ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 19:1-24
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 19:1-24 MSBZ
ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ မိမိသားေတာ္ေယာနသန္ႏွင့္ အမႈထမ္းတို႔အား ဒါဝိဒ္ကိုသတ္ပစ္ရန္ အမိန႔္ေပးထား၏။ သို႔ေသာ္ ေရွာလုမင္းႀကီး၏သားေတာ္ ေယာနသန္သည္ ဒါဝိဒ္ကို အလြန္ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာနသန္က ဒါဝိဒ္အား “ငါ့ခမည္းေတာ္ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ သင့္ကို သတ္ရန္အခြင့္ရွာေနပါ၏။ သို႔ျဖစ္၍ သတိထားေလာ့။ မနက္ျဖန္နံနက္အထိ လုံၿခဳံရာ၌ပုန္းေနပါေလာ့။ ငါသည္ ခမည္းေတာ္ႏွင့္အတူ သင္ပုန္းေနရာေတာထဲသို႔ လာ၍ သင့္အေၾကာင္းကို ခမည္းေတာ္ႏွင့္ ေျပာဆိုမည္။ အေၾကာင္းထူးရွိလွ်င္ သင့္ကို ေျပာမည္”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ေယာနသန္သည္ ခမည္းေတာ္ေရွာလုမင္းႀကီးအား ဒါဝိဒ္၏ေကာင္းေၾကာင္းကို ေျပာျပလ်က္ “အရွင္မင္းႀကီး၊ အရွင္၏အမႈထမ္းဒါဝိဒ္ကို မျပစ္မွားပါႏွင့္။ သူသည္ အရွင္မင္းႀကီးကို မျပစ္မွားပါ။ သူလုပ္ေဆာင္သမွ်သည္ အရွင့္အဖို႔ အက်ိဳးႀကီးလွပါ၏။ သူသည္ အသက္ကိုရင္းၿပီး ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို တိုက္ခိုက္ခဲ့၏။ ထာဝရဘုရားသည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔အတြက္ ေအာင္ပြဲႀကီးကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့သည္ကိုလည္း အရွင္မင္းႀကီးျမင္၍ ဝမ္းေျမာက္ခဲ့ပါ၏။ သို႔ျဖစ္လ်က္ ဒါဝိဒ္ကို အေၾကာင္းမရွိဘဲ သတ္ျဖတ္ၿပီး အျပစ္မဲ့ေသာသူကို အဘယ္ေၾကာင့္ ျပစ္မွားရမည္နည္း”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ေယာနသန္၏စကားကို နားေထာင္၍ “ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ သူအသတ္ခံရမည္မဟုတ္”ဟု က်ိန္ဆို၏။ ေယာနသန္သည္ ဒါဝိဒ္ကိုေခၚ၍ ထိုအေၾကာင္းအရာအလုံးစုံကိုေျပာျပၿပီးလွ်င္ ဒါဝိဒ္ကို ေရွာလုမင္းႀကီးထံျပန္ေခၚေဆာင္လာ၍ ယခင္ကကဲ့သို႔ပင္ အခစားဝင္ေစ၏။ စစ္ပြဲတစ္ဖန္ျဖစ္လာျပန္ေသာအခါ ဒါဝိဒ္သည္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္၏။ ျပင္းထန္စြာတိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္သျဖင့္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ ထြက္ေျပးၾကရေလ၏။ တစ္ဖန္ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ နန္းေတာ္တြင္ လွံကိုကိုင္လ်က္ ထိုင္ေနစဥ္ ထာဝရဘုရားထံေတာ္မွ ဝိညာဥ္ဆိုးသည္ သူ႔ကိုဝင္ပူးသျဖင့္ ဒါဝိဒ္သည္ ေစာင္းတီးေပးလ်က္ေန၏။ ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ဒါဝိဒ္ကို လွံႏွင့္ နံရံထုတ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ ထိုးလိုက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေရွာလုမင္းႀကီးကို ဒါဝိဒ္ေရွာင္တိမ္းလိုက္ႏိုင္သျဖင့္ လွံသည္ နံရံထဲ စိုက္ဝင္သြား၏။ ထိုညတြင္ပင္ ဒါဝိဒ္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြား၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ နံနက္ေရာက္လွ်င္ ဒါဝိဒ္ကိုသတ္ရန္ တမန္တို႔ကိုေစလႊတ္၍ ဒါဝိဒ္၏အိမ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေစ၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္၏မယားမိခါလက “ယခုညတြင္ သင္အသက္လြတ္ေအာင္မေျပးလွ်င္ မနက္ျဖန္တြင္ သင္အသတ္ခံရလိမ့္မည္”ဟု ေျပာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိခါလသည္ ဒါဝိဒ္ကို ျပတင္းေပါက္မွ ေလွ်ာခ်ေပးသျဖင့္ ဒါဝိဒ္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ မိခါလသည္ ေတရပ္႐ုပ္တုကိုယူ၍ အိပ္ရာေပၚတင္ထားၿပီး ဆိတ္ေမြးေခါင္းအုံး အုံးေစကာ အဝတ္ႏွင့္လႊမ္းထား၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ဒါဝိဒ္ကို ဖမ္းဆီးရန္ တမန္တို႔ကို ေစလႊတ္ေသာအခါ မိခါလက “သူ ေနမေကာင္းပါ”ဟု ေျပာလႊတ္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ေရွာလုမင္းႀကီးက “သူ႔ကိုအိပ္ရာႏွင့္တကြ ငါ့ထံသို႔ ေခၚလာခဲ့ပါ။ သူ႔ကို ငါသတ္မည္”ဟု ဆိုၿပီး ဒါဝိဒ္ကို သြားၾကည့္ရန္ တမန္တို႔ကို ေစလႊတ္ျပန္၏။ တမန္တို႔သည္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ၾကည့္ၾကရာ အိပ္ရာထက္တြင္ ဆိတ္ေမြးေခါင္းအုံး အုံးထားေသာေတရပ္႐ုပ္တုကိုသာ ေတြ႕ရၾက၏။ ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးက မိခါလအား “အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကို ဤသို႔လွည့္စား၍ ငါ့ရန္သူလြတ္ေျမာက္ေအာင္ လႊတ္ေပးသနည္း”ဟု ဆိုလွ်င္ မိခါလက ေရွာလုအား “သူက ‘ငါ့ကို လႊတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္ကို ငါသတ္ရမည္နည္း’ဟု အကြၽႏ္ုပ္အား ဆိုပါ၏”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ဒါဝိဒ္သည္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြား၍ ရွေမြလရွိရာ ရာမၿမိဳ႕သို႔ေရာက္လာၿပီး မိမိအား ေရွာလုျပဳခဲ့သမွ်ကို ရွေမြလအား ေျပာျပ၏။ ထို႔ေနာက္ ရွေမြလႏွင့္ဒါဝိဒ္သည္ နာယုတ္အရပ္၌ သြားေနၾက၏။ “ဒါဝိဒ္သည္ ရာမၿမိဳ႕၊ နာယုတ္အရပ္၌ ေရာက္ေန၏”ဟု ေရွာလုမင္းႀကီးအား ၾကားေလွ်ာက္လွ်င္ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ တမန္တို႔ကိုေစလႊတ္၍ ဒါဝိဒ္ကို ဖမ္းဆီးေစ၏။ သို႔ေသာ္ ရွေမြလဦးေဆာင္သည့္ပေရာဖက္တစ္စု ပေရာဖက္ျပဳေနၾကသည္ကိုသာ ေတြ႕ရ၏။ ထို႔ျပင္ ထာဝရဘုရား၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ေရွာလုမင္းႀကီး၏လူတို႔အေပၚ သက္ေရာက္သျဖင့္ သူတို႔လည္း ပေရာဖက္ျပဳၾကေလ၏။ ထိုအေၾကာင္းကို ေရွာလုမင္းႀကီးၾကားသိေသာအခါ ေနာက္ထပ္ တမန္တို႔ကိုေစလႊတ္ျပန္ရာ ထိုသူတို႔သည္လည္း ပေရာဖက္ျပဳၾက၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ တတိယအႀကိမ္ တမန္တို႔ကိုေစလႊတ္ျပန္ရာ သူတို႔သည္လည္း ပေရာဖက္ျပဳၾက၏။ ေနာက္ဆုံး ေရွာလုမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ ရာမၿမိဳ႕သို႔သြား၏။ ေစခုအရပ္ရွိ ေရတြင္းႀကီးအနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ “ရွေမြလႏွင့္ ဒါဝိဒ္ အဘယ္မွာရွိသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ “ရာမၿမိဳ႕၊ နာယုတ္အရပ္၌ရွိပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ရာမၿမိဳ႕၊ နာယုတ္အရပ္သို႔သြား၏။ ဘုရားသခင္၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ သူ႔အေပၚေရာက္လာသျဖင့္ သူသည္ ပေရာဖက္ျပဳလ်က္ ရာမၿမိဳ႕၊ နာယုတ္အရပ္ေရာက္သည္အထိ သြား၏။ သူသည္ မင္းဝတ္တန္ဆာမ်ားကို ခြၽတ္၍ ရွေမြလေရွ႕တြင္ ပေရာဖက္ျပဳေလ၏။ ထိုေန႔တစ္ေန႔လုံး၊ ထိုညတစ္ညလုံး သူသည္ အဝတ္အခ်ည္းစည္းျဖင့္ လွဲေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ “ေရွာလုမင္းႀကီးသည္လည္း ပေရာဖက္ တစ္ပါးေပေလာ”ဟု ဆိုစမွတ္ရွိေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
