ေကာရိန္သုဩဝါဒစာပထမေစာင္ 13:4-13

ေမတၱာ​သည္ စိတ္ရွည္​တတ္​၏။ ေက်းဇူး​ျပဳ​တတ္​၏။ ေမတၱာ​သည္ မနာလို​ျခင္း​မ​ရွိ။ ဝါႂကြား​ျခင္း​မ​ရွိ။ မာန​ေထာင္လႊား​ျခင္း​မ​ရွိ။ မ​ေလ်ာက္ပတ္​စြာ​မ​ျပဳ​တတ္။ ကိုယ္က်ိဳး​ကို​မ​ရွာ​တတ္။ ေဒါသ​အလြယ္တကူ​မ​ထြက္​တတ္။ သူတစ္ပါး​အျပစ္​ကို မွတ္​၍​မ​ထား​တတ္။ မတရားမႈ​၌ ဝမ္းေျမာက္​ျခင္း​မ​ရွိ​ဘဲ သမၼာတရား​၌​သာ ဝမ္းေျမာက္​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံ​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို ယုံၾကည္​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို ေမွ်ာ္လင့္​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို သည္းခံ​တတ္​၏။ ေမတၱာ​သည္ မည္သည့္အခါမွ် ကုန္ခန္း​ျခင္း​မ​ရွိ။ ပေရာဖက္ျပဳ​ေဟာေျပာ​ျခင္း​တို႔​မူကား ပယ္ဖ်က္​ျခင္း​ခံရ​ၾက​လိမ့္မည္။ အျခား​ေသာ​ဘာသာ​စကား​ေျပာဆို​ျခင္း​တို႔​သည္​လည္း ရပ္တန႔္​သြား​ၾက​လိမ့္မည္။ အသိပညာ​သည္​လည္း ပယ္ဖ်က္​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ငါ​တို႔​သည္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ​မွ်သာ​သိ​ၾက​ၿပီး တစ္စိတ္တစ္ေဒသ​မွ်သာ ပေရာဖက္ျပဳ​ေဟာေျပာ​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ စုံလင္​ျခင္း​ေရာက္လာ​ေသာအခါ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ​မွ်သာ​ျဖစ္​ေသာ​အရာ​သည္ ပယ္ဖ်က္​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္။ ငါ​သည္ ကေလး​သူငယ္​ျဖစ္​စဥ္​က ကေလး​သူငယ္​ကဲ့သို႔​ေျပာဆို​ခဲ့​၏။ ကေလး​သူငယ္​ကဲ့သို႔​စဥ္းစား​ခဲ့​၏။ ကေလး​သူငယ္​ကဲ့သို႔​ေတြးဆ​ခဲ့​၏။ လူႀကီး​ျဖစ္လာ​ေသာအခါ ကေလး​သူငယ္​၏​အေလ့အထ​မ်ား​ကို ငါ​ပယ္ရွား​၏။ ယခု ငါ​တို႔​သည္ မွန္​အားျဖင့္ မႈန္ဝါးဝါး​သာ​ျမင္​ရ​ၾက​၏။ ထိုအခါ​၌​မူကား မ်က္ဝါးထင္ထင္​ျမင္​ရ​ၾက​လိမ့္မည္။ ယခု ငါ​သည္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ​မွ်သာ​သိ​၏။ သို႔ေသာ္ ငါ့​ကို​စုံလင္​စြာ​သိ​ေတာ္မူ​သကဲ့သို႔ ထိုအခါ​၌​မူကား ငါ​သည္​လည္း စုံလင္​စြာ​သိ​ရ​လိမ့္မည္။ ယခု​တြင္ ယုံၾကည္​ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္​ျခင္း​ႏွင့္ ခ်စ္​ျခင္း​ေမတၱာ ဤ​သုံး​ပါး​တို႔​သည္ တည္​လ်က္​ရွိ​၏။ ဤ​သုံး​ပါး​တို႔​တြင္ ခ်စ္​ျခင္း​ေမတၱာ​သည္ အျမတ္ဆုံး​ျဖစ္​၏။