ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 1:10-18
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 1:10-18 MSBZ
ဟႏၷသည္ စိတ္ႏွလုံးေၾကကြဲစြာျဖင့္ ထာဝရဘုရားထံ ငိုယိုလ်က္ “ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ့္ကြၽန္မ ခံရေသာဆင္းရဲဒုကၡကို အကယ္စင္စစ္ ၾကည့္ေတာ္မူပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ကြၽန္မကို မေမ့ေလ်ာ့ဘဲ ေအာက္ေမ့ေတာ္မူပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ကြၽန္မအား သားေယာက္်ားကိုေပးသနားေတာ္မူပါ။ သို႔ျပဳလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သူ႔ဘဝတစ္ခုလုံးကို ထာဝရဘုရားထံ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံပါမည္။ သူ႔ဆံပင္ကိုလည္း မရိတ္ပါ”ဟု ကတိသစၥာျပဳဆုေတာင္းေလ၏။ ထိုသို႔ ထာဝရဘုရားထံ အဆက္မျပတ္ဆုေတာင္းေနစဥ္ ဧလိသည္ သူ႔ႏႈတ္ကို ၾကည့္လ်က္ေန၏။ ဟႏၷသည္ စိတ္ထဲ၌ဆုေတာင္းေနေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းသာလႈပ္ၿပီး အသံမထြက္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဧလိက ဟႏၷ ယစ္မူးေနသည္ဟု ထင္၍ ဧလိက သူ႔အား “သင္သည္ မည္မွ်ၾကာေအာင္ယစ္မူးေနမည္နည္း။ စပ်စ္ဝိုင္ကို ေရွာင္ပါေလာ့”ဟု ဆို၏။ ဟႏၷကလည္း “သခင္၊ ထိုသို႔မဟုတ္ပါ။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ စိတ္ေသာကေရာက္ေနေသာမိန္းမ ျဖစ္ပါ၏။ စပ်စ္ဝိုင္ မေသာက္ပါ။ ေသရည္ေသရက္ကိုလည္း မေသာက္ပါ။ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ မိမိစိတ္ခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ျပေနျခင္းသာျဖစ္ပါ၏။ သခင့္ကြၽန္မကို ဆိုးညစ္ေသာမိန္းမဟု မထင္ပါႏွင့္။ အကြၽႏ္ုပ္၌ ပူေဆြးဝမ္းနည္းမႈ မ်ားလြန္းသျဖင့္ အဆက္မျပတ္ဆုေတာင္းေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္ေျပာေသာ္ ဧလိက “ၿငိမ္ဝပ္စြာသြားေလာ့။ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္သည္ သင္ေတာင္းေလွ်ာက္ေသာဆုကို ေပးသနားေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ဟႏၷက “သခင့္ကြၽန္မသည္ သခင့္ေရွ႕၌မ်က္ႏွာရပါေစေသာ”ဟု ဆိုၿပီး သူသည္ ထြက္သြား၍ စားေသာက္ေလ၏။ သူ၏မ်က္ႏွာသည္လည္း ယခင္ကကဲ့သို႔ မညႇိဳးေတာ့ေပ။