တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 16:22-30

လူထု​ပရိသတ္​က​လည္း သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ထ​လ်က္ ေပါလု​ႏွင့္​သိလ​တို႔​ကို ဆန႔္က်င္​ၾက​၏။ ထိုအခါ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး​အရာရွိ​တို႔​သည္ ေပါလု​ႏွင့္​သိလ​တို႔​၏​အဝတ္​ကို​ဆြဲၿဖဲ​၍ သူ​တို႔​ကို​႐ိုက္ႏွက္​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ၾက​၏။ သူ​တို႔​ကို အခ်က္​ေပါင္း​မ်ားစြာ​႐ိုက္ႏွက္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ ေထာင္​ထဲ၌​ထည့္​ထား​ကာ သူ​တို႔​ကို ေသခ်ာ​စြာ​ေစာင့္ၾကပ္​ထား​ရန္ ေထာင္မႉး​အား အမိန႔္​ေပး​ၾက​၏။ ထို​အမိန႔္​ကို​ရ​ေသာ​ေထာင္မႉး​သည္ သူ​တို႔​ကို ေထာင္​အတြင္းခန္း​တြင္​ထည့္​ထား​၍ သူ​တို႔​ေျခ​ကို ထိတ္တုံး​ခတ္​ထား​ေလ​၏။ သန္းေခါင္​အခ်ိန္​ခန႔္​တြင္ ေပါလု​ႏွင့္​သိလ​တို႔​သည္ ဘုရားသခင္​ထံ​ဆုေတာင္း​လ်က္ ခ်ီးမြမ္း​သီခ်င္း​သီဆို​ေန​ၾက​၏။ အက်ဥ္းသား​မ်ား​သည္​လည္း သူ​တို႔​ကို​နားေထာင္​ေန​ၾက​၏။ ထိုအခါ ႐ုတ္တရက္ ငလ်င္​ျပင္းထန္​စြာ​လႈပ္​သျဖင့္ ေထာင္​၏​အုတ္ျမစ္​သည္ တုန္ခါ​၍ တံခါး​ရွိသမွ်​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ပြင့္​သြား​ကာ အက်ဥ္းသား​အားလုံး​၏​သံႀကိဳး​မ်ား​သည္ ျပဳတ္​သြား​ေလ​၏။ ေထာင္မႉး​သည္ ႏိုး​လာ​၍ ေထာင္​တံခါး​မ်ား​ပြင့္​ေန​သည္​ကို​ျမင္​လွ်င္ အက်ဥ္းသား​မ်ား​လြတ္​သြား​ၿပီ​ဟု​ထင္မွတ္​လ်က္ ဓား​ကို​ဆြဲ​ထုတ္​ကာ မိမိကိုယ္ကို​သတ္​မည္​ျပဳ​၏။ သို႔ေသာ္ ေပါလု​က “သင့္ကိုယ္သင္ အႏၲရာယ္​မ​ျပဳ​ႏွင့္။ ငါ​တို႔​အားလုံး ဤ​ေနရာ​၌​ရွိ​ၾက​သည္”​ဟု က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္​ေလ​၏။ ထိုအခါ ေထာင္မႉး​သည္ မီး​တိုင္​ကို​ေတာင္း​ယူ​၍ ေျပးဝင္​လာ​ၿပီးလွ်င္ တုန္လႈပ္​လ်က္ ေပါလု​ႏွင့္​သိလ​တို႔​ေရွ႕​တြင္ ပ်ပ္ဝပ္​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​ကို အျပင္​သို႔​ထုတ္ေဆာင္​ကာ “အရွင္​တို႔၊ ကယ္တင္​ျခင္း​ခံရ​ရန္ အကြၽႏ္ုပ္​မည္သည့္​အရာ​ကို​ျပဳ​ရ​ပါ​မည္နည္း”​ဟု ေမး​ေလ​၏။