တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 12:1-25
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 12:1-25 MSBZ
ထိုကာလ၌ ေဟ႐ုဒ္မင္းသည္ အသင္းေတာ္မွ လူအခ်ိဳ႕တို႔ကို မတရားႏွိပ္စက္ရန္ ဖမ္းဆီး၍ ေယာဟန္၏အစ္ကိုယာကုပ္ကို ဓားျဖင့္ကြပ္မ်က္ေလ၏။ ထိုအမႈကို ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔ ႏွစ္သက္ၾကေၾကာင္းေတြ႕ျမင္လွ်င္ တစ္ဖန္ ထပ္၍ ေပတ႐ုကိုလည္းဖမ္းဆီးရန္ စီစဥ္ေလ၏။ ထိုအခ်ိန္သည္ တေဆးမဲ့မုန႔္ပြဲေတာ္အခ်ိန္ျဖစ္၏။ ေဟ႐ုဒ္မင္းသည္ ေပတ႐ုကိုဖမ္းဆီး၍ေထာင္ထဲ၌ထည့္ထားၿပီးလွ်င္ သူ႔ကိုေစာင့္ၾကပ္ရန္ စစ္သားေလးဦးျဖင့္ဖြဲ႕ထားေသာ တပ္ဖြဲ႕ေလးဖြဲ႕ထံသို႔ အပ္ႏွံထား၏။ သူသည္ ပသခါပြဲေတာ္လြန္လွ်င္ ေပတ႐ုကို လူထုေရွ႕တြင္ထုတ္ေဆာင္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ထားေလ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ေပတ႐ုသည္ ေထာင္ထဲ၌ ထိန္းသိမ္းထားျခင္းခံရ၏။ သို႔ရာတြင္ အသင္းေတာ္သည္ သူ႔အတြက္ ဘုရားသခင္ထံသို႔ စိတ္အားထက္သန္စြာဆုေတာင္းလ်က္ေန၏။ ေဟ႐ုဒ္မင္းသည္ ေပတ႐ုကိုထုတ္ေဆာင္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ထားသည့္ေန႔မတိုင္မီည၌ ေပတ႐ုသည္ သံႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းခံရလ်က္ စစ္သားႏွစ္ဦးၾကားတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေန၏။ အေစာင့္မ်ားသည္လည္း တံခါးေရွ႕တြင္ ေထာင္ကိုေစာင့္ၾကပ္ေနၾက၏။ ထိုစဥ္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာသျဖင့္ ေထာင္ခန္းထဲ၌ အလင္းေရာင္ထြန္းလင္းေလ၏။ ေကာင္းကင္တမန္သည္ ေပတ႐ု၏နံေဘးကိုပုတ္လ်က္ သူ႔ကိုႏႈိးကာ “ျမန္ျမန္ထေလာ့”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုအခါ သံႀကိဳးမ်ားသည္ သူ၏လက္မွ ကြၽတ္က်သြားေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္တမန္က “ခါးပန္းစည္း၍ သင့္ဖိနပ္ကိုစီးေလာ့”ဟု ဆိုသျဖင့္ သူသည္ ထိုအတိုင္းျပဳေလ၏။ တစ္ဖန္ “သင္၏ဝတ္႐ုံကိုၿခဳံ၍ ငါ့ေနာက္သို႔လိုက္ေလာ့”ဟု ဆိုေလရာ ေပတ႐ုသည္ ထြက္၍ လိုက္သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္တမန္အားျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာအရာသည္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေၾကာင္းမသိဘဲ ႐ူပါ႐ုံကိုျမင္ေနရသည္ဟူ၍သာ သူထင္မွတ္ေန၏။ သူတို႔သည္ အေစာင့္ခ်ရာပထမေနရာႏွင့္ဒုတိယေနရာတို႔ကို ျဖတ္သြားၿပီးလွ်င္ ၿမိဳ႕သို႔သြားသည့္သံတံခါးသို႔ ေရာက္လာၾက၏။ ထိုတံခါးသည္လည္း သူတို႔အတြက္ အလိုအေလ်ာက္ပြင့္သျဖင့္ သူတို႔သည္ထြက္၍ လမ္းၾကားတစ္ခုအတိုင္း ဆက္သြားၾကစဥ္ ေကာင္းကင္တမန္သည္ ေပတ႐ုထံမွ ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြာသြားေလ၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ုသည္ သတိျပန္ဝင္လာ၍ “သခင္ဘုရားသည္ မိမိ၏ေကာင္းကင္တမန္ကိုေစလႊတ္ၿပီး ေဟ႐ုဒ္မင္း၏လက္မွလည္းေကာင္း၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာအရာအားလုံးမွလည္းေကာင္း ငါ့ကိုကယ္ႏုတ္ေတာ္မူသည္ကို ယခု ငါအမွန္သိၿပီ”ဟု ဆို၏။ သူသည္ ဤသို႔သိရွိၿပီးေနာက္ မာကုဟုေခၚေသာေယာဟန္၏မိခင္မာရိအိမ္သို႔သြားေလ၏။ ထိုအိမ္တြင္ လူမ်ားစြာစုေဝးလ်က္ ဆုေတာင္းေနၾက၏။ ေပတ႐ုသည္ အိမ္အဝင္တံခါးကိုေခါက္ရာ ေရာေဒအမည္ရွိ အေစခံမိန္းမသည္ ေမးျမန္းရန္လာ၍ ေပတ႐ု၏အသံကိုမွတ္မိေသာအခါ ဝမ္းေျမာက္ေသာေၾကာင့္ တံခါးကိုမဖြင့္ဘဲ အထဲသို႔ေျပးဝင္ကာ တံခါးဝ၌ ေပတ႐ုရပ္ေနသည္ဟု ေျပာၾကားေလ၏။ လူတို႔ကလည္း “သင္သည္ ႐ူးသြပ္ေနၿပီ”ဟု သူ႔အား ဆိုၾက၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ မိမိေျပာသည့္အတိုင္း အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း အခိုင္အမာေျပာဆိုေသာအခါ သူတို႔က “ေပတ႐ု၏ေကာင္းကင္တမန္ျဖစ္လိမ့္မည္”ဟု ဆိုၾက၏။ သို႔ရာတြင္ ေပတ႐ုသည္ တံခါးကို ဆက္၍ေခါက္ေနသျဖင့္ သူတို႔သည္ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ေပတ႐ုကိုျမင္၍ အံ့ဩေငးေမာၾက၏။ ေပတ႐ုသည္ သူတို႔ကို တိတ္ဆိတ္စြာေနၾကရန္လက္ရိပ္ျပၿပီး သခင္ဘုရားသည္ မိမိအား ေထာင္ထဲမွ မည္ကဲ့သို႔ ထုတ္ေဆာင္လာခဲ့သည္ကို သူတို႔အား ေျပာျပ၏။ ထို႔ေနာက္ “ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ယာကုပ္ႏွင့္ညီအစ္ကိုတို႔အား ေျပာျပၾကေလာ့”ဟု ဆိုၿပီးလွ်င္ အျခားအရပ္သို႔ ထြက္ခြာသြားေလ၏။ မိုးလင္းေသာအခါ ေပတ႐ုမည္သို႔ျဖစ္သြားသနည္းဟု စစ္သားမ်ားအၾကားတြင္ အႀကီးအက်ယ္႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ေလ၏။ ေဟ႐ုဒ္မင္းသည္ ေပတ႐ုကို ႀကိဳးစားရွာေဖြေသာ္လည္း မေတြ႕သျဖင့္ အေစာင့္တို႔ကိုစစ္ေဆး၍ ေသဒဏ္ေပးရန္ အမိန႔္ခ်ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ယုဒျပည္မွ ဆီဇာရီးယားၿမိဳ႕သို႔ ဆင္းသြား၍ ထိုၿမိဳ႕၌ေနေလ၏။ ေဟ႐ုဒ္မင္းသည္ တိုင္ရာၿမိဳ႕သားႏွင့္ဆီဒုန္ၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ ျပင္းစြာေဒါသထြက္သျဖင့္ သူတို႔သည္ မင္းႀကီးထံသို႔ တစ္စုတစ္ေဝးတည္းလာၾက၍ မင္းႀကီး၏အတြင္းဝန္ဗလတၱဳကိုစည္း႐ုံးကာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရရွိရန္အတြက္ ေတာင္းပန္ၾက၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔ျပည္သည္ မင္းႀကီး၏ျပည္မွ အစားအစာကိုရရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ေဟ႐ုဒ္မင္းသည္ ခ်ိန္းဆိုထားေသာေန႔၌ မင္းဝတ္တန္ဆာမ်ားကိုဝတ္ဆင္လ်က္ ပလႅင္ေတာ္ေပၚတြင္ထိုင္ကာ ထိုသူတို႔အား မိန႔္ခြန္းႁမြက္ၾကားေလ၏။ လူစုလူေဝးကလည္း “ဤအသံသည္ လူ၏အသံမဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏အသံျဖစ္၏”ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။ မင္းႀကီးသည္ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းေတာ္ကိုမခ်ီးမြမ္းေသာေၾကာင့္ ထိုခဏခ်င္းတြင္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ သူ႔ကို ဒဏ္ခတ္သျဖင့္ သူသည္ ပိုးစားခံရ၍ အနိစၥေရာက္ေလ၏။ ထိုအခါ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္တရားသည္ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ တိုးပြားေလ၏။ ဗာနဗႏွင့္ေရွာလုတို႔သည္ ေထာက္ပံ့ျခင္းအမႈကို ၿပီးစီးေအာင္ေဆာင္႐ြက္ၿပီးေနာက္ မာကုဟုေခၚေသာေယာဟန္ကို မိမိတို႔ႏွင့္အတူေခၚေဆာင္၍ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕မွ ျပန္လာၾက၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
