ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 18

အာဟပ္မင္းႀကီးအတြက္ ဧလိယ၏သတင္းစကား

1ထို႔ေနာက္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကုန္လြန္လာ၏။ သုံးႏွစ္ၾကာလွ်င္ ထာဝရဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဧလိယထံသို႔ေရာက္လာ၍ “အာဟပ္မင္းႀကီးကို ကိုယ္တိုင္သြားေတြ႕ေလာ့။ ငါသည္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ မိုးကို႐ြာေစမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 2ထို႔ေၾကာင့္ ဧလိယသည္ အာဟပ္မင္းႀကီးထံ ကိုယ္တိုင္သြားေလ၏။ ထိုစဥ္က ရွမာရိျပည္၌ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးႀကီး ဆိုက္ေရာက္ေန၏။ 3အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ နန္းေတာ္အုပ္ဩဗဒိကို ဆင့္ေခၚ၏။ ဩဗဒိသည္ ထာဝရဘုရားကို အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသေသာသူျဖစ္၏။ 4ထာဝရဘုရား၏ပေရာဖက္မ်ားကို ေယဇေဗလသတ္ခဲ့စဥ္က ဩဗဒိသည္ ပေရာဖက္တစ္ရာကို ငါးဆယ္စီခြဲ၍ လိုဏ္ဂူထဲတြင္ ဝွက္ထားခဲ့ၿပီး အစာေရစာကိုလည္း ေကြၽးေမြးခဲ့၏။ 5အာဟပ္မင္းႀကီးက ဩဗဒိအား “ျမင္းႏွင့္လားတို႔အသက္ရွင္ႏိုင္ရန္ ျမက္ပင္ရလိုရျငား တိုင္းျပည္အႏွံ႔ရွိ စမ္းေခ်ာင္းေပါက္ရာေနရာ၊ ျမစ္ေခ်ာင္းစီးရာေနရာရွိသမွ်သို႔ သြားၾကည့္ေလာ့။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ တိရစာၦန္အခ်ိဳ႕ကို ငါတို႔သတ္ပစ္ရလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ 6တစ္ျပည္လုံးအႏွံ႔သြားၾကည့္ရန္ ကိုယ္သြားရမည့္ေနရာကိုခြဲေဝၿပီး အာဟပ္မင္းႀကီးႏွင့္ဩဗဒိတို႔ တစ္ေယာက္တစ္လမ္းစီ ထြက္သြားၾက၏။

7ဩဗဒိထြက္သြားစဥ္ လမ္းတြင္ ဧလိယႏွင့္ဆုံ၏။ သူသည္ ဧလိယကို မွတ္မိသျဖင့္ သူ႔ေရွ႕တြင္ပ်ပ္ဝပ္ကာ “အကြၽႏ္ုပ္၏အရွင္ ဧလိယပါတကား”ဟု ဆို၏။

8ဧလိယကလည္း “ငါပင္ျဖစ္၏။ သင့္သခင္ထံသြား၍ ‘ဤအရပ္၌ ဧလိယရွိ၏’ဟူ၍ ေလွ်ာက္တင္ေလာ့”ဟု သူ႔အား ဆို၏။

9သို႔ေသာ္ ဩဗဒိက “အရွင့္အေစအပါးအကြၽႏ္ုပ္သည္ မည္သည့္အျပစ္ကိုျပဳမိ၍ အကြၽႏ္ုပ္ကို အာဟပ္မင္းႀကီးသတ္ရေအာင္ သူ႔လက္ထဲသို႔ အပ္ရသနည္း။ 10အရွင္၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ အရွင့္ကိုရွာေဖြရန္ အကြၽႏ္ုပ္သခင္သည္ ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ိဳးတိုင္းထံသို႔ အကြၽႏ္ုပ္ကို ေစလႊတ္ခဲ့ပါသည္။ ‘ဤေနရာတြင္ ဧလိယမရွိပါ’ဟု ေလွ်ာက္တင္ေသာႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအား အရွင့္ကိုမေတြ႕ေၾကာင္း က်ိန္ဆိုေစခဲ့ပါ၏။

11ယခုမွာ အရွင္က သင့္သခင္ထံသြား၍ ‘ဧလိယႏွင့္ေတြ႕ပါၿပီ’ဟု ေလွ်ာက္ေစပါသည္တကား။ 12အကြၽႏ္ုပ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ထာဝရဘုရား၏ဝိညာဥ္ေတာ္က အရွင့္ကို အကြၽႏ္ုပ္မသိႏိုင္ေသာေနရာသို႔ ေဆာင္ယူသြားလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အာဟပ္မင္းႀကီးကို သြားေလွ်ာက္တင္ၿပီးမွ အရွင့္ကို မေတြ႕ေသာအခါ အကြၽႏ္ုပ္ကို သူသတ္ပါလိမ့္မည္။ အရွင့္အေစအပါးအကြၽႏ္ုပ္သည္ ငယ္႐ြယ္စဥ္မွစ၍ ထာဝရဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသသူျဖစ္ပါ၏။ 13ထာဝရဘုရား၏ပေရာဖက္မ်ားကို ေယဇေဗလသတ္ခဲ့စဥ္က အကြၽႏ္ုပ္မည္သို႔ျပဳေပးခဲ့သည္ကို အရွင္မၾကားမိပါသေလာ။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ထာဝရဘုရား၏ပေရာဖက္တစ္ရာကို ငါးဆယ္စီခြဲ၍ လိုဏ္ဂူထဲတြင္ ဝွက္ထားခဲ့ၿပီး အစာေရစာကိုလည္း ေကြၽးေမြးခဲ့ပါ၏။ 14ယခုမွာ အရွင္က ‘သင့္သခင္ထံသြား၍ ဤအရပ္၌ ဧလိယရွိ၏’ဟု ေလွ်ာက္ေစသျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္သြားေလွ်ာက္လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ကို သူသတ္ပါလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။

15ထိုအခါ ဧလိယက “ငါကိုးကြယ္ေသာေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ ယေန႔ အာဟပ္မင္းႀကီးႏွင့္ ငါအမွန္ပင္ေတြ႕မည္”ဟု သူ႔အား ျပန္ေျပာ၏။

16ထို႔ေၾကာင့္ ဩဗဒိသည္ အာဟပ္မင္းႀကီးထံ ျပန္လာ၍အခစားဝင္ၿပီး ေလွ်ာက္တင္ရာ အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ ဧလိယကို သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံ၏။ 17အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ ဧလိယကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ အာဟပ္မင္းႀကီးက “အစၥေရးလူမ်ိဳးကို ဒုကၡေပးသူမွာ သင္မဟုတ္ေလာ”ဟု ေမးလွ်င္

18ဧလိယက “အစၥေရးလူမ်ိဳးကို ဒုကၡေပးသူမွာ ငါမဟုတ္။ ထာဝရဘုရား၏ပညတ္ခ်က္တို႔ကို စြန႔္ပယ္ၿပီး ဗာလဘုရားေနာက္သို႔လိုက္ေသာ သင္ႏွင့္သင့္ဘိုးေဘးတို႔၏အမ်ိဳးအႏြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ 19ယခုမွာ အစၥေရးလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔ႏွင့္တကြ ေယဇေဗလစားပြဲ၌စားေသာ ဗာလဘုရား၏ပေရာဖက္ေလးရာ့ငါးဆယ္ႏွင့္ အာရွရနတ္ဘုရားမတံခြန္တိုင္၏ပေရာဖက္ေလးရာတို႔ကို ဆင့္ေခၚ၍ ငါရွိရာကရေမလေတာင္ေပၚတြင္ စုေဝးေစေလာ့”ဟု ဆို၏။

ကရေမလေတာင္ေပၚသို႔ေရာက္ေနေသာဧလိယ

20အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားအေပါင္းတို႔ကို လူလႊတ္ေခၚေစၿပီး ပေရာဖက္တို႔ကို ကရေမလေတာင္ေပၚတြင္ စုေဝးေစ၏။ 21ဧလိယသည္ လူအေပါင္းတို႔ထံသို႔သြားၿပီး “သင္တို႔သည္ ခံယူခ်က္ႏွစ္ခုၾကား မည္မွ်ၾကာေအာင္ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနမည္နည္း။ ထာဝရဘုရားသည္ ဘုရားသခင္မွန္လွ်င္ ထာဝရဘုရားေနာက္သို႔လိုက္ေလာ့။ ဗာလသည္ ဘုရားသခင္မွန္လွ်င္ သူ႔ေနာက္လိုက္ေလာ့”ဟု ဆို၏။ လူတို႔သည္ တစ္ခြန္းမွ် မတုံ႔ျပန္ၾက။

22ဧလိယက ဆက္၍လူတို႔အား “ငါတစ္ဦးတည္းသာ ထာဝရဘုရား၏ပေရာဖက္အျဖစ္ က်န္ခဲ့၏။ ဗာလဘုရား၏ပေရာဖက္မ်ားမူကား အေယာက္ေလးရာ့ငါးဆယ္ရွိ၏။ 23ယခု ငါတို႔ကို ႏြားထီးပ်ိဳႏွစ္ေကာင္ေပးပါ။ ႏြားတစ္ေကာင္ကို သူတို႔အဖို႔ ေ႐ြးေစပါ။ ထိုႏြားကို ခုတ္ပိုင္းၿပီး မီးမေမႊးေသးဘဲထင္းပုံေပၚတင္ေစပါ။ ငါလည္း က်န္ႏြားတစ္ေကာင္ကို အသင့္ျပင္ၿပီး မီးမေမႊးေသးဘဲ ထင္းပုံေပၚတင္မည္။ 24ထို႔ေနာက္ သင္တို႔ဘုရား၏နာမကို ေခၚပါ။ ငါသည္လည္း ထာဝရဘုရား၏နာမကို ေခၚမည္။ မီးျဖင့္ ထူးေတာ္မူေသာဘုရားသည္ ဘုရားသခင္မွန္ပါေစ”ဟု ဆို၏။ လူအေပါင္းတို႔ကလည္း “ေကာင္းပါၿပီ”ဟု ဆိုၾက၏။

25ထို႔ေနာက္ ဧလိယက ဗာလဘုရား၏ပေရာဖက္တို႔အား “သင္တို႔သည္ လူမ်ားေသာေၾကာင့္ သင္တို႔အဖို႔ ႏြားတစ္ေကာင္ကိုေ႐ြးၿပီး အရင္အသင့္ျပင္ပါ။ ၿပီးလွ်င္ မီးမေမႊးေသးဘဲ သင္တို႔ဘုရား၏နာမကို ေခၚပါ”ဟု ဆို၏။

26ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ကိုေပးေသာႏြားအား ယူ၍အသင့္ျပင္ၿပီး “အို ဗာလဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ထူးေတာ္မူပါ”ဟု နံနက္အခ်ိန္မွ မြန္းတည့္အခ်ိန္ထိ ဗာလဘုရား၏နာမကိုေခၚၾက၏။ သို႔ေသာ္ တုံ႔ျပန္မႈမရွိ။ ထူးသံလည္း မၾကားရ။ သူတို႔သည္ မိမိတို႔တည္ထားေသာယဇ္ပလႅင္ပတ္ပတ္လည္တြင္ ကခုန္ယိမ္းထိုးလ်က္ေနၾက၏။

27မြန္းတည့္ခ်ိန္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဧလိယက သူတို႔အား “အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္ေခၚၾကပါေလာ့။ ဗာလသည္ ဘုရားမွန္သည္မဟုတ္ေလာ။ ယခု ဈာန္ဝင္စားေနေကာင္းေနလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ အေလးအေပါ့ သြားေကာင္းသြားေနလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ ခရီးလြန္ေကာင္းလြန္ေနလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ အိပ္ေပ်ာ္ေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနလိမ့္မည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ သြားႏႈိးရလိမ့္မည္”ဟု ေလွာင္ေျပာင္ေလ၏။ 28ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ အသံက်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ေခၚသည္သာမက သူတို႔ဓေလ့အတိုင္း ကိုယ္ကိုဓားလွံတို႔ျဖင့္ထိုးမႊမ္းသျဖင့္ သူတို႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ေသြးသံရဲရဲျဖစ္ေလ၏။ 29ဤသို႔ျဖင့္ ေန႔တစ္ဝက္က်ိဳးေလ၏။ ညဦးပိုင္းယဇ္ပူေဇာ္ရမည့္အခ်ိန္ထိ သူတို႔ပေရာဖက္ျပဳေနၾကေသာ္လည္း တုံ႔ျပန္မႈမရွိ။ ထူးသံကို မၾကားရ။ အေရးလုပ္သူလည္း မရွိ။

30ထိုအခါ ဧလိယက လူအေပါင္းတို႔အား “ငါ့အနားသို႔ လာၾကပါ”ဟု ဆိုလွ်င္ လူအေပါင္းတို႔သည္ သူ႔အနားသို႔ လာၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ၿပိဳပ်က္သြားေသာထာဝရဘုရား၏ယဇ္ပလႅင္ကို ျပဳျပင္ေလ၏။ 31“သင့္အမည္ကား အစၥေရးျဖစ္ရမည္”ဟု ထာဝရဘုရား၏မိန႔္ဆိုျခင္းကိုခံရေသာယာကုပ္မွ ဆင္းသက္လာေသာအမ်ိဳးအႏြယ္အေရအတြက္အတိုင္း ဧလိယသည္ ေက်ာက္တုံးတစ္ဆယ့္ႏွစ္တုံးကိုယူ၍ 32ထာဝရဘုရား၏နာမတည္ရာ ေက်ာက္ယဇ္ပလႅင္ကို တည္ၿပီးလွ်င္ ယဇ္ပလႅင္ပတ္ပတ္လည္တြင္ မ်ိဳးေစ့ႏွစ္ေစအာ#18:32 “6 ျပည္ သို႔မဟုတ္ 14.6 လီတာခန႔္”။ေလာက္ဆန႔္သည့္ေျမာင္းတစ္ခုကို တူး၏။ 33ထင္းမ်ားကိုစီထားၿပီး ႏြားကိုလည္း ခုတ္ပိုင္း၍ ထင္းပုံေပၚ တင္၏။ 34ထို႔ေနာက္ “အိုးေလးလုံးကို ေရျဖည့္ၿပီး မီးရႈိ႕ရာယဇ္ေကာင္ႏွင့္ ထင္းမ်ားေပၚ ေလာင္းခ်ပါ”ဟု ဆို၏။ “ဒုတိယအႀကိမ္ ေလာင္းပါ”ဟု ဆိုသျဖင့္ လူတို႔သည္ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္ေလာင္းၾက၏။ “တတိယအႀကိမ္ ေလာင္းပါ”ဟု ဆိုျပန္သျဖင့္ လူတို႔သည္ တတိယအႀကိမ္ထပ္ေလာင္းၾက၏။ 35ဤသို႔ျဖင့္ ယဇ္ပလႅင္ပတ္ပတ္လည္တြင္ ေရဝိုင္းေနၿပီး ေျမာင္းထဲတြင္လည္း ေရျပည့္ေလ၏။

36ညဦးပိုင္းယဇ္ပူေဇာ္ရမည့္အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ပေရာဖက္ဧလိယသည္ ယဇ္ပလႅင္နားခ်ဥ္းလာ၍ “အာျဗဟံ၊ ဣဇက္၊ အစၥေရးတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတြင္ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္၏အေစအပါးျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏အမိန႔္ေတာ္ျဖင့္ ဤအရာအားလုံးကိုျပဳျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ယေန႔ ဤလူတို႔ကို သိေစေတာ္မူပါ။ 37အို ထာဝရဘုရား၊ ထူးေတာ္မူပါ။ အကြၽႏ္ုပ္ကို ထူးေတာ္မူပါ။ သို႔မွ ထာဝရဘုရားသည္ ဘုရားသခင္မွန္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူတို႔၏စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစႏိုင္ေၾကာင္းကို ဤလူတို႔သိရလိမ့္မည္”ဟု ဆုေတာင္းေလ၏။

38ထိုအခါ ထာဝရဘုရားထံမွမီးက်လာ၍ မီးရႈိ႕ရာယဇ္ေကာင္၊ ထင္း၊ ေက်ာက္၊ ေျမမႈန႔္တို႔ကိုပါ ေလာင္ကြၽမ္းသျဖင့္ ေျမာင္းထဲမွေရမ်ားလည္း ခန္းေျခာက္ေလ၏။ 39လူအေပါင္းတို႔သည္ ထိုအျဖစ္ကိုျမင္ေသာအခါ ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ “ထာဝရဘုရားသည္ ဘုရားသခင္အမွန္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ ဘုရားသခင္အမွန္ျဖစ္ေတာ္မူ၏”ဟု ေႂကြးေၾကာ္ေလ၏။

40ထိုအခါ ဧလိယက လူတို႔အား “ဗာလဘုရား၏ပေရာဖက္တို႔ကို ဖမ္းဆီးပါ။ တစ္ေယာက္မွ်မလြတ္ေစႏွင့္”ဟု ဆိုလွ်င္ လူတို႔က သူတို႔ကို ဖမ္းဆီးေလ၏။ ဧလိယသည္ သူတို႔ကို ကိရႈန္ေခ်ာင္းသို႔ေခၚသြားၿပီး ထိုအရပ္၌ ကြပ္မ်က္လိုက္ေလ၏။ 41ထို႔ေနာက္ ဧလိယက အာဟပ္မင္းႀကီးအား “တက္သြားၿပီး စားေသာက္ပါေလာ့။ မိုးသည္းထန္စြာ႐ြာမည့္အသံ ၾကားရၿပီ”ဟု ဆို၏။

42အာဟပ္မင္းႀကီးလည္း တက္သြား၍စားေသာက္ေလ၏။ ဧလိယမူကား ကရေမလေတာင္ထိပ္သို႔ တက္သြားၿပီး ေျမေပၚ၌ဒူးေထာက္လ်က္ ဒူးႏွစ္လုံးၾကား၌ မ်က္ႏွာကိုအပ္ထားေလ၏။ 43ထို႔ေနာက္ သူ႔ငယ္သားအား “ယခု သြားၿပီး ပင္လယ္ဘက္သို႔ၾကည့္ပါ”ဟု ဆိုလွ်င္ ငယ္သားကသြားၾကည့္ၿပီး “မည္သည့္အရိပ္ေယာင္မွ် မေတြ႕ရပါ”ဟု ျပန္လာေျပာ၏။ ဧလိယက မိမိငယ္သားအား “ထပ္၍သြားပါ”ဟု ခုနစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေစခိုင္းေလ၏။

44ခုနစ္ႀကိမ္ေျမာက္တြင္ ငယ္သားက “လက္တစ္ဝါးစာမိုးတိမ္တစ္ခု ပင္လယ္ဘက္မွတက္လာသည္ကို ေတြ႕ပါၿပီ”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ဧလိယက “အာဟပ္မင္းႀကီးထံသြား၍ ‘ရထားအသင့္ျပင္ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားပါ။ မိုးႀကီး၍မျပန္ႏိုင္မည္ကို စိုးရပါသည္’ဟု ေျပာပါ”ဟု ဆို၏။

45ထိုတစ္ခဏခ်င္းတြင္ပင္ မိုးေကာင္းကင္မွတိမ္မ်ား မည္းေမွာင္အုံ႔ဆိုင္းလာသည္သာမက ေလမ်ားပါတိုက္လာၿပီး မိုးသည္းထန္စြာ႐ြာေလေတာ့သည္။ အာဟပ္မင္းႀကီးသည္လည္း ရထားစီးနင္းၿပီး ေယဇေရလၿမိဳ႕သို႔ ျပန္သြားေလ၏။ 46ထိုစဥ္ ထာဝရဘုရား၏လက္ေတာ္သည္ ဧလိယထံသက္ေရာက္လာသျဖင့္ သူသည္ ခါးပန္းကိုစည္းၿပီးေျပးရာ အာဟပ္မင္းႀကီးကိုေက်ာ္၍ ေယဇေရလၿမိဳ႕သို႔ ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေလ၏။

လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု

ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 18: MSBZ

အေရာင္မွတ္ခ်က္

မၽွေဝရန္

ကူးယူ

မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ

ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ အေၾကာင္းကို ပို၍ သင္ယူပါ။

ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 18