တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 16:1-40
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 16:1-40 MSBZ
ထို႔ေနာက္ ေပါလုသည္ ေဒရေဗၿမိဳ႕မွတစ္ဆင့္ လုတၱရၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာ၏။ ထိုအရပ္၌ တိေမာေသအမည္ရွိ တပည့္ေတာ္တစ္ဦးရွိ၏။ သူသည္ ယုံၾကည္သူဂ်ဴးအမ်ိဳးသမီး၏သားျဖစ္ေသာ္လည္း သူ၏ဖခင္မွာမူ ဂရိအမ်ိဳးသားျဖစ္၏။ သူသည္ လုတၱရႏွင့္ဣေကာနိၿမိဳ႕ရွိ ညီအစ္ကိုတို႔တြင္ ဂုဏ္သတင္းေကာင္းေသာသူျဖစ္၏။ ေပါလုသည္ သူ႔ကို မိမိႏွင့္အတူလိုက္ေစလို၍ ထိုအရပ္၌ရွိေသာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔ေၾကာင့္ သူ႔အား အေရဖ်ားလွီးျခင္းေပး၏။ အေၾကာင္းမူကား သူ၏ဖခင္သည္ ဂရိအမ်ိဳးသားျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔အားလုံးသိေနၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ၿမိဳ႕မ်ားကိုျဖတ္သြားရင္း ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ရွိေသာတမန္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အသင္းေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားဆုံးျဖတ္ထားေသာစည္းမ်ဥ္းတို႔ကို ေစာင့္ထိန္းေစရန္ လူတို႔အားေပးအပ္ၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ အသင္းေတာ္မ်ားသည္ ယုံၾကည္ျခင္းပိုမိုခိုင္မာလာ၍ တစ္ေန႔တျခား လူဦးေရတိုးပြားလာ၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ျဖဴဂိျပည္ႏွင့္ဂလာတိျပည္တို႔ကို ျဖတ္သြားၾကေသာအခါ အာရွျပည္တြင္ ႏႈတ္ကပတ္တရားကိုမေဟာေျပာရန္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏တားျမစ္ျခင္းကို ခံရၾက၏။ တစ္ဖန္ မုသိျပည္နယ္စပ္သို႔ေရာက္၍ ဗိသုနိျပည္သို႔သြားရန္ ႀကိဳးစားၾကရာ သခင္ေယရႈ၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ သူတို႔ကို ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ မုသိျပည္ကိုျဖတ္၍ တေရာၿမိဳ႕သို႔ ဆင္းသြားၾက၏။ ညအခါ ေပါလုသည္ ႐ူပါ႐ုံတစ္ခုကို ျမင္ရ၏။ ထို႐ူပါ႐ုံ၌ မာေကေဒါနိျပည္သားတစ္ဦးသည္ ရပ္လ်က္ “မာေကေဒါနိျပည္သို႔ ကူးလာ၍ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ကူညီေပးပါ”ဟု သူ႔အား ေတာင္းပန္ေျပာဆို၏။ ထို႐ူပါ႐ုံကို ေပါလုျမင္ရေသာအခါ သူတို႔အား ေကာင္းျမတ္ေသာသတင္းကိုေဟာေျပာေစရန္ ဘုရားသခင္သည္ ငါတို႔ကို ေခၚေတာ္မူၿပီဟု ေကာက္ခ်က္ခ်၍ ခ်က္ခ်င္းပင္ မာေကေဒါနိျပည္သို႔သြားရန္ ႀကိဳးစားၾက၏။ ငါတို႔သည္ တေရာၿမိဳ႕မွ႐ြက္လႊင့္၍ သာေမာသရက္ကြၽန္းသို႔ တိုက္႐ိုက္သြားၿပီးလွ်င္ ေနာက္တစ္ေန႔၌ ေနအာေပါလိၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၾက၏။ ထိုၿမိဳ႕မွတစ္ဆင့္ ဖိလိပၸိၿမိဳ႕သို႔ သြားၾက၏။ ဖိလိပၸိၿမိဳ႕သည္ မာေကေဒါနိျပည္၏ထိုအပိုင္းတြင္ အဓိကၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ေရာမလက္ေအာက္ခံၿမိဳ႕လည္း ျဖစ္၏။ ငါတို႔သည္ ထိုၿမိဳ႕တြင္ ရက္အတန္ၾကာေနၾက၏။ ဥပုသ္ေန႔၌ ငါတို႔သည္ ၿမိဳ႕တံခါးအျပင္သို႔ထြက္၍ ဆုေတာင္းပတၳနာျပဳေသာေနရာရွိမည္ဟုထင္ရသည့္ ျမစ္ကမ္းနားသို႔သြားလ်က္ ထိုေနရာ၌ထိုင္ၿပီးလွ်င္ စုေဝးလာၾကေသာအမ်ိဳးသမီးတို႔အား ေဟာေျပာၾက၏။ သြာတိရၿမိဳ႕မွ ခရမ္းေရာင္အထည္ကုန္သည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကိုကိုးကြယ္ေသာ လုဒိအမည္ရွိ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္လည္း နားေထာင္ေန၏။ ေပါလုေဟာေျပာေနေသာအရာတို႔ကို အာ႐ုံစိုက္ေစရန္ သခင္ဘုရားသည္ သူ၏စိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ေပးေတာ္မူ၏။ သူသည္ မိမိအိမ္သူအိမ္သားမ်ားႏွင့္အတူ ဗတၱိဇံခံၿပီးေသာအခါ “ကြၽန္မသည္ သခင္ဘုရားကိုယုံၾကည္သူျဖစ္သည္ဟု သင္တို႔ယူဆလွ်င္ ကြၽန္မအိမ္သို႔ လာေရာက္တည္းခိုၾကပါ”ဟု ေတာင္းပန္လ်က္ ငါတို႔ကိုမရအရဖိတ္ေခၚေလ၏။ တစ္ေန႔တြင္ ငါတို႔သည္ ဆုေတာင္းပတၳနာျပဳေသာေနရာသို႔သြားၾကစဥ္ ေဗဒင္ေဟာတတ္ေသာနတ္ပူးေနသည့္ အေစခံမိန္းမတစ္ဦးႏွင့္ ဆုံၾက၏။ သူသည္ ေဗဒင္ေဟာျခင္းျဖင့္ မိမိသခင္တို႔အတြက္ မ်ားစြာေသာအက်ိဳးစီးပြားကိုျဖစ္ေစ၏။ ထိုမိန္းမသည္ ေပါလုႏွင့္ငါတို႔ေနာက္သို႔ လိုက္လာ၍ “ဤသူတို႔သည္ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္၏အေစအပါးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး သင္တို႔အား ကယ္တင္ျခင္းတရားလမ္းကိုေဟာေျပာေနသူမ်ားျဖစ္ၾက၏”ဟု ေအာ္ဟစ္ေလ၏။ သူသည္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုသို႔ျပဳေန၍ ေပါလုသည္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္သို႔လွည့္ကာ “သူ႔အထဲမွ ထြက္သြားရန္ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏နာမေတာ္၌ သင့္ကို ငါအမိန႔္ေပး၏”ဟု ထိုနတ္အားဆိုလွ်င္ ၎သည္ ထိုအခ်ိန္၌ပင္ ထြက္သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုမိန္းမ၏သခင္တို႔သည္ မိမိတို႔အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေၾကာင္း သိျမင္သျဖင့္ ေပါလုႏွင့္သိလတို႔ကိုဖမ္းဆီး၍ အႀကီးအကဲမ်ားရွိရာ ေဈးအရပ္သို႔ ဆြဲေခၚသြားၾက၏။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိမ်ားထံ ေရာက္ၾကေသာအခါ “ဤသူတို႔သည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးျဖစ္ၾကၿပီး အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ၿမိဳ႕ကို အလြန္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေစ၍ ေရာမႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ၾကေသာအကြၽႏ္ုပ္တို႔ လက္မခံအပ္၊ မက်င့္သုံးအပ္ေသာ ဓေလ့ထုံးစံမ်ားကို ေဟာေျပာေနၾကပါသည္”ဟု ဆိုၾက၏။ လူထုပရိသတ္ကလည္း သူတို႔ႏွင့္အတူထလ်က္ ေပါလုႏွင့္သိလတို႔ကို ဆန႔္က်င္ၾက၏။ ထိုအခါ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိတို႔သည္ ေပါလုႏွင့္သိလတို႔၏အဝတ္ကိုဆြဲၿဖဲ၍ သူတို႔ကို႐ိုက္ႏွက္ရန္ အမိန႔္ေပးၾက၏။ သူတို႔ကို အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ႐ိုက္ႏွက္ေစၿပီးလွ်င္ ေထာင္ထဲ၌ထည့္ထားကာ သူတို႔ကို ေသခ်ာစြာေစာင့္ၾကပ္ထားရန္ ေထာင္မႉးအား အမိန႔္ေပးၾက၏။ ထိုအမိန႔္ကိုရေသာေထာင္မႉးသည္ သူတို႔ကို ေထာင္အတြင္းခန္းတြင္ထည့္ထား၍ သူတို႔ေျခကို ထိတ္တုံးခတ္ထားေလ၏။ သန္းေခါင္အခ်ိန္ခန႔္တြင္ ေပါလုႏွင့္သိလတို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံဆုေတာင္းလ်က္ ခ်ီးမြမ္းသီခ်င္းသီဆိုေနၾက၏။ အက်ဥ္းသားမ်ားသည္လည္း သူတို႔ကိုနားေထာင္ေနၾက၏။ ထိုအခါ ႐ုတ္တရက္ ငလ်င္ျပင္းထန္စြာလႈပ္သျဖင့္ ေထာင္၏အုတ္ျမစ္သည္ တုန္ခါ၍ တံခါးရွိသမွ်သည္ ခ်က္ခ်င္းပြင့္သြားကာ အက်ဥ္းသားအားလုံး၏သံႀကိဳးမ်ားသည္ ျပဳတ္သြားေလ၏။ ေထာင္မႉးသည္ ႏိုးလာ၍ ေထာင္တံခါးမ်ားပြင့္ေနသည္ကိုျမင္လွ်င္ အက်ဥ္းသားမ်ားလြတ္သြားၿပီဟုထင္မွတ္လ်က္ ဓားကိုဆြဲထုတ္ကာ မိမိကိုယ္ကိုသတ္မည္ျပဳ၏။ သို႔ေသာ္ ေပါလုက “သင့္ကိုယ္သင္ အႏၲရာယ္မျပဳႏွင့္။ ငါတို႔အားလုံး ဤေနရာ၌ရွိၾကသည္”ဟု က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေလ၏။ ထိုအခါ ေထာင္မႉးသည္ မီးတိုင္ကိုေတာင္းယူ၍ ေျပးဝင္လာၿပီးလွ်င္ တုန္လႈပ္လ်က္ ေပါလုႏွင့္သိလတို႔ေရွ႕တြင္ ပ်ပ္ဝပ္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ကို အျပင္သို႔ထုတ္ေဆာင္ကာ “အရွင္တို႔၊ ကယ္တင္ျခင္းခံရရန္ အကြၽႏ္ုပ္မည္သည့္အရာကိုျပဳရပါမည္နည္း”ဟု ေမးေလ၏။ သူတို႔ကလည္း “သခင္ေယရႈကိုယုံၾကည္ေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သင္ႏွင့္ သင္၏အိမ္သူအိမ္သားတို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္းခံရလိမ့္မည္”ဟု ဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူႏွင့္ သူ၏အိမ္၌ရွိေသာသူအားလုံးတို႔အား သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ေဟာေျပာၾက၏။ ေထာင္မႉးသည္ ထိုညတြင္းခ်င္းပင္ သူတို႔ကိုေခၚေဆာင္သြား၍ ဒဏ္ရာမ်ားကို ေဆးေၾကာေပး၏။ ထို႔ေနာက္ သူႏွင့္ သူ၏အိမ္သူအိမ္သားအားလုံးတို႔သည္ ခ်က္ခ်င္းဗတၱိဇံခံၾက၏။ သူသည္ ေပါလုႏွင့္သိလတို႔ကို အိမ္သို႔ေခၚဖိတ္၍ စားဖြယ္ရာမ်ားတည္ခင္းေကြၽးေမြးကာ အိမ္သူအိမ္သားအားလုံးႏွင့္အတူ ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ရေသာေၾကာင့္ အလြန္ဝမ္းေျမာက္ေလ၏။ မိုးလင္းေသာအခါ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိမ်ားသည္ နယ္ထိန္းတို႔ကိုေစလႊတ္၍ “ထိုသူတို႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ပါ”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ေထာင္မႉးသည္ ထိုသတင္းကို ေပါလုအား ေျပာၾကားလ်က္ “အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိမ်ားက လူလႊတ္၍ သင္တို႔ကိုလႊတ္ေပးရန္ မွာလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုထြက္လာ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာသြားၾကပါ”ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ေပါလုသည္ ထိုနယ္ထိန္းတို႔အား “သူတို႔သည္ ေရာမႏိုင္ငံသားျဖစ္ၾကေသာငါတို႔ကို မစစ္ေဆးဘဲ လူအမ်ားေရွ႕၌ ႐ိုက္ႏွက္လ်က္ ေထာင္ထဲ၌ထည့္ထားၾကၿပီးမွ ယခု ငါတို႔ကို တိတ္တဆိတ္ျပန္လႊတ္ၾကမည္ေလာ။ ထိုသို႔မျပဳသင့္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လာ၍ ငါတို႔ကို ေခၚထုတ္ၾကပါေစ”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုအခါ နယ္ထိန္းတို႔သည္ ထိုစကားတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိမ်ားထံ ေျပာၾကားၾက၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ေရာမႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိမ်ား ၾကားသိေသာအခါ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾက၍ ကိုယ္တိုင္လာၿပီးေတာင္းပန္ၾကကာ သူတို႔ကိုေခၚထုတ္လ်က္ ထိုၿမိဳ႕မွထြက္ခြာၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံၾက၏။ သူတို႔သည္လည္း ေထာင္ထဲမွ ထြက္လာၾကေသာအခါ လုဒိထံသို႔ သြား၍ ညီအစ္ကိုမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံကာ သူတို႔ကို တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၿပီးမွ ထြက္ခြာသြားၾက၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
