ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 25:1-42
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 25:1-42 MSBZ
ရွေမြလ ကြယ္လြန္ေသာအခါ အစၥေရးလူမ်ိဳးအားလုံး စု႐ုံး၍ သူ႔အတြက္ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ရာမၿမိဳ႕ရွိ သူ႔အိမ္တြင္ သၿဂႋဳဟ္ၾက၏။ ဒါဝိဒ္သည္လည္း ထ၍ ပါရန္ေတာကႏၲာရသို႔ ဆင္းသြား၏။ ထိုစဥ္က ကရေမလၿမိဳ႕တြင္ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္၍ အလြန္ခ်မ္းသာေသာသူ ေမာနၿမိဳ႕သားတစ္ဦးရွိ၏။ သူသည္ သိုးအေကာင္သုံးေထာင္၊ ဆိတ္အေကာင္တစ္ေထာင္ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ကရေမလၿမိဳ႕၌ေန၍ သိုးမ်ားကို အေမြးညႇပ္လ်က္ရွိ၏။ သူ႔အမည္မွာ နာဗလ၊ သူ႔မယားအမည္မွာ အဘိဂဲလျဖစ္၏။ သူ႔မယားသည္ ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္ၿပီး ႐ုပ္ရည္လည္း ေခ်ာေမာလွပသူျဖစ္၏။ နာဗလမူကား ကာလက္လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းေသာသူ၊ စ႐ိုက္ဆိုးသြမ္းေသာသူျဖစ္၏။ နာဗလသည္ မိမိသိုးမ်ားကို အေမြးညႇပ္လ်က္ေနေၾကာင္း ေတာကႏၲာရတြင္ေနေသာဒါဝိဒ္ၾကားသိလွ်င္ ငယ္သားဆယ္ဦးကို လႊတ္၍ ဒါဝိဒ္က ထိုငယ္သားတို႔အား “ကရေမလၿမိဳ႕သို႔ တက္သြားၿပီး နာဗလထံသို႔ သြားၾကေလာ့။ ငါ့ကိုယ္စား သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၾကေလာ့။ သင္တို႔က ‘အသင္နာဗလ၊ အသက္ရွည္ပါေစ။ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။ သင့္အိမ္သူအိမ္သားမ်ားလည္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။ သင္၌ရွိေသာသူအေပါင္းတို႔လည္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။ အသင္ ယခု သိုးေမြးညႇပ္ေနသည္ဟု ၾကားသိရပါ၏။ သင္၏သိုးထိန္းတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင့္အတူ ရွိေနစဥ္က ငါတို႔သည္ သူတို႔ကို မေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ပါ။ ကရေမလၿမိဳ႕၌ရွိေနစဥ္ကာလပတ္လုံး သူတို႔ပစၥည္းတစ္စုံတစ္ရာမွ် မေပ်ာက္ရွခဲ့ပါ။ အသင့္ငယ္သားတို႔ကို ေမးၾကည့္ပါ။ သူတို႔ေျပာျပပါလိမ့္မည္။ ယခုလို ေန႔ေကာင္းေန႔ျမတ္မွာ ေရာက္လာၾကေသာအကြၽႏ္ုပ္၏ငယ္သားတို႔သည္လည္း အသင့္ထံမွ မ်က္ႏွာသာရပါေစေသာ။ အသင္စိတ္ေစတနာရွိေသာအရာကို အသင့္အေစအပါးမ်ားႏွင့္ အသင့္သားဒါဝိဒ္အား ေပးလိုက္ပါေလာ့’ဟူ၍ သူ႔အား ေျပာၾကားရမည္”ဟု မွာလိုက္ေလ၏။ ဒါဝိဒ္၏ငယ္သားတို႔သည္လည္း သြား၍ ဒါဝိဒ္မွာလိုက္ေသာစကားအလုံးစုံကို နာဗလအား ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ေနၾကစဥ္ နာဗလက ဒါဝိဒ္၏အေစအပါးတို႔အား “ဒါဝိဒ္ကား မည္သူနည္း။ ေယရွဲ၏သားကား မည္သူနည္း။ ယခုေန႔ရက္တို႔တြင္ သခင့္ထံမွ ထြက္ေျပးေသာအေစအပါး မ်ားျပားလွပါတကား။ သိုးေမြးညႇပ္သူတို႔အတြက္ ငါျပင္ဆင္ေပးထားေသာ မုန႔္၊ ေရႏွင့္ အသားတို႔ကိုယူၿပီး မည္သည့္အရပ္မွလာသည္ကို ငါမသိေသာသူတို႔အား ေပးရမည္ေလာ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္၏ငယ္သားတို႔သည္ လာရာလမ္းသို႔ လွည့္၍ ျပန္လာၾက၏။ သူတို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဒါဝိဒ္အား ထိုစကားအားလုံးကို ျပန္ေျပာျပၾက၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က မိမိလူတို႔အား “ကိုယ့္ဓားကိုယ္ အသီးသီးစြဲကိုင္ၾကေလာ့”ဟု ဆိုလွ်င္ သူတို႔သည္ ကိုယ့္ဓားကိုယ္စြဲကိုင္၍ ဒါဝိဒ္သည္လည္း မိမိဓားကိုစြဲကိုင္၏။ လူေလးရာခန႔္သည္ ဒါဝိဒ္ေနာက္သို႔လိုက္၍ လူႏွစ္ရာခန႔္မွာ ပစၥည္းေစာင့္ရန္က်န္ေနခဲ့၏။ ထိုအခါ အေစအပါးတို႔ထဲမွ ငယ္သားတစ္ဦးက နာဗလ၏မယား အဘိဂဲလအား “ဒါဝိဒ္သည္ ေတာကႏၲာရမွ ေစတမန္ကိုလႊတ္၍ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္အား ႏႈတ္ဆက္သည္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္သည္ သူတို႔အား ႐ိုင္းျပစြာေျပာဆိုလိုက္ပါ၏။ သူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အေပၚ အလြန္ေကာင္းပါ၏။ ေတာထဲတြင္ သူတို႔ႏွင့္လွည့္လည္သြားလာေသာကာလပတ္လုံး အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို အေႏွာင့္အယွက္မေပး။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ပစၥည္းမ်ားလည္း ေပ်ာက္ရွျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ထိုသို႔ သူတို႔ႏွင့္အတူ သိုးထိန္းခဲ့ခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူတို႔သည္ ေန႔ေရာညပါ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အဖို႔ အကြယ္အကာ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ ယခုမွာ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္ႏွင့္ အိမ္သူအိမ္သားအားလုံးသည္ ေဘးေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ မည္သို႔ျပဳရမည္ကို သခင္မ သိျမင္ပါေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္သည္ ဆိုးညစ္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုေျပာ၍ရမည္မဟုတ္ပါ”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ အဘိဂဲလသည္ မုန႔္အလုံးႏွစ္ရာ၊ စပ်စ္ဝိုင္ႏွစ္ဘူး၊ ခုတ္ထစ္ၿပီးသားသိုးငါးေကာင္၊ မုန႔္ဆန္းငါးေစအာ၊ စပ်စ္သီးေျခာက္အခိုင္တစ္ရာ၊ သဖန္းပ်ဥ္အခ်ပ္ႏွစ္ရာ တို႔ကို အလ်င္အျမန္ယူ၍ ျမည္းမ်ားေပၚတင္ၿပီးလွ်င္ သူ႔ငယ္သားတို႔အား “သင္တို႔ ငါ့ေရွ႕မွ အလ်င္သြားႏွင့္ၾက။ သင္တို႔ေနာက္မွ ငါလိုက္ခဲ့မည္”ဟု ဆို၏။ ဤကိစၥကို သူ႔ခင္ပြန္းနာဗလအား မေျပာျပဘဲေန၏။ အဘိဂဲလသည္ ျမည္းကိုစီးလ်က္ ေတာင္ေကြ႕တစ္ခုသို႔ေရာက္လာစဥ္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔လူတို႔သည္လည္း ဆင္းလာ၍ ထိုေနရာတြင္ ေတြ႕ဆုံမိၾက၏။ ဒါဝိဒ္က “ေတာထဲတြင္ ဤသူပိုင္ေသာဥစၥာရွိသမွ် တစ္စုံတစ္ရာမွ် မေပ်ာက္ရွေအာင္ ငါေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္မွာ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။ သူသည္ ငါ့အား အေကာင္းကို အဆိုးႏွင့္ တုံ႔ျပန္ခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ နံနက္မိုးေသာက္ခ်ိန္တြင္ ငါသည္ သူ႔လူေယာက္်ားတစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အသက္ရွင္က်န္ေနေစခဲ့လွ်င္ ထာဝရဘုရားသည္ ငါဒါဝိဒ္၏ရန္သူတို႔ကို ထိုထက္မက စီရင္ေတာ္မူပါေစ”ဟု ဆိုထားႏွင့္၏။ အဘိဂဲလသည္ ဒါဝိဒ္ကိုျမင္လွ်င္ ျမည္းေပၚမွအလ်င္အျမန္ဆင္း၍ ဒါဝိဒ္ေရွ႕ ေျမေပၚတြင္ ဦးၫႊတ္ပ်ပ္ဝပ္ေလ၏။ အဘိဂဲလသည္ ဒါဝိဒ္ေျခရင္းတြင္ ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္ကိုသာ အျပစ္ေပးပါ။ ယခု သခင့္ကြၽန္မေလွ်ာက္တင္ပါရေစ။ သခင့္ကြၽန္မ၏စကားကို နားေထာင္ေပးပါ။ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္၊ ဤဆိုးညစ္ေသာသူနာဗလကို စိတ္ထဲမထားပါႏွင့္။ သူသည္ သူ၏နာမည္ႏွင့္လိုက္ပါ၏။ နာဗလဟူေသာနာမည္ႏွင့္အညီ မိုက္မဲေသာသူျဖစ္ပါ၏။ သခင္ေစလႊတ္လိုက္ေသာ သခင့္လူတို႔ကို သခင့္ကြၽန္မ မေတြ႕လိုက္ရပါ။ ယခုမွာ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္၊ ထာဝရဘုရားအသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ၊ သခင္လည္း အသက္ရွင္သည္ႏွင့္အညီ ထာဝရဘုရားသည္ သခင့္လက္ကို လူသတ္ျခင္းေဘး၊ သခင္ကိုယ္တိုင္ လက္စားေခ်ျခင္းေဘးမွ ဆီးတားေတာ္မူၿပီ။ သခင့္ရန္သူ၊ သခင့္ကို အႏၲရာယ္ျပဳရန္ ႀကံစည္ေသာသူတို႔သည္ နာဗလကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကပါေစေသာ။ ယခု သခင့္အဖို႔ သခင့္ကြၽန္မ ယူလာေသာလက္ေဆာင္ကို သခင့္ေနာက္လိုက္ငယ္သားတို႔အား ေပးလိုက္ပါရေစ။ သခင့္ကြၽန္မ၏အျပစ္ကို ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ။ သခင္သည္ ထာဝရဘုရားအဖို႔ စစ္တိုက္ေသာသူျဖစ္ပါ၏။ သခင္အသက္ရွင္သမွ်ကာလပတ္လုံး သခင္၌ မည္သည့္မေကာင္းမႈကိုမွ် မေတြ႕ရပါ။ သို႔ျဖစ္၍ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္သခင္၏အမ်ိဳးအႏြယ္ကို တည္ၿမဲေစေတာ္မူပါေစေသာ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ထ၍ သခင့္ကိုလိုက္ၿပီး သခင့္အသက္ကို ရန္ရွာမည္ဆိုလွ်င္ သခင္၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္သခင္၏အသက္ကို အသက္အိတ္ထဲ၌လုံၿခဳံစြာ ထုပ္ထားေတာ္မူပါေစေသာ။ သခင့္ရန္သူတို႔၏အသက္ကိုကား ေလာက္လႊဲထဲမွေလာက္စာလုံးကို လႊဲပစ္သကဲ့သို႔ လႊဲပစ္ေတာ္မူပါေစေသာ။ ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္သခင့္အဖို႔ မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ေသာေကာင္းျမတ္ေသာအရာရွိသမွ်တို႔သည္ အမွန္ျဖစ္လာပါေစေသာ။ သခင့္အား အစၥေရးလူမ်ိဳးကို အုပ္ခ်ဳပ္သူမင္းအျဖစ္ ခန႔္ထားေတာ္မူပါေစေသာ။ သို႔မွ အကြၽႏ္ုပ္သခင္သည္ အေၾကာင္းမဲ့လူသတ္ျခင္း၊ ကိုယ္တိုင္လက္စားေခ်ျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ေသာကေရာက္စရာ၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာအေၾကာင္း မရွိဘဲေနလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ကို ေကာင္းစားေစေသာအခါ သခင့္ကြၽန္မကိုလည္း သတိရပါ”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က အဘိဂဲလအား “ယေန႔ သင္ႏွင့္ငါ ေတြ႕ဆုံရန္ သင့္ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားသည္ မဂၤလာရွိပါေစေသာ။ သင္၏ဆင္ျခင္တုံတရားရွိမႈအတြက္ သင္ေကာင္းခ်ီးခံစားရပါေစေသာ။ ယေန႔မွာ သင္သည္ ငါ့ကို လူအသက္သတ္ျခင္းအမႈ၊ ကိုယ္တိုင္လက္စားေခ်ျခင္းအမႈမွ ကင္းေဝးေစေသာေၾကာင့္ သင္ေကာင္းခ်ီးခံစားရပါေစေသာ။ အကယ္စင္စစ္ သင့္ကိုရန္ျပဳမည့္ေဘးမွ ငါ့ကို ဆီးတားေတာ္မူေသာ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္သည္ႏွင့္အညီ သင္သည္ ငါ့ကို အလ်င္အျမန္လာမေတြ႕လွ်င္ နံနက္မိုးလင္းေသာအခါ နာဗလအပါအဝင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မွ် က်န္ေတာ့မည္မဟုတ္”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ အဘိဂဲလယူေဆာင္လာေသာလက္ေဆာင္တို႔ကို လက္ခံယူၿပီးလွ်င္ “သင့္အိမ္သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျပန္သြားပါ။ သင့္စကားကို ငါနားေထာင္ၿပီ။ သင္ေတာင္းဆိုသည္ကို ငါလက္ခံၿပီ”ဟု သူ႔အား ဆို၏။ အဘိဂဲလသည္ နာဗလထံျပန္ေရာက္ေသာအခါ နာဗလသည္ အိမ္ထဲတြင္ ရွင္ဘုရင္စားေသာက္ပြဲကဲ့သို႔ စားေသာက္ပြဲက်င္းပလ်က္ အလြန္အၾကဴးမူးယစ္ေပ်ာ္ပါးေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ နံနက္မိုးလင္းသည့္တိုင္ မည္သည့္အမႈႀကီးငယ္ကိုမွ် သူ႔အား မေျပာျပေပ။ နံနက္ေရာက္၍ နာဗလ စပ်စ္ဝိုင္အမူးေျပေသာအခါ သူ႔မယားက သူ႔အား အျဖစ္အပ်က္အလုံးစုံကို ေျပာျပေလ၏။ ထိုအခါ နာဗလသည္ ႏွလုံးရပ္သြား၍ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေက်ာက္တုံးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေလ၏။ ေနာက္ ဆယ္ရက္ခန႔္ၾကာေသာ္ ထာဝရဘုရားဒဏ္ခတ္ေတာ္မူသျဖင့္ နာဗလ ေသေလ၏။ နာဗလ ေသေၾကာင္း ဒါဝိဒ္ၾကားေသာအခါ “နာဗလေၾကာင့္ ခံရေသာေစာ္ကားျခင္းအမႈမွ ကာကြယ္ေပး၍ ကိုယ္ေတာ္၏အေစအပါးကို အျပစ္မျပဳမိေစရန္ ဆီးတားေပးေတာ္မူေသာ ထာဝရဘုရားကို ခ်ီးမြမ္းပါ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ နာဗလျပဳခဲ့ေသာမေကာင္းမႈကို သူ႔ေခါင္းေပၚသို႔ ျပန္ေရာက္ေစၿပီ”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ အဘိဂဲလကို မယားအျဖစ္ယူရန္ လူလႊတ္၍ ေတာင္းဆိုေစ၏။ ဒါဝိဒ္၏အေစအပါးတို႔သည္ ကရေမလၿမိဳ႕ရွိအဘိဂဲလထံသို႔ သြား၍ “သင့္ကို မယားအျဖစ္ ေတာင္းဆိုေပးရန္ ဒါဝိဒ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို သင့္ထံ ေစလႊတ္ပါ၏”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ အဘိဂဲလသည္ ထ၍ ေျမေပၚတြင္ ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ “သခင့္ကြၽန္မသည္ သခင့္အေစအပါးတို႔၏ေျခကို ေဆးေပးရမည့္ကြၽန္မ ျဖစ္ပါ၏”ဟု ဆိုၿပီးလွ်င္ အဘိဂဲလသည္ ခ်က္ခ်င္းထ၍ အနီးကပ္အေစခံအမ်ိဳးသမီးငါးဦးပါလ်က္ ျမည္းကိုစီးကာ ဒါဝိဒ္၏တမန္တို႔ႏွင့္အတူ လိုက္သြား၍ ဒါဝိဒ္၏မယားအျဖစ္ ခံယူေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
