ေကာရိန္သုဩဝါဒစာပထမေစာင္ 13:1-7

ငါ​သည္ လူ႔​ဘာသာ​စကား​ႏွင့္ ေကာင္းကင္​တမန္​၏​ဘာသာ​စကား​တို႔​ကို ေျပာ​ႏိုင္​ေသာ္လည္း ေမတၱာ​မ​ရွိ​လွ်င္ ျမည္ဟည္း​ေသာ​ေၾကး​ေမာင္း​၊ သို႔မဟုတ္ စူးရွ​စြာ​ျမည္​ေသာ လင္းကြင္း​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​၏။ ငါ​သည္ ပေရာဖက္ျပဳ​ေဟာေျပာ​ႏိုင္​ေသာ​အခြင့္​ကို​ရရွိ​၍ လွ်ိဳ႕ဝွက္​နက္နဲ​ေသာ​အရာ​ရွိသမွ်​ႏွင့္ အသိပညာ​အလုံးစုံ​တို႔​ကို နားလည္​သိရွိ​ကာ ေတာင္​မ်ား​ကို​ေ႐ႊ႕​ႏိုင္​သည့္ ယုံၾကည္​ျခင္း​အျပည့္အဝ​ရွိ​ေသာ္လည္း ေမတၱာ​မ​ရွိ​လွ်င္ အခ်ည္းႏွီး​ျဖစ္​၏။ ငါ​သည္ မိမိ​ဥစၥာ​ပစၥည္း​ရွိသမွ်​တို႔​ကို စြန႔္ႀကဲ​သည္​သာမက ငါ​၏​ကိုယ္ခႏၶာ​ကို​မီးရႈိ႕​ေစရန္ အပ္ႏွံ​ေသာ္လည္း ေမတၱာ​မ​ရွိ​လွ်င္ ငါ​၌​မည္သည့္​အက်ိဳး​မွ်​မ​ရွိ။ ေမတၱာ​သည္ စိတ္ရွည္​တတ္​၏။ ေက်းဇူး​ျပဳ​တတ္​၏။ ေမတၱာ​သည္ မနာလို​ျခင္း​မ​ရွိ။ ဝါႂကြား​ျခင္း​မ​ရွိ။ မာန​ေထာင္လႊား​ျခင္း​မ​ရွိ။ မ​ေလ်ာက္ပတ္​စြာ​မ​ျပဳ​တတ္။ ကိုယ္က်ိဳး​ကို​မ​ရွာ​တတ္။ ေဒါသ​အလြယ္တကူ​မ​ထြက္​တတ္။ သူတစ္ပါး​အျပစ္​ကို မွတ္​၍​မ​ထား​တတ္။ မတရားမႈ​၌ ဝမ္းေျမာက္​ျခင္း​မ​ရွိ​ဘဲ သမၼာတရား​၌​သာ ဝမ္းေျမာက္​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံ​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို ယုံၾကည္​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို ေမွ်ာ္လင့္​တတ္​၏။ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​ကို သည္းခံ​တတ္​၏။