တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 17:22-28

ထို႔ေၾကာင့္ ေပါလု​သည္ အာေရပါဂု​႐ုံး​ေတာ္​အလယ္​၌​ရပ္​လ်က္ “ေအသင္​ၿမိဳ႕သား​တို႔၊ သင္​တို႔​သည္ အရာရာ​၌ ဘာသာ​တရား​အလြန္​ကိုင္းရႈိင္း​သူ​မ်ား​ျဖစ္​ၾက​သည္​ကို ငါ​ျမင္​ရ​၏။ သင္​တို႔​ကိုးကြယ္​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို လွည့္လည္​၍​ၾကည့္ရႈ​စဥ္ ‘မ​သိ​ေသာ​ဘုရား​အတြက္’​ဟု ကမၸည္းထိုး​ထား​သည့္ ယဇ္ပလႅင္​တစ္​ခု​ကို ငါ​ေတြ႕​ရ​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္​တို႔​မ​သိ​ဘဲ ဝတ္ျပဳ​ကိုးကြယ္​ေန​ေသာ ထို​ဘုရား​အေၾကာင္း​ကို သင္​တို႔​အား ငါ​ေဟာေျပာ​ပါ​မည္။ ကမာၻေလာက​ႏွင့္ ၎​၌​ရွိ​ေသာ​အရာ​အားလုံး​တို႔​ကို ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​ေသာ ဘုရားသခင္​သည္ ေကာင္းကင္​ႏွင့္​ေျမႀကီး​၏​အရွင္​သခင္​ျဖစ္​၍ လူ႔​လက္​ျဖင့္​တည္ေဆာက္​ေသာ​ဗိမာန္​မ်ား​တြင္ ကိန္းဝပ္​ေတာ္မူ​သည္​မ​ဟုတ္။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အသက္​ႏွင့္တကြ ထြက္သက္ဝင္သက္​ႏွင့္ အရာ​ခပ္သိမ္း​တို႔​ကို လူ​အေပါင္း​တို႔​အား ေပး​ေတာ္မူ​သည္​ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ခု​ကို​လိုအပ္​သည့္​အလား လူ႔​လက္​ျဖင့္​ျပဳစု​ျခင္း​ကို ခံ​ေတာ္မူ​သည္​မ​ဟုတ္။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လူ​တစ္ဦးတည္း​မွ လူမ်ိဳး​အားလုံး​ကို ဖန္ဆင္း​၍ ကမာၻ​ေျမ​ျပင္​အႏွံ႔​တြင္​ေနထိုင္​ေစ​ကာ အခ်ိန္​ကာလ​မ်ား​ႏွင့္ သူ​တို႔​ေနထိုင္​ရာ​နယ္နိမိတ္​မ်ား​ကို ႀကိဳတင္​ခ်မွတ္​ေပး​ေတာ္မူ​၏။ ဤသို႔ျပဳျခင္းမွာ လူ​တို႔​သည္ ဘုရားသခင္​ကို လိုက္စမ္း​၍ ေတြ႕​လို​ေတြ႕​ျငား ရွာေဖြ​ၾက​ေစရန္ အတြက္​ျဖစ္​၏။ အမွန္စင္စစ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​တို႔​တစ္စုံတစ္ဦး​ႏွင့္​မွ် ေဝးကြာ​ေတာ္မူ​သည္​မ​ဟုတ္။ အေၾကာင္းမူကား သင္​တို႔​ထဲမွ ကဗ်ာ​ဆရာ​အခ်ိဳ႕​တို႔​က ‘စင္စစ္ဆိုေသာ္ ငါ​တို႔​သည္​ကား ကိုယ္ေတာ့္​အမ်ိဳးအႏြယ္ ျဖစ္​ၾက​ကုန္​၏’​ဟု စပ္ဆို​ထား​သည့္​အတိုင္း ငါ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၌ အသက္ရွင္​လ်က္၊ လႈပ္ရွား​လ်က္၊ ျဖစ္တည္​လ်က္ ရွိ​ၾက​၏။