YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

ဓမၼရာဇဝင္စတုတၳေစာင္ 2:1-25

ဓမၼရာဇဝင္စတုတၳေစာင္ 2:1-25 MSBZ

ထာဝရဘုရား​က ဧလိယ​အား ေလေပြ​ျဖင့္ ေကာင္းကင္​သို႔ ခ်ီေဆာင္​သြား​ခ်ိန္​ေရာက္လာ​လွ်င္ ဧလိယ​သည္ ဧလိရွဲ​ႏွင့္အတူ ဂိလဂါလ​ၿမိဳ႕​မွ ထြက္လာ​ၾက​၏​။ ဧလိယ​က ဧလိရွဲ​အား “​ယခု ဤ​ၿမိဳ႕​၌​ေန​ခဲ့​ေလာ့​။ ထာဝရဘုရား​က ငါ့​ကို ေဗသလ​ၿမိဳ႕​သို႔ ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​၏​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ဧလိရွဲ​က “​ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ​၊ အရွင္​လည္း အသက္ရွင္​ေန​သည္​ႏွင့္အညီ အရွင့္​ကို​အကြၽႏ္ုပ္ စြန႔္ခြာ​မ​သြား​ပါ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​တို႔​သည္ ေဗသလ​ၿမိဳ႕​သို႔ ဆင္းသြား​ၾက​၏​။ ေဗသလ​ၿမိဳ႕​ရွိ ပေရာဖက္​အဖြဲ႕သား​တို႔​က ဧလိရွဲ​ထံသို႔​လာ​ၿပီး “​ထာဝရဘုရား​က သင့္​အရွင္​ကို​သင့္​ထံမွ ယေန႔​ေဆာင္ယူ​သြား​မည္​ကို သင္​သိ​ပါ​သေလာ​”​ဟု​ေမး​လွ်င္ ဧလိရွဲ​က “​ငါ​သိ​ပါ​၏​။ တိတ္တိတ္ေန​ၾက​ပါ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ တစ္ဖန္ ဧလိယ​က “​ဧလိရွဲ​၊ ယခု ဤ​ၿမိဳ႕​၌ ေန​ခဲ့​ပါ​ေတာ့​။ ထာဝရဘုရား​က ငါ့​ကို ေဂ်ရိေခါ​ၿမိဳ႕​သို႔ ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​၏​”​ဟု ဆို​၏​။ ဧလိရွဲ​က​လည္း “​ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ​၊ အရွင္​လည္း အသက္ရွင္​ေန​သည္​ႏွင့္အညီ အရွင့္​ကို​အကြၽႏ္ုပ္ စြန႔္ခြာ​မ​သြား​ပါ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​တို႔​သည္ ေဂ်ရိေခါ​ၿမိဳ႕​သို႔ သြား​ၾက​၏​။ ေဂ်ရိေခါ​ၿမိဳ႕​ရွိ ပေရာဖက္​အဖြဲ႕သား​တို႔​သည္ ဧလိရွဲ​ထံသို႔​လာ​ၿပီး “​ထာဝရဘုရား​က သင့္​အရွင္​ကို​သင့္​ထံမွ ယေန႔​ေဆာင္ယူ​သြား​မည္​ကို သင္​သိ​ပါ​သေလာ​”​ဟု​ေမး​လွ်င္ ဧလိရွဲ​က “​ငါ​သိ​ပါ​၏​။ တိတ္တိတ္ေန​ၾက​ပါ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ တစ္ဖန္ ဧလိယ​က ဧလိရွဲ​အား “​ယခု ဤ​ၿမိဳ႕​မွာ ေန​ခဲ့​ပါ​ေတာ့​။ ငါ့​ကို ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္​သို႔ ထာဝရဘုရား ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​၏​”​ဟု​ဆို​လွ်င္ ဧလိရွဲ​က “​ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ​၊ အရွင္​လည္း အသက္ရွင္​ေန​သည္​ႏွင့္အညီ အရွင့္​ကို​အကြၽႏ္ုပ္ စြန႔္ခြာ​မ​သြား​ပါ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး ဆက္သြား​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္​နား​တြင္ ရပ္​ေန​ၾက​စဥ္​ပေရာဖက္​အဖြဲ႕သား အေယာက္​ငါးဆယ္​တို႔​သည္ လာ​၍ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္​ခပ္လွမ္းလွမ္း​တြင္ ရပ္​ေန​ၾက​၏​။ ထို႔ေနာက္ ဧလိယ​သည္ မိမိ​အဝတ္​ကို​ယူ​၍ လိပ္​ၿပီးမွ ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္ေရ​ကို ႐ိုက္​ေလ​၏​။ ထိုအခါ ေရ​သည္ ထက္ျခမ္းကြဲ​သြား​၍ သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး ေျခာက္ေသြ႕​ေသာ​ေျမ​ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္​ကူးသြား​ၾက​၏​။ သူ​တို႔ ျမစ္​ကို​ျဖတ္ကူး​ၿပီးလွ်င္ ဧလိယ​က ဧလိရွဲ​အား “​ငါ​သည္ သင့္​ထံမွ ေဆာင္ယူ​သြား​ျခင္း​မ​ခံရ​မီ သင့္​အဖို႔ မည္သည့္​အရာ​ျပဳ​ေပး​ရ​မည္​ကို ေျပာ​ပါ​ေလာ့​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ဧလိရွဲ​က “​အရွင့္​ထံ၌​ရွိ​ေသာ​ဝိညာဥ္​မ်ိဳး အကြၽႏ္ုပ္​၌ ႏွစ္ဆ​ရွိ​ပါေစေသာ​”​ဟု ေတာင္းဆို​၏​။ ဧလိယ​က​လည္း “​သင္​သည္ ရ​ဖို႔​ခက္ခဲ​ေသာ​ဆု​ကို ေတာင္းဆို​ၿပီ​။ သင့္​ထံမွ ငါ​ေဆာင္ယူ​သြား​ျခင္း​ခံရ​သည္​ကို သင္​ျမင္​လွ်င္ သင့္​အဖို႔ ထိုသို႔​ျဖစ္​လိမ့္မည္​။ သို႔ေသာ္ သင္​မ​ျမင္​လွ်င္ ထိုသို႔​ျဖစ္​မည္​မ​ဟုတ္​”​ဟု ဆို​၏​။ ထိုသို႔ စကားေျပာ​လ်က္​သြား​ေန​ၾက​စဥ္တြင္ပင္ မီး​ျမင္း​ႏွင့္​က​ေသာ​မီးရထား​တစ္စီး ႐ုတ္ခ်ည္း​ေပၚလာ​ၿပီး သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး​ကို​ခြဲပစ္​ကာ ဧလိယ​သည္ ေလေပြ​ျဖင့္ ေကာင္းကင္​သို႔ ပါသြား​ေလ​၏​။ ထို​အျခင္းအရာ​ကို ဧလိရွဲ​ျမင္​လွ်င္ “​ကြၽႏ္ုပ္​အဘ ကြၽႏ္ုပ္​အဘ​၊ အစၥေရး​ျမင္း​၊ အစၥေရး​ရထား​ပါ​တကား​”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ေလ​၏​။ ထို​အခ်ိန္​မွစ၍ ဧလိယ​ကို သူ မ​ျမင္​ရ​ေတာ့​ေပ​။ သူ​သည္ မိမိ​အဝတ္​ကို​ကိုင္​၍ ႏွစ္​ပိုင္း​ဆုတ္ၿဖဲ​၏​။ ဧလိယ​ကိုယ္​မွ ျပဳတ္က်​က်န္ခဲ့​ေသာ​အဝတ္​ကို​ေကာက္ယူ​ၿပီး ျပန္လာ​ခဲ့​၏​။ ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္ကမ္း​နား​ေရာက္​လွ်င္ ရပ္​ေန​၍ ဧလိယ​ကိုယ္​မွ​က်က်န္​ခဲ့​ေသာ​အဝတ္​ကို​ယူ​၍ ေရ​ကို​႐ိုက္​ၿပီး “​ဧလိယ​၏​ဘုရားသခင္​ထာဝရဘုရား​ကား အဘယ္မွာ​နည္း​”​ဟု ဆို​၏​။ ထိုသို႔ ေရ​ကို​႐ိုက္​ေသာအခါ ေရ​သည္ ထက္ျခမ္းကြဲ​သြား​သျဖင့္ ဧလိရွဲ​လည္း ျမစ္​ကို​ကူးသြား​ေလ​၏​။ တစ္ဖက္ကမ္း​ရွိ ေဂ်ရိေခါ​ၿမိဳ႕​မွ​ပေရာဖက္​အဖြဲ႕သား​တို႔​သည္ ဧလိရွဲ​ကို ျမင္​ေသာအခါ “​ဧလိယ​၏​ဝိညာဥ္​သည္ ဧလိရွဲ​အေပၚ တည္​ေလ​ၿပီ​”​ဟု​ဆို​ၿပီး သူ႔​ကို လာေရာက္​ေတြ႕ဆုံ​၍ ေျမ​မွာ​ပ်ပ္ဝပ္​လ်က္ “​အရွင့္​အေစအပါး​တို႔​၌ သန္မာ​ေသာ​သူ​အေယာက္​ငါးဆယ္​ရွိ​ပါ​၏​။ အရွင္​၏​သခင္​ကို သြား​ရွာ​ေစ​ပါ​။ ထာဝရဘုရား​၏​ဝိညာဥ္​ေတာ္​သည္ သူ႔​ကို​ေဆာင္ယူ​ၿပီး ေတာင္​တစ္ခုခု​ေပၚတြင္​ျဖစ္ေစ​၊ ခ်ိဳင့္ဝွမ္း​တစ္ေနရာရာ​တြင္​ျဖစ္ေစ ခ်ထား​ေကာင္း​ခ်ထား​လိမ့္မည္​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ဧလိရွဲ​က “​သြား​မ​ရွာ​ေစ​ႏွင့္​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ သို႔ေသာ္ သူ​တို႔​က ဧလိရွဲ​စိတ္အေႏွာင့္အယွက္​ျဖစ္​သည့္​တိုင္ေအာင္ ေတာင္းဆို​ၾက​သျဖင့္ ဧလိရွဲ​က “​သြားရွာ​ေစ​”​ဟု ဆို​၏​။ သူ​တို႔​သည္​လည္း လူ​အေယာက္​ငါးဆယ္​ကို​ေစလႊတ္​၍ သုံး​ရက္​တိုင္တိုင္​ရွာေဖြ​ေစ​ေသာ္လည္း ဧလိယ​ကို မ​ေတြ႕​ေပ​။ ေဂ်ရိေခါ​ၿမိဳ႕​တြင္ ရွိ​ေန​ေသာ​ဧလိရွဲ​ထံသို႔ ထို​သူ​တို႔ ျပန္လာ​ၾက​လွ်င္ သူ​က “​သင္​တို႔​ကို ‘သြား​မ​ရွာ​ၾက​ႏွင့္’​ဟု ငါ​မ​ေျပာ​သေလာ​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။ ၿမိဳ႕သား​မ်ား​သည္ ဧလိရွဲ​ထံသို႔​လာ​၍ “​ၾကည့္​ပါ​။ အရွင္​ျမင္​သည့္​အတိုင္း​ပင္ ဤ​ၿမိဳ႕​သည္ ေနရာ​ေကာင္း​ေသာ္လည္း ေရ​မေကာင္း​သျဖင့္ ေျမ​အသီးအႏွံ မ​ျဖစ္ထြန္း​ပါ​”​ဟု ေလွ်ာက္​ၾက​၏​။ ထိုအခါ ဧလိရွဲ​က “​ပန္းကန္​အသစ္​တစ္​ခု​ထဲတြင္ ဆား​ထည့္​ၿပီး ငါ့​ထံ​ယူ​ခဲ့​ပါ​”​ဟု ဆို​လွ်င္ သူ​တို႔​ယူ​ခဲ့​ၾက​၏​။ ထို႔ေနာက္ ဧလိရွဲ​သည္ စမ္းေရ​ထြက္​ေသာ​ေနရာ​သို႔​သြား​၍ ထို​ေနရာ​ကို​ဆားခတ္​ၿပီးလွ်င္ “​ထာဝရဘုရား​က ‘​ဤ​ေရ​ကို ငါ​သန႔္ရွင္း​ေစ​ၿပီ​။ ေနာက္တစ္ဖန္ အပင္​ေသ​ျခင္း​၊ မျဖစ္ထြန္း​ျခင္း မ​ရွိ​ေတာ့​ေစရ​’​ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီ​”​ဟု ဆို​၏​။ ထို​ေန႔​မွစ၍ ယေန႔​တိုင္ေအာင္ ထို​ေရ​သည္ ဧလိရွဲ​ဆင့္ဆို​သည့္​စကား​အတိုင္း သန႔္ရွင္း​ေလ​၏​။ ဧလိရွဲ​သည္ ထို​ၿမိဳ႕​မွ ေဗသလ​ၿမိဳ႕​သို႔ တက္သြား​ေလ​၏​။ သူ​တက္သြား​ရာ​လမ္း​တြင္ လူငယ္​တစ္စု​က ၿမိဳ႕​ထဲမွ​ထြက္လာ​ၿပီး “​ေဟး ထိပ္ေျပာင္ႀကီး တက္သြား​ပါ​။ ေဟး ထိပ္ေျပာင္ႀကီး တက္သြား​ပါ​”​ဟု ေျပာင္ေလွာင္​ၾက​၏​။ ဧလိရွဲ​က သူ​တို႔​ကို​လွည့္ၾကည့္​ၿပီး ထာဝရဘုရား​၏​နာမ​၌ က်ိန္ဆဲ​သျဖင့္ ေတာ​ထဲမွ​ဝံမ​ႏွစ္​ေကာင္​ထြက္လာ​၍ လူငယ္​ေလးဆယ့္​ႏွစ္​ေယာက္​ကို ကိုက္ျဖတ္​ေလ​၏​။ ဧလိရွဲ​သည္ ထို​ၿမိဳ႕​မွ ကရေမလ​ေတာင္​ေပၚသို႔ တက္သြား​ၿပီး ထိုေနရာ​မွ ရွမာရိ​ၿမိဳ႕​သို႔ ျပန္လာ​၏​။