ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 19:1-18
ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 19:1-18 MSBZ
အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ ဧလိယျပဳခဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာအလုံးစုံႏွင့္ ပေရာဖက္အားလုံးကို ဓားႏွင့္ကြပ္မ်က္ခဲ့ပုံအလုံးစုံတို႔ကို ေယဇေဗလအား ေျပာျပေသာအခါ ေယဇေဗလသည္ ဧလိယထံ တမန္ကိုေစလႊတ္၍ “မနက္ျဖန္ ယခုလိုအခ်ိန္တြင္ သင့္အသက္ကို ထိုပေရာဖက္တို႔၏အသက္ကဲ့သို႔ မျဖစ္ေစလွ်င္ ဘုရားအမ်ားတို႔သည္ ငါ့ကို ထိုထက္မက ျပဳပါေစေသာ”ဟု ဆိုေစ၏။ ထိုအခါ ဧလိယသည္ ေၾကာက္သျဖင့္ အသက္ေဘးလြတ္ေအာင္ ထေျပးရာ ယုဒျပည္၊ ေဗရေရွဘၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္သြားေလ၏။ ထိုၿမိဳ႕တြင္ မိမိငယ္သားကို ထားခဲ့၍ ေတာကႏၲာရသို႔ ခရီးဆက္ေလ၏။ တစ္ရက္ၾကာခရီးသြားၿပီးလွ်င္ ရွားပင္တစ္ပင္ေအာက္တြင္ ထိုင္လ်က္ “အို ထာဝရဘုရား၊ တန္ပါၿပီ။ ယခု အကြၽႏ္ုပ္အသက္ကို ႐ုပ္သိမ္းေတာ္မူပါ။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ဘိုးေဘးတို႔ထက္ ျမတ္ေသာသူမဟုတ္ပါ”ဟု မိမိအသက္ေသဖို႔ ဆုေတာင္းေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ ထိုရွားပင္ေအာက္တြင္ လဲေလ်ာင္း၍အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ၏။ ထိုစဥ္ ေကာင္းကင္တမန္တစ္ပါးက သူ႔ကိုတို႔ၿပီး “ထ၍ စားပါ”ဟု ဆို၏။ သူၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေခါင္းရင္းနားတြင္ ကင္ထားေသာမုန႔္တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ ေရဘူးတစ္ဘူးကို ေတြ႕၏။ သူသည္ စားေသာက္ၿပီး ျပန္၍အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ၏။ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဒုတိယအႀကိမ္လာ၍ သူ႔ကိုတို႔ၿပီးလွ်င္ “ထ၍ စားပါ။ သင္သြားရမည့္ခရီးမွာ ေဝးလွ၏”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ထ၍စားေသာက္၏။ ထိုအစားအစာေၾကာင့္ အားျပည့္လာၿပီး ေဟာရပ္ဟူေသာထာဝရဘုရား၏ေတာင္သို႔ ရက္ေလးဆယ္ပတ္လုံးခရီးဆက္၍ ထိုေနရာရွိလိုဏ္ဂူတစ္ခုထဲသို႔ဝင္၍ ညအိပ္၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ သူ႔ထံသို႔ေရာက္လာ၍ “ဧလိယ၊ ဤေနရာတြင္ ဘာလုပ္ေနသနည္း”ဟု သူအား မိန႔္ဆို၏။ ထိုအခါ သူက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ ထာဝရဘုရားအဖို႔ အလြန္စိတ္အားထက္သန္သူျဖစ္ပါ၏။ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔မူကား ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ဖြဲ႕ခဲ့ေသာပဋိညာဥ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ၾကၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏ယဇ္ပလႅင္မ်ားကိုလည္း ၿဖိဳဖ်က္ၾကပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္၏ပေရာဖက္မ်ားကိုလည္း ဓားႏွင့္သတ္ၾကပါၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္တစ္ဦးတည္းသာ က်န္ခဲ့ပါ၏။ ယခုလည္း အကြၽႏ္ုပ္ကိုသတ္ရန္ လိုက္ရွာၾကပါ၏”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က “ေတာင္ေပၚသို႔သြား၍ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ ရပ္ေနေလာ့”ဟု သူ႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထာဝရဘုရားျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ္မူလွ်င္ ျပင္းထန္ေသာေလအဟုန္ေၾကာင့္ ေတာင္မ်ားအက္ကြဲကုန္၏။ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေမွာက္တြင္ ေက်ာက္မ်ားက်ိဳးပဲ့ကုန္၏။ သို႔ေသာ္ ထာဝရဘုရားသည္ ေလထဲ၌ ရွိေတာ္မမူ။ ေလတိုက္ၿပီးမွ ငလ်င္လႈပ္၏။ သို႔ေသာ္ ထာဝရဘုရားသည္ ငလ်င္ထဲတြင္လည္း ရွိေတာ္မမူ။ ငလ်င္လႈပ္ၿပီးေနာက္ မီးေလာင္၏။ သို႔ေသာ္ ထာဝရဘုရားသည္ မီးထဲတြင္ ရွိေတာ္မမူ။ မီးေလာင္ၿပီးေနာက္ ျဖည္းညင္းသာယာေသာအသံ ထြက္လာ၏။ ဧလိယသည္ ထိုအသံကိုၾကားလွ်င္ မိမိမ်က္ႏွာကို ဝတ္လုံႏွင့္အုပ္ၿပီး ေတာင္ထိပ္လိုဏ္ဂူဝတြင္ ထြက္ရပ္ေန၏။ ထိုအခါ အသံေတာ္က “ဧလိယ၊ ဤေနရာတြင္ ဘာလုပ္ေနသနည္း”ဟု သူ႔အား ေမး၏။ ထိုအခါ သူက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားအဖို႔ အလြန္စိတ္အားထက္သန္သူျဖစ္ပါ၏။ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔မူကား ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ဖြဲ႕ခဲ့ေသာပဋိညာဥ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ၾကၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏ယဇ္ပလႅင္မ်ားကိုလည္း ၿဖိဳဖ်က္ၾကပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္၏ပေရာဖက္မ်ားကိုလည္း ဓားႏွင့္သတ္ၾကပါၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္တစ္ဦးတည္းသာ က်န္ခဲ့ပါ၏။ ယခုလည္း အကြၽႏ္ုပ္ကိုသတ္ရန္ လိုက္ရွာၾကပါ၏”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။ ထာဝရဘုရားကလည္း သူ႔အား “သင္လာသည့္လမ္းအတိုင္း ဒမတ္စကပ္ေတာကႏၲာရသို႔ ျပန္သြားေလာ့။ ေရာက္လွ်င္ ဟာေဇလကို ဆီးရီးယားဘုရင္အျဖစ္၊ နိမ္ရွိ၏သားေယဟုကို အစၥေရးဘုရင္အျဖစ္ ဘိသိက္ေပးေလာ့။ အာေဗလမေဟာလၿမိဳ႕ရွိ ရွာဖတ္၏သားဧလိရွဲကို သင့္ကိုယ္စား ပေရာဖက္အျဖစ္ ဘိသိက္ေပးေလာ့။ ဟာေဇလ၏ဓားေဘးမွ လြတ္ေျမာက္သြားေသာသူကို ေယဟုသတ္လိမ့္မည္။ ေယဟု၏ဓားေဘးမွ လြတ္ေျမာက္သြားေသာသူကို ဧလိရွဲသတ္လိမ့္မည္။ အစၥေရးလူမ်ိဳးတြင္ ဗာလေရွ႕၌ ဒူးမေထာက္ေသာသူ၊ ႏႈတ္ျဖင့္မနမ္းေသာသူ လူေပါင္းခုနစ္ေထာင္ကို ငါက်န္ရစ္ေစၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
