ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 13:16-23

ေရွာလု​မင္းႀကီး​ႏွင့္ သူ႔​သား​ေယာနသန္​အပါအဝင္ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ေသာ​လူ​တို႔​သည္ ဗယၤာမိန္​နယ္​၊ ေဂဗ​ၿမိဳ႕​၌​ေန​ၾက​၏​။ ဖိလိတၱိ​လူမ်ိဳး​တို႔​မူကား မိတ္မတ္​ၿမိဳ႕​၌ စခန္းခ်​ၾက​၏​။ ဖိလိတၱိ​တပ္စခန္း​မွ အေသခံ​စစ္ေၾကာင္း သုံး​ေၾကာင္း​ထြက္​လာ​ၿပီး တစ္​ေၾကာင္း​မွာ ႐ြာလ​ျပည္​၊ ဩဖရ​ၿမိဳ႕​လမ္း​အတိုင္း သြား​၏​။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္း​မွာ ေဗေသာ႐ုန္​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​ေသာ​လမ္း​အတိုင္း​သြား​၏​။ က်န္တစ္ေၾကာင္း​မွာ ေဇဘိုင္​ခ်ိဳင့္ဝွမ္း​ကို​အေပၚ​စီး​မွ​ျမင္​ရ​ေသာ​နယ္စပ္​လမ္း​အတိုင္း ေတာကႏၲာရ​ဘက္​သို႔ သြား​၏​။ ဖိလိတၱိ​လူမ်ိဳး​တို႔​က “​ေဟၿဗဲ​လူမ်ိဳး​တို႔​ကို ဓား​၊ လွံ တစ္စုံတစ္ရာ​မွ် မ​လုပ္​ေစ​ႏွင့္​”​ဟု ဆို​သျဖင့္ ထိုစဥ္က အစၥေရး​တစ္ျပည္လုံး​တြင္ ပန္းပဲသမား​တစ္ေယာက္မွ် မ​ေတြ႕​ရ​ေခ်​။ ထို႔ေၾကာင့္ အစၥေရး​လူထု​တစ္ရပ္လုံး မိမိ​တို႔​၏​ေပါက္တူး​၊ ထယ္သြား​၊ ပုဆိန္​၊ တူ႐ြင္း​တို႔​ကို​ေသြး​လို​လွ်င္ ဖိလိတၱိ​လူမ်ိဳး​တို႔​ထံသို႔​သြား​၍ ေသြး​ရ​၏​။ ထိုသို႔ ေပါက္တူး​၊ ထယ္သြား​၊ သုံးခြခက္ရင္း​၊ ပုဆိန္​တို႔ ေသြးခ​၊ ခြၽန္း​တပ္ဆင္ခ​မွာ တစ္ပင္း​ျဖစ္​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္တိုက္​ေသာ​ေန႔​၌ ေရွာလု​မင္းႀကီး​ႏွင့္ သား​ေတာ္​ေယာနသန္​၌​သာ ဓားလွံ​ရွိ​၏​။ ေရွာလု​မင္းႀကီး​၊ ေယာနသန္​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ေသာ​စစ္သည္​တို႔​၌​ကား ဓား​လွံ မ​ရွိ​ၾက​ေခ်​။ ထို​အခ်ိန္​တြင္ ဖိလိတၱိ​ကင္းတပ္​သည္ မိတ္မတ္​ၿမိဳ႕​ေတာင္ၾကား​လမ္း​သို႔ ထြက္ခြာ​သြား​၏​။