တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 13:44-52
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 13:44-52 MSBZ
ေနာက္ဥပုသ္ေန႔တြင္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ၾကားနာရန္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးနီးပါး စုေဝးလာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔သည္ ထိုလူအစုအေဝးကိုျမင္လွ်င္ မနာလိုစိတ္ႏွင့္ျပည့္၍ ေပါလုေဟာေျပာေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဆန႔္က်င္လ်က္ ေစာ္ကားေျပာဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔သည္ ရဲရင့္စြာေဟာေျပာလ်က္ “ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို သင္တို႔အား ဦးစြာေဟာေျပာရန္လိုအပ္၏။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔သည္ ၎ကိုျငင္းပယ္၍ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ထာဝရအသက္ႏွင့္မထိုက္တန္ဟု စီရင္ၾကေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ လူမ်ိဳးျခားတို႔ထံသို႔ လွည့္သြားၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား သခင္ဘုရားက ‘သင္တို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္းေက်းဇူးကို ေျမႀကီးစြန္းတိုင္ေအာင္ ေရာက္ရွိေစရန္ ငါသည္ သင္တို႔ကို လူမ်ိဳးျခားတို႔အတြက္ အလင္းအျဖစ္ ခန႔္ထားၿပီ’ဟူ၍ ငါတို႔အား မိန႔္မွာေတာ္မူ၏”ဟု ဆိုေလ၏။ လူမ်ိဳးျခားတို႔သည္ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္လ်က္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ ထာဝရအသက္ရရွိရန္ သတ္မွတ္ထားျခင္းခံရေသာသူရွိသမွ်တို႔သည္လည္း ယုံၾကည္ၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားသည္ ထိုအရပ္ေဒသတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကိုကိုးကြယ္ေသာ ဂုဏ္သေရရွိအမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တိုက္တြန္း၍ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔ကို ညႇဥ္းဆဲေစရန္ ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္ကာ သူတို႔ကို မိမိတို႔၏အရပ္ေဒသမွ ႏွင္ထုတ္ၾက၏။ ထိုအခါ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔သည္ ထိုသူတို႔တစ္ဖက္၌ ေျခဖဝါးမွေျမမႈန႔္ကို ခါခ်ၿပီးလွ်င္ ဣေကာနိၿမိဳ႕သို႔ သြားၾက၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္လည္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္လည္းေကာင္း ျပည့္ဝလ်က္ရွိၾက၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
