တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 16:25-34

သန္းေခါင္​အခ်ိန္​ခန႔္​တြင္ ေပါလု​ႏွင့္​သိလ​တို႔​သည္ ဘုရားသခင္​ထံ​ဆုေတာင္း​လ်က္ ခ်ီးမြမ္း​သီခ်င္း​သီဆို​ေန​ၾက​၏။ အက်ဥ္းသား​မ်ား​သည္​လည္း သူ​တို႔​ကို​နားေထာင္​ေန​ၾက​၏။ ထိုအခါ ႐ုတ္တရက္ ငလ်င္​ျပင္းထန္​စြာ​လႈပ္​သျဖင့္ ေထာင္​၏​အုတ္ျမစ္​သည္ တုန္ခါ​၍ တံခါး​ရွိသမွ်​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ပြင့္​သြား​ကာ အက်ဥ္းသား​အားလုံး​၏​သံႀကိဳး​မ်ား​သည္ ျပဳတ္​သြား​ေလ​၏။ ေထာင္မႉး​သည္ ႏိုး​လာ​၍ ေထာင္​တံခါး​မ်ား​ပြင့္​ေန​သည္​ကို​ျမင္​လွ်င္ အက်ဥ္းသား​မ်ား​လြတ္​သြား​ၿပီ​ဟု​ထင္မွတ္​လ်က္ ဓား​ကို​ဆြဲ​ထုတ္​ကာ မိမိကိုယ္ကို​သတ္​မည္​ျပဳ​၏။ သို႔ေသာ္ ေပါလု​က “သင့္ကိုယ္သင္ အႏၲရာယ္​မ​ျပဳ​ႏွင့္။ ငါ​တို႔​အားလုံး ဤ​ေနရာ​၌​ရွိ​ၾက​သည္”​ဟု က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္​ေလ​၏။ ထိုအခါ ေထာင္မႉး​သည္ မီး​တိုင္​ကို​ေတာင္း​ယူ​၍ ေျပးဝင္​လာ​ၿပီးလွ်င္ တုန္လႈပ္​လ်က္ ေပါလု​ႏွင့္​သိလ​တို႔​ေရွ႕​တြင္ ပ်ပ္ဝပ္​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​ကို အျပင္​သို႔​ထုတ္ေဆာင္​ကာ “အရွင္​တို႔၊ ကယ္တင္​ျခင္း​ခံရ​ရန္ အကြၽႏ္ုပ္​မည္သည့္​အရာ​ကို​ျပဳ​ရ​ပါ​မည္နည္း”​ဟု ေမး​ေလ​၏။ သူ​တို႔​က​လည္း “သခင္​ေယရႈ​ကို​ယုံၾကည္​ေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သင္​ႏွင့္ သင္​၏​အိမ္သူအိမ္သား​တို႔​သည္ ကယ္တင္​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​ႏွင့္ သူ​၏​အိမ္​၌​ရွိ​ေသာ​သူ​အားလုံး​တို႔​အား သခင္​ဘုရား​၏​ႏႈတ္ကပတ္​တရား​ကို ေဟာေျပာ​ၾက​၏။ ေထာင္မႉး​သည္ ထို​ည​တြင္း​ခ်င္း​ပင္ သူ​တို႔​ကို​ေခၚေဆာင္​သြား​၍ ဒဏ္ရာ​မ်ား​ကို ေဆးေၾကာ​ေပး​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​ႏွင့္ သူ​၏​အိမ္သူအိမ္သား​အားလုံး​တို႔​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ဗတၱိဇံ​ခံ​ၾက​၏။ သူ​သည္ ေပါလု​ႏွင့္​သိလ​တို႔​ကို အိမ္​သို႔​ေခၚဖိတ္​၍ စားဖြယ္​ရာ​မ်ား​တည္ခင္း​ေကြၽးေမြး​ကာ အိမ္သူအိမ္သား​အားလုံး​ႏွင့္အတူ ဘုရားသခင္​ကို​ယုံၾကည္​ရ​ေသာေၾကာင့္ အလြန္​ဝမ္းေျမာက္​ေလ​၏။