ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 22:1-4

ဒါဝိဒ္​သည္ ထို​အရပ္​မွ​ထြက္ေျပး​လြတ္ေျမာက္​သြား​ၿပီး အဒုလံ​လိုဏ္ဂူ​၌ ေရာက္​ေန​ေၾကာင္း​ကို သူ႔​အစ္ကို​မ်ား​၊ သူ႔​ဖခင္​၏​ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း​မ်ား​ၾကားသိ​ေသာအခါ သူ​ရွိ​ရာ​လိုဏ္ဂူ​သို႔ ဆင္းလာ​ၾက​၏​။ ဒုကၡေရာက္​ေန​သူ​၊ အေႂကြး​မ​ဆပ္​ႏိုင္​သူ​၊ ဘဝ​ကို ခါးသီး​စြာ​ခံစား​ေန​ရ​သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ သူ႔​ထံ​လာေရာက္​စုေဝး​ၾက​ရာ လူ​ေလး​ရာ​ခန႔္​ရွိ​၍ ဒါဝိဒ္​သည္ သူ​တို႔​ကို ဦးေဆာင္​ေလ​၏​။ ဒါဝိဒ္​သည္ ထို​အရပ္​မွ ေမာဘ​ျပည္​၊ မိဇပါ​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​၍ ေမာဘ​ဘုရင္​အား “​ဘုရားသခင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​အား မည္သို႔​ျပဳ​ေပး​မည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​သိ​ရ​သည့္​အခ်ိန္​ထိ အကြၽႏ္ုပ္​၏​မိဘ​တို႔​ကို အရွင့္​ထံ၌ ခိုလႈံခြင့္​ျပဳ​ပါ​”​ဟု ေလွ်ာက္ဆို​ၿပီး သူ​တို႔​ကို ေမာဘ​ဘုရင္​ထံ​၌ အပ္ႏွံ​ထား​ခဲ့​၏​။ ဒါဝိဒ္​သည္ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း​တြင္ ပုန္း​ေန​ရ​သမွ်​ကာလ​ပတ္လုံး သူ​တို႔​သည္ ေမာဘ​ဘုရင္​ထံ၌ ခိုလႈံ​ခဲ့​ၾက​၏​။