တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 17:16-34
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 17:16-34 MSBZ
ေပါလုသည္ ေအသင္ၿမိဳ႕၌ သူတို႔ကိုေစာင့္ေနစဥ္ ထိုၿမိဳ႕သည္ ႐ုပ္တုမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနသည္ကိုျမင္၍ မိမိစိတ္တြင္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ရေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတြင္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမွစ၍ ဘုရားသခင္ကိုကိုးကြယ္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုလ်က္ ေဈးအရပ္တြင္လည္း ထိုအရပ္၌ရွိေသာသူတို႔ႏွင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆို၏။ ဧပိကု႐ု၏တပည့္မ်ားႏွင့္ သေတာအိပ္အေတြးအေခၚပညာရွင္အခ်ိဳ႕တို႔သည္လည္း ေပါလုႏွင့္ေဆြးေႏြးၾက၏။ အခ်ိဳ႕က “ဤစကားအိုးသည္ မည္သည့္အရာကို ေျပာဆိုလိုသနည္း”ဟု ဆိုၾက၏။ အခ်ိဳ႕တို႔ကမူ “သူသည္ တစ္ျပည္တစ္ရပ္ျခား၏နတ္ဘုရားမ်ားအေၾကာင္းကို ေဟာေျပာေနဟန္ရွိသည္”ဟု ဆိုၾက၏။ ဤသို႔ဆိုျခင္းမွာ ေပါလုသည္ ေယရႈႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္းတို႔ကို ေဟာေျပာေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ ေပါလုကို အာေရပါဂု႐ုံးေတာ္သို႔ ေခၚသြားၿပီးလွ်င္ “သင္ေဟာေျပာေနေသာ ဤအယူဝါဒအသစ္သည္ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို ငါတို႔သိပါရေစ။ အေၾကာင္းမူကား သင္သည္ ငါတို႔အတြက္အသစ္အဆန္းျဖစ္ေသာအရာအခ်ိဳ႕တို႔ကို ယူေဆာင္လာသည္ျဖစ္၍ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို ငါတို႔သိလိုပါသည္”ဟု ဆိုၾက၏။ ေအသင္ၿမိဳ႕သားမ်ားမွစ၍ အလည္အပတ္ေရာက္ရွိလာေသာ သူစိမ္းဧည့္သည္အေပါင္းတို႔သည္ အသစ္အဆန္းျဖစ္ေသာအရာတစ္စုံတစ္ခုကို ေျပာဆိုရန္၊ သို႔မဟုတ္ ၾကားနာရန္အတြက္သာ အခ်ိန္ကိုအသုံးခ်တတ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါလုသည္ အာေရပါဂု႐ုံးေတာ္အလယ္၌ရပ္လ်က္ “ေအသင္ၿမိဳ႕သားတို႔၊ သင္တို႔သည္ အရာရာ၌ ဘာသာတရားအလြန္ကိုင္းရႈိင္းသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္ကို ငါျမင္ရ၏။ သင္တို႔ကိုးကြယ္ေသာအရာမ်ားကို လွည့္လည္၍ၾကည့္ရႈစဥ္ ‘မသိေသာဘုရားအတြက္’ဟု ကမၸည္းထိုးထားသည့္ ယဇ္ပလႅင္တစ္ခုကို ငါေတြ႕ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔မသိဘဲ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ေနေသာ ထိုဘုရားအေၾကာင္းကို သင္တို႔အား ငါေဟာေျပာပါမည္။ ကမာၻေလာကႏွင့္ ၎၌ရွိေသာအရာအားလုံးတို႔ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီး၏အရွင္သခင္ျဖစ္၍ လူ႔လက္ျဖင့္တည္ေဆာက္ေသာဗိမာန္မ်ားတြင္ ကိန္းဝပ္ေတာ္မူသည္မဟုတ္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အသက္ႏွင့္တကြ ထြက္သက္ဝင္သက္ႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းတို႔ကို လူအေပါင္းတို႔အား ေပးေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ခုကိုလိုအပ္သည့္အလား လူ႔လက္ျဖင့္ျပဳစုျခင္းကို ခံေတာ္မူသည္မဟုတ္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူတစ္ဦးတည္းမွ လူမ်ိဳးအားလုံးကို ဖန္ဆင္း၍ ကမာၻေျမျပင္အႏွံ႔တြင္ေနထိုင္ေစကာ အခ်ိန္ကာလမ်ားႏွင့္ သူတို႔ေနထိုင္ရာနယ္နိမိတ္မ်ားကို ႀကိဳတင္ခ်မွတ္ေပးေတာ္မူ၏။ ဤသို႔ျပဳျခင္းမွာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို လိုက္စမ္း၍ ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ရွာေဖြၾကေစရန္ အတြက္ျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ငါတို႔တစ္စုံတစ္ဦးႏွင့္မွ် ေဝးကြာေတာ္မူသည္မဟုတ္။ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔ထဲမွ ကဗ်ာဆရာအခ်ိဳ႕တို႔က ‘စင္စစ္ဆိုေသာ္ ငါတို႔သည္ကား ကိုယ္ေတာ့္အမ်ိဳးအႏြယ္ ျဖစ္ၾကကုန္၏’ဟု စပ္ဆိုထားသည့္အတိုင္း ငါတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၌ အသက္ရွင္လ်က္၊ လႈပ္ရွားလ်က္၊ ျဖစ္တည္လ်က္ ရွိၾက၏။ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို လူ၏အတတ္ပညာႏွင့္စဥ္းစားဆင္ျခင္မႈတို႔ျဖင့္ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္တုံးတို႔ကိုထြင္းထုျပဳလုပ္ထားသည့္ ႐ုပ္တုႏွင့္တူသည္ဟုမထင္မွတ္သင့္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔မသိနားမလည္သည့္အခ်ိန္ကာလကို အမႈမထားခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေနရာတိုင္းရွိ လူအေပါင္းတို႔အား ေနာင္တရၾကရန္ အမိန႔္ေပးေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္သည္ မိမိခန႔္အပ္ထားေသာအရွင္အားျဖင့္ ကမာၻေလာကအား ေျဖာင့္မတ္စြာတရားစီရင္မည့္ေန႔ရက္ကို သတ္မွတ္ထားေတာ္မူၿပီး ထိုအရွင္ကို ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ထေျမာက္ေစေတာ္မူျခင္းအားျဖင့္ လူအေပါင္းတို႔အား ခိုင္လုံေသာအေထာက္အထားကိုေပးေတာ္မူ၏”ဟု ဆိုေလ၏။ ေသလြန္ေသာသူတို႔၏ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္းကို ၾကားၾကေသာအခါ အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ၾက၏။ အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔ကမူ “ဤအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သင့္ထံမွ ေနာက္တစ္ဖန္ နားေထာင္ဦးမည္”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ေပါလုသည္ သူတို႔ထံမွ ထြက္သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္ လူအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ေပါလုႏွင့္ေပါင္းေဖာ္၍ ယုံၾကည္ၾက၏။ သူတို႔ထဲတြင္ အာေရပါဂု႐ုံးေတာ္အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဒေယာႏုသိႏွင့္ ဒမာရိအမည္ရွိအမ်ိဳးသမီးတို႔အျပင္ သူတို႔ႏွင့္အတူရွိေသာ အျခားသူမ်ားပါၾက၏။