ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 16:1-13
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 16:1-13 MSBZ
တစ္ဖန္ ထာဝရဘုရားက ရွေမြလအား “ေရွာလုအဖို႔ မည္သည့္အခ်ိန္ထိ သင္ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းေနမည္နည္း။ သူ႔ကို အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရင္အျဖစ္မွ ငါ ပယ္လိုက္ၿပီ။ သင့္ဦးခ်ိဳဆီဘူးကို ဆီျဖည့္၍သြားေလာ့။ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သား ေယရွဲထံသို႔ သင့္ကို ငါေစလႊတ္မည္။ ငါ့အဖို႔ ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးကို သူ၏သားမ်ားထဲမွာ ငါေတြ႕ထားၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ရွေမြလက “အကြၽႏ္ုပ္ မည္သို႔သြားႏိုင္ပါမည္နည္း။ ေရွာလုၾကားလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ကို သတ္ပါလိမ့္မည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္လွ်င္ ထာဝရဘုရားက “ႏြားအုပ္ထဲမွ ႏြားမတမ္းတစ္ေကာင္ကိုယူ၍ ‘ထာဝရဘုရားထံ ယဇ္ပူေဇာ္ဖို႔ ငါလာသည္’ဟု ဆိုေလာ့။ ေယရွဲကို ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲသို႔ ဖိတ္ေခၚရမည္။ သင္ျပဳရမည့္အမႈကို ငါျပမည္။ သင့္အား ငါေဖာ္ျပေသာသူကို ငါ့အဖို႔ သင္ဘိသိက္ေပးရမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ရွေမြလလည္း ထာဝရဘုရား မိန႔္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ျပဳ၏။ သူသည္ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ ထိုၿမိဳ႕၏သက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔သည္ ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ၾကၿပီး သူႏွင့္လာေတြ႕၍ “အရွင္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လာသေလာ”ဟု ေမးၾက၏။ ရွေမြလကလည္း “ထာဝရဘုရားထံ ယဇ္ပူေဇာ္ဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လာပါ၏။ ကိုယ္ကို စင္ၾကယ္ေစၾကၿပီး ငါႏွင့္အတူ ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲသို႔ လာၾကေလာ့”ဟု သူတို႔အား ဆို၏။ ေယရွဲႏွင့္ သူ႔သားမ်ားကိုလည္း စင္ၾကယ္ေအာင္ျပဳၿပီးမွ ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲသို႔လာရန္ ဖိတ္ေခၚ၏။ သူတို႔ေရာက္လာၾကေသာအခါ ရွေမြလသည္ ဧလ်ာဘကိုျမင္လွ်င္ “ထာဝရဘုရား ဘိသိက္ေပးမည့္သူသည္ ေရွ႕ေမွာက္ေတာ္သို႔ ေရာက္ၿပီ”ဟု ေတြး၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရားက ရွေမြလအား “သူ၏႐ုပ္ရည္အဆင္းႏွင့္ အရပ္အေမာင္းကို မၾကည့္ႏွင့္။ သူ႔ကို ငါပယ္ၿပီ။ ထာဝရဘုရားသည္ လူျမင္သကဲ့သို႔ ျမင္ေတာ္မူသည္မဟုတ္။ လူသည္ အျပင္ပန္းသဏၭာန္ကိုသာ ၾကည့္တတ္၏။ ထာဝရဘုရားမူကား စိတ္ႏွလုံးကို ၾကည့္ေတာ္မူ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တစ္ဖန္ ေယရွဲသည္ အဘိနဒပ္ကို ရွေမြလေရွ႕သို႔ ေခၚလာျပလွ်င္ ရွေမြလက “ဤသူကိုလည္း ထာဝရဘုရား ေ႐ြးေတာ္မမူ”ဟု ဆို၏။ တစ္ဖန္ ေယရွဲသည္ ရွမၼကို ေခၚလာျပလွ်င္ ရွေမြလက “သူ႔ကိုလည္း ထာဝရဘုရား ေ႐ြးေတာ္မမူ”ဟု ဆို၏။ ေယရွဲသည္ သားခုနစ္ေယာက္ကို ရွေမြလေရွ႕သို႔ ေခၚလာျပ၏။ သို႔ေသာ္ ရွေမြလက ေယရွဲအား “သူတို႔ကို ထာဝရဘုရားေ႐ြးေတာ္မမူ”ဟူ၍သာ ေျပာ၏။ ထို႔ေနာက္ ရွေမြလက ေယရွဲအား “သင္၌ သား ကုန္ၿပီေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “အငယ္ဆုံးသား ရွိပါေသး၏။ ယခု သိုးေက်ာင္းလ်က္ရွိပါ၏”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ရွေမြလက ေယရွဲအား “သူ႔ကို လူလႊတ္၍ ေခၚေပးပါေလာ့။ သူမလာမခ်င္း ငါတို႔ထိုင္၍စားေသာက္ရမည္မဟုတ္”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူလႊတ္၍ သူ႔ကိုေခၚလာေစ၏။ သူသည္ နီျမန္းေသာအသားအေရ၊ လွပေသာမ်က္လုံးႏွင့္ ခန႔္ညားေသာ႐ုပ္ရည္ရွိ၏။ ထာဝရဘုရားက “ဤသူပင္ျဖစ္၏။ ထ၍ သူ႔ကိုဘိသိက္ေပးေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ရွေမြလသည္လည္း ဦးခ်ိဳဆီဘူးကို ယူ၍ သူ႔ညီအစ္ကိုတို႔အလယ္တြင္ သူ႔ကို ဘိသိက္ေပးေလ၏။ ထိုေန႔မွစ၍ ထာဝရဘုရား၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ဒါဝိဒ္အေပၚ တည္ေနေတာ္မူ၏။ ရွေမြလလည္း ရာမၿမိဳ႕သို႔ ျပန္သြားေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
