုံးၿပီးေနာက္ ေပါလုသည္ မာေကေဒါနိျပည္ႏွင့္အခါယျပည္တို႔ကို ျဖတ္သြား၍ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔သြားရန္ ဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ဆုံးျဖတ္လ်က္ “ငါသည္ ထိုၿမိဳ႕သို႔သြားၿပီးလွ်င္ ေရာမၿမိဳ႕ကိုလည္း ျမင္ရမည္”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ မိမိကိုကူညီေဆာင္႐ြက္ေပးသူမ်ားထဲမွ တိေမာေသႏွင့္ဧရတၱဳတို႔ႏွစ္ဦးကို မာေကေဒါနိျပည္သို႔ေစလႊတ္၍ သူကိုယ္တိုင္သည္ အာရွျပည္တြင္ ေခတၱေနခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္အတြင္း တရားလမ္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အႀကီးအက်ယ္႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ေလ၏။ ျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္းကား ေဒေမတရိအမည္ရွိေသာ ေငြပန္းထိမ္ဆရာတစ္ဦးသည္ အာေတမိနတ္ဘုရားမ၏ေငြဗိမာန္ငယ္ကို ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ပန္းထိမ္သမားတို႔အား အက်ိဳးစီးပြားမ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းေစ၏။ သူသည္ ထိုသူတို႔အပါအဝင္ အလားတူလုပ္ငန္းမ်ိဳးလုပ္ကိုင္ေနေသာသူမ်ားကို စုေဝးေစလ်က္ “မိတ္ေဆြတို႔၊ ဤလုပ္ငန္းအားျဖင့္ ငါတို႔အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းသည္ကို သင္တို႔သိၾက၏။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔ျမင္ရ၊ ၾကားရသည့္အတိုင္း ဤေပါလုဆိုသူက လူ႔လက္ျဖင့္လုပ္ေသာအရာမ်ားသည္ ဘုရားမဟုတ္ဟုဆိုလ်က္ ဧဖက္ၿမိဳ႕သာမကအာရွျပည္တစ္ျပည္လုံးနီးပါး၌ မ်ားစြာေသာလူတို႔ကို စည္း႐ုံးၿပီး လမ္းလြဲေစခဲ့၏။ ဤအမႈအရာသည္ ငါတို႔၏လုပ္ငန္းကို နာမည္ပ်က္ေစမည္ဟု စိုးရိမ္ရသည္သာမက ႀကီးျမတ္ေသာအာေတမိနတ္ဘုရားမ၏ဗိမာန္သည္ ပမာဏျပဳစရာမရွိေတာ့ဘဲ အာရွျပည္ႏွင့္ ကမာၻတစ္ဝန္းလုံးကိုးကြယ္သည့္ နတ္ဘုရားမ၏ခန႔္ညားထည္ဝါမႈသည္လည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားေတာ့မည္ဟု စိုးရိမ္ရ၏”ဟု ေျပာဆိုေလ၏။ သူတို႔သည္ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ ျပင္းစြာေဒါသထြက္၍ “ဧဖက္ၿမိဳ႕သားတို႔၏အာေတမိသည္ ႀကီးျမတ္ေပ၏”ဟု ေအာ္ဟစ္ၾက၏။ ထိုအခါ တစ္ၿမိဳ႕လုံး ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေလ၏။ လူတို႔သည္ ေပါလုႏွင့္အတူလိုက္ပါသည့္ မာေကေဒါနိျပည္သား ဂါယုႏွင့္အာရိတၱာခုတို႔ကို ဖမ္းဆီးၿပီး ဇာတ္႐ုံထဲသို႔ တစ္ဟုန္ထိုးေျပးဝင္သြားၾက၏။ ေပါလုသည္ လူစုလူေဝးထဲသို႔ဝင္လိုေသာ္လည္း တပည့္ေတာ္တို႔သည္ သူ႔ကိုတားျမစ္ၾက၏။ ေပါလု၏မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အာရွျပည္အႀကီးအကဲအခ်ိဳ႕တို႔ကလည္း သူ႔ထံလူလႊတ္၍ ဇာတ္႐ုံထဲသို႔ အရဲစြန႔္လ်က္မဝင္သြားရန္ ေတာင္းပန္ၾက၏။ လူအစုအေဝးသည္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္၍ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီေအာ္ဟစ္ေနၾက၏။ လူအမ်ားစုသည္ မိမိတို႔အဘယ္ေၾကာင့္စုေဝးလာၾကသည္ကိုပင္ မသိၾကေခ် ။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔သည္ အလက္ဇျႏၵားဆိုသူတစ္ဦးကို ေရွ႕သို႔ထြက္ေစ၍ လူအစုအေဝးထဲမွအခ်ိဳ႕တို႔ကလည္း သူ႔ကိုေထာက္ခံသျဖင့္ အလက္ဇျႏၵားသည္ လက္ရိပ္ျပကာ လူစုလူေဝးအား ေခ်ပေျပာဆိုရန္ ႀကိဳးစားေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း လူတို႔သိၾကေသာအခါ အားလုံးသည္ တစ္သံတည္းျဖင့္ “ဧဖက္ၿမိဳ႕သားတို႔၏အာေတမိသည္ ႀကီးျမတ္ေပ၏”ဟု ႏွစ္နာရီခန႔္မွ် ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕စာေရးသည္ လူအစုအေဝးကို တိတ္ဆိတ္ေစၿပီးလွ်င္ “ဧဖက္ၿမိဳ႕သားတို႔၊ ဧဖက္ၿမိဳ႕သည္ ႀကီးျမတ္ေသာအာေတမိနတ္ဘုရားမ၏ဗိမာန္ႏွင့္ ေကာင္းကင္မွက်လာေသာ႐ုပ္ပြားေတာ္တို႔ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေသာၿမိဳ႕ျဖစ္ေၾကာင္း မသိေသာသူတစ္စုံတစ္ဦးရွိသေလာ။ ဤအခ်က္သည္ ျငင္းဆို၍မရႏိုင္သည့္အခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ မည္သည့္အမႈကိုမွ် မဆင္မျခင္မျပဳဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာေနသင့္၏။ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔ေခၚေဆာင္ခဲ့ေသာ ဤသူတို႔သည္ ဗိမာန္ေတာ္ကို လုယက္ေသာသူလည္းမဟုတ္။ ငါတို႔၏နတ္ဘုရားမကို ေစာ္ကားေျပာဆိုေသာသူလည္းမဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒေမတရိမွစ၍ သူႏွင့္အတူရွိေသာပန္းထိမ္သမားတို႔သည္ တစ္စုံတစ္ဦးကို တရားစြဲဆိုရန္ရွိလွ်င္ တရား႐ုံးမ်ားဖြင့္ထားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားလည္း ရွိၾကသည္ျဖစ္၍ အမႈသည္ခ်င္း တရားေတြ႕ၾကပါေစ။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔သည္ အျခားကိစၥတစ္စုံတစ္ခုအလိုရွိလွ်င္ တရားဝင္အစည္းအေဝး၌ ဆုံးျဖတ္ရမည္။ ယေန႔ျဖစ္ခဲ့ေသာအမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ခိုင္လုံေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္စုံတစ္ခုမွ်မရွိေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ ဆူပူအုံႂကြမႈအတြက္ စြဲဆိုခံရမည္ဟုစိုးရိမ္ရ၏။ ငါတို႔သည္ ဤပူးေပါင္းႀကံစည္မႈအတြက္ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးႏိုင္မည္မဟုတ္”ဟု ဆိုလ်က္ လူအစုအေဝးကို ျပန္လႊတ္လိုက္ေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
