ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 1:1-27
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 1:1-27 MSBZ
ေရွာလုမင္းႀကီး အနိစၥေရာက္ၿပီးေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ အာမလက္လူမ်ိဳးတို႔ကို တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းရာမွ ျပန္လာ၍ ဇိကလတ္ၿမိဳ႕တြင္ ႏွစ္ရက္ေနၿပီး သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ေရွာလုမင္းႀကီး၏တပ္စခန္းမွ လူတစ္ဦးသည္ အဝတ္ကိုဆုတ္လ်က္၊ ေခါင္းေပၚေျမမႈန႔္တင္လ်က္ ဒါဝိဒ္ထံ ေရာက္လာ၍ ေျမေပၚတြင္ပ်ပ္ဝပ္ရွိခိုးေလ၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က သူ႔အား “သင္ အဘယ္ကလာခဲ့သနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ အစၥေရးတပ္စခန္းမွ ထြက္ေျပးလာခဲ့ရပါသည္”ဟု ျပန္ေျဖ၏။ ဒါဝိဒ္ကလည္း သူ႔အား “မည္သို႔ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ကို ငါ့အားေျပာျပပါေလာ့”ဟု ဆိုလွ်င္ သူက “စစ္သည္တို႔သည္ စစ္ပြဲမွ ထြက္ေျပးၾကရပါ၏။ စစ္သည္အမ်ားအျပား လဲက်ေသဆုံးၾကရပါ၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္သူ႔သားေယာနသန္လည္း ေသသြားပါၿပီ”ဟု ေျပာျပ၏။ ဒါဝိဒ္က သတင္းၾကားေျပာေသာလူငယ္အား “ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္ သူ႔သားေယာနသန္ ေသဆုံးသည္ကို သင္မည္သို႔သိသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ သတင္းၾကားေျပာေသာလူငယ္က “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဂိလေဗာေတာင္ေပၚ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ဤအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ႀကဳံခဲ့ရပါ၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ လွံကိုမွီလ်က္ေနပါ၏။ စစ္ရထားႏွင့္ ျမင္းတပ္တို႔သည္ သူ႔ထံသို႔ ေရာက္လုဆဲဆဲျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါ၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္၍ အကြၽႏ္ုပ္ကို ျမင္လွ်င္ လွမ္းေခၚပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္ကလည္း ‘အကြၽႏ္ုပ္ရွိပါ၏’ဟု ထူးပါ၏။ သူက အကြၽႏ္ုပ္အား ‘သင္ကား မည္သူနည္း’ဟု ေမးလွ်င္ ‘အကြၽႏ္ုပ္သည္ အာမလက္လူမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္’ဟု ေျပာျပပါ၏။ သူကလည္း ‘ငါ့နားသို႔လာၿပီး ငါ့ကို သတ္လိုက္ပါ။ ငါသည္ ေဝဒနာ မခ်ိမဆံ့ခံေနရပါ၏။ အသက္လည္း မထြက္ႏိုင္ေသးပါ’ဟု ဆို၏။ အကြၽႏ္ုပ္လည္း သူလဲက်၍ အသက္မရွင္ႏိုင္ေတာ့သည္ကို သိသျဖင့္ သူ႔နားသို႔လာၿပီး သူ႔ကို ထိုးသတ္လိုက္ပါ၏။ သူ႔ေခါင္းေပၚမွ ရာဇသရဖူႏွင့္ လက္ေမာင္းမွ လက္ပတ္ကိုယူ၍ ယခု အကြၽႏ္ုပ္အရွင့္ထံ ယူေဆာင္လာပါၿပီ”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္သည္ မိမိဝတ္ထားေသာအဝတ္ကို ဆြဲဆုတ္ပစ္၏။ သူ႔ေနာက္လိုက္အေပါင္းတို႔သည္လည္း ထိုနည္းတူ ျပဳၾကၿပီးလွ်င္ ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္ သူ႔သားေယာနသန္မွစ၍ ထာဝရဘုရား၏လူမ်ိဳးေတာ္ျဖစ္ေသာအစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔သည္ ဓားျဖင့္ ေသဆုံးၾကရေသာေၾကာင့္ ေနဝင္ခ်ိန္တိုင္ေအာင္ အစာေရွာင္ငိုေႂကြးျမည္တမ္းၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္က မိမိကိုသတင္းၾကားေျပာေသာလူငယ္အား “သင္ အဘယ္ကနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ တိုင္းတစ္ပါးသားအာမလက္လူမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္”ဟု ျပန္ေျဖ၏။ ဒါဝိဒ္ကလည္း “ထာဝရဘုရား ဘိသိက္ေပးထားေသာသူအား သင္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္သတ္ပစ္သည္ကို သင္မေၾကာက္သေလာ”ဟု သူ႔အား ဆိုၿပီး ဒါဝိဒ္သည္ ငယ္သားတစ္ဦးကို ေခၚ၍ “သူ႔ကို သြားသတ္ပစ္လိုက္”ဟု ဆို၏။ ငယ္သားကလည္း ထိုသူကို သတ္သျဖင့္ ထိုသူေသေလ၏။ ဒါဝိဒ္ကလည္း “ ‘ထာဝရဘုရား ဘိသိက္ေပးေတာ္မူေသာရွင္ဘုရင္ကို အကြၽႏ္ုပ္သတ္ေလၿပီ’ဟု သင့္ႏႈတ္မွ ဝန္ခံေသာေၾကာင့္ လူသတ္ေသာအျပစ္ကို သင္ျပန္ခံရၿပီ”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္ သူ႔သားေယာနသန္အတြက္ ငိုခ်င္းဖြဲ႕ေလ၏။ ဤ “ေလးေတာ္” ငိုခ်င္းကို ယုဒအမ်ိဳးသားတို႔ကိုပါ သင္ၾကားေစ၏။ ယာရွာက်မ္းတြင္လည္း ေရးမွတ္ထားေစ၏။ “အို အစၥေရး၊ သင္၏ကုန္းျမင့္မ်ားေပၚတြင္ သင္၏ဂုဏ္သေရ အသတ္ခံရေလၿပီ။ သူရဲေကာင္းတို႔ က်ဆုံးရေလၿပီတကား။ ဖိလိတၱိသမီးပ်ိဳမ်ား ဝမ္းေျမာက္မည္ကို စိုး၍၊ အေရဖ်ားမလွီးသူတို႔၏သမီးပ်ိဳမ်ား ႐ႊင္ျမဴးမည္ကိုစိုး၍ ဤအေၾကာင္းကို ဂါသၿမိဳ႕တြင္ မေျပာၾကပါႏွင့္။ အာရွေကလုန္ၿမိဳ႕လမ္းမ်ားေပၚတြင္ မေၾကညာၾကပါႏွင့္။ ဂိလေဗာေတာင္မ်ားေပၚတြင္ ႏွင္းမက်ပါေစႏွင့္။ မိုးလည္း မ႐ြာပါေစႏွင့္။ လယ္ေျမတို႔တြင္လည္း လႉဖြယ္ေကာက္ႏွံတို႔ မျဖစ္ထြန္းပါေစႏွင့္။ အေၾကာင္းမွာ ထိုအရပ္တြင္ သူရဲေကာင္းတို႔၏ဒိုင္းလႊားမ်ား ရႈံးနိမ့္ရေလၿပီ။ ေရွာလုမင္းႀကီး၏ဒိုင္းလႊားသည္လည္း ဆီသထားျခင္း မရွိေတာ့ၿပီ။ ေယာနသန္၏ေလးသည္ အသတ္ခံရသူ၏အေသြးကို မေသာက္ရဘဲ၊ ခြန္အားႀကီးသူတို႔၏အဆီကို မစားရဘဲ ေနာက္ျပန္မဆုတ္တတ္။ ေရွာလုမင္းႀကီး၏ဓားသည္လည္း လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျပန္မလာတတ္။ လင္းယုန္ငွက္ထက္ လ်င္ျမန္ၿပီး ျခေသၤ့ထက္ ခြန္အားႀကီးေသာ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရပါေသာ ေရွာလုႏွင့္ ေယာနသန္တို႔သည္ ရွင္အတူ ေသမကြာပါတကား။ အို အစၥေရးသမီးပ်ိဳတို႔၊ သင္တို႔ကို ကတၱီပါနီႏွင့္ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားျဖင့္ ဆင္ယင္ေပးခဲ့ေသာ၊ သင္တို႔၏အဝတ္မ်ားတြင္ ေ႐ႊထည္မ်ားကို တန္ဆာဆင္ေပးခဲ့ေသာ ေရွာလုမင္းႀကီးအဖို႔ ငိုေႂကြးၾကေလာ့။ စစ္သူရဲတို႔သည္ စစ္ပြဲအလယ္တြင္ က်ရႈံးရပါၿပီတကား။ ေယာနသန္သည္ ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္ အသတ္ခံရပါၿပီတကား။ ငါ့အစ္ကိုေယာနသန္၊ သင့္အဖို႔ ငါေၾကကြဲရပါၿပီတကား။ သင္သည္ ငါ့အဖို႔ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းေသာသူ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ သင္ ငါ့ကိုခ်စ္ေသာအခ်စ္မွာလည္း အံ့ဖြယ္ျဖစ္ပါ၏။ မိန္းမတို႔ ခ်စ္ေသာအခ်စ္ထက္ သာလြန္ပါ၏။ သူရဲေကာင္းတို႔ က်ရႈံးေလၿပီတကား။ စစ္လက္နက္တို႔ ပ်က္စီးေလၿပီတကား”ဟူ၍ ျဖစ္သတည္း။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
