ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 12:15-23
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 12:15-23 MSBZ
နာသန္သည္ မိမိအိမ္သို႔ ျပန္သြား၏။ ထာဝရဘုရားသည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအဖို႔ ဥရိယမယားေမြးေသာသားကို ဒဏ္ခတ္ေတာ္မူသျဖင့္ ထိုသားသည္ နာမက်န္းျဖစ္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ သူငယ္အတြက္ ဘုရားသခင္ထံ ေတာင္းပန္၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ အစာေရွာင္လ်က္ တစ္ညလုံးေျမျပင္ေပၚတြင္ သြား၍လွဲေန၏။ နန္းတြင္းသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔သည္ သူ႔အနားတြင္လာရပ္၍ သူ႔ကို ေျမျပင္မွထူမေပးလိုေသာ္လည္း ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကား အလိုမရွိ။ သူတို႔ႏွင့္လည္း အစာမစားဘဲ ေန၏။ ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ သူငယ္ေသဆုံးသြား၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းတို႔ကလည္း “သူငယ္အသက္ရွင္စဥ္ကပင္ ငါတို႔ေျပာေသာစကားကို သူနားမေထာင္လို။ ယခု သူငယ္ေသပါၿပီဟု သူ႔အားမည္သို႔ေျပာထြက္မည္နည္း။ သူသိလွ်င္ ဆိုးဝါးေသာအမႈျပဳမည္ကို စိုးရပါသည္”ဟု ဆိုလ်က္ သူငယ္ေသဆုံးသြားေၾကာင္းကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား ေျပာျပရန္ စိုး႐ြံ႕ေနၾက၏။ မိမိအမႈထမ္းတို႔ တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးျမင္လွ်င္ သူငယ္ေသဆုံးေၾကာင္းကို ရိပ္မိသျဖင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက အမႈထမ္းတို႔အား “သူငယ္ဆုံးသြားၿပီေလာ”ဟု ေမးလိုက္ရာ သူတို႔က “သူငယ္ဆုံးသြားပါၿပီ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ေျမမွထ၍ ေရခ်ိဳးဆီလိမ္း အဝတ္အစားလဲၿပီးလွ်င္ ထာဝရဘုရား၏အိမ္ေတာ္သို႔သြား၍ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ နန္းေတာ္သို႔ျပန္လာ၍ အစားအစာျပင္ဆင္ခိုင္းၿပီး စားေတာ္ေခၚေလ၏။ ထိုအခါ သူ၏အမႈထမ္းတို႔က သူ႔အား “မင္းႀကီးသည္ သူငယ္အသက္ရွင္ေသးစဥ္က အစာေရွာင္လ်က္၊ ငိုေႂကြးလ်က္ေန၏။ သူငယ္ဆုံးသြားေသာအခါမူကား ထ၍စားေသာက္၏။ မင္းႀကီး ဤသို႔ ျပဳသည္မွာ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက “သူငယ္အသက္ရွင္ေသးစဥ္က အစာေရွာင္ငိုေႂကြးသည္မွာ ‘ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့ကို သနားေသာအားျဖင့္ သူငယ္ကို အသက္ရွင္ခြင့္ေပးမည္ မေပးမည္ကို မည္သူသိႏိုင္မည္နည္း’ဟု ငါေတြးမိသျဖင့္ ဤသို႔ျပဳျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ယခုမွာ သူငယ္ ေသၿပီျဖစ္၍ ငါ အဘယ္ေၾကာင့္ အစာေရွာင္ရေတာ့မည္နည္း။ သူ႔ကို ငါျပန္ေခၚလာႏိုင္သေလာ။ သူရွိရာသို႔ ငါသြားရမည္။ ငါ့ဆီ သူျပန္လာႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
