ဗ်ာဒိတ္က်မ္း 6မွ လူႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ က်မ္းပိုဒ္မ်ား။

မၽွေဝရန္

ထိုအခါ ငါ​ၾကည့္​လိုက္​ရာ​စိမ္းဖန႔္ဖန႔္​ျမင္း​တစ္​ေကာင္​ရွိ​၍ ထို​ျမင္း​ေပၚတြင္​စီး​ေသာ​သူ​သည္ ေသ​ျခင္း​ဟု​နာမည္​တြင္​၏။ သူ​၏​ေနာက္​မွ မရဏာ​ႏိုင္ငံ​သည္​လိုက္​လာ​၏။ သူ​တို႔​သည္ ဓား​ေဘး​ျဖင့္​လည္းေကာင္း၊ ငတ္မြတ္​ေခါင္းပါး​ျခင္း​ေဘး​ျဖင့္​လည္းေကာင္း၊ ေသ​ေဘး​ျဖင့္​လည္းေကာင္း၊ ေျမႀကီး​ေပၚရွိ​သားရဲ​တိရစာၦန္​ေဘး​ျဖင့္​လည္းေကာင္း လူ​တို႔​ကို​သတ္ျဖတ္​ရန္ ကမာၻ​ေျမႀကီး​၏​ေလးပုံတစ္ပုံ​အေပၚ အခြင့္​အာဏာ​ကို​ရ​ၾက​၏။

ထိုအခါ ငါ​ၾကည့္​လိုက္​ရာ ျမင္း​ျဖဴ​တစ္​ေကာင္​ရွိ​၍ ထို​ျမင္း​ေပၚတြင္​စီး​ေသာ​သူ​၌ ေလး​တစ္​လက္​ပါ​၏။ သူ​သည္ သရဖူ​တစ္​ခု​ကို​ရရွိ​ၿပီး ေအာင္ျမင္​ျခင္း​အေပၚ၌ ဆက္၍​ေအာင္ျမင္​ရန္ ထြက္ခြာ​သြား​၏။

သိုးသငယ္​ေတာ္​သည္ ပၪၥမ​တံဆိပ္​ကို​ဖြင့္​ေသာအခါ ဘုရားသခင္​၏​ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္​ေၾကာင့္​လည္းေကာင္း၊ မိမိ​တို႔​ရရွိ​ထား​ေသာ​သက္ေသခံ​ခ်က္​ေၾကာင့္​လည္းေကာင္း အေသ​သတ္​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ဝိညာဥ္​မ်ား​ကို ယဇ္ပလႅင္​ေအာက္​တြင္ ငါ​ျမင္​ရ​၏။

ထို​သူ​တို႔​က “သန႔္ရွင္း​၍ ေျဖာင့္မွန္​ေတာ္မူ​ေသာ​သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​ေသြး​အတြက္ ကမာၻ​ေျမႀကီး​ေပၚမွာ​ေနထိုင္​ေသာ​သူ​တို႔​ကို တရား​မ​စီရင္၊ လက္တုံ႔​လည္း​မ​ျပန္​ဘဲ မည္မွ်​ၾကာေအာင္​ေန​ေတာ္မူ​မည္နည္း”​ဟု က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္​ေႂကြးေၾကာ္​ၾက​၏။ ထိုအခါ သူ​တို႔​တစ္ဦးစီ​အား ျဖဴ​ေသာ​ဝတ္လုံ​ကို​ေပး​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ သူ​တို႔​နည္းတူ အေသ​သတ္​ျခင္း​ခံရ​ရန္​ရွိ​သည့္ သူ​တို႔​၏​အေစအပါး​ခ်င္း​မ်ား​ႏွင့္ သူ​တို႔​ညီအစ္ကို​မ်ား​၏​အေရအတြက္ ျပည့္စုံ​သည့္​တိုင္ေအာင္ ေနာက္ထပ္ ခဏ​အနားယူ​ၾက​ရန္ သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။

ထိုအခါ နီရဲ​ေသာ​အျခား​ျမင္း​တစ္​ေကာင္​ထြက္လာ​၏။ ထို​ျမင္း​ေပၚတြင္​စီး​ေသာ​သူ​သည္ လူ​တို႔​အား အခ်င္းခ်င္း​သတ္ျဖတ္​ၾက​ေစရန္ ေျမႀကီး​ေပၚမွ ၿငိမ္းခ်မ္း​မႈ​ကို​႐ုပ္သိမ္း​ရ​ေသာ​အခြင့္​ကို​ရရွိ​၏။ ႀကီးမား​ေသာ​ဓား​တစ္​လက္​ကို​လည္း သူ႔​အား​ေပး​ေလ​၏။

အေၾကာင္းမူကား အမ်က္​ေတာ္​ထင္ရွား​ရာ​ေန႔ရက္​ႀကီး​က်ေရာက္​လာ​ၿပီ​ျဖစ္၍ မည္သူ​သည္ ခံရပ္​ႏိုင္​မည္နည္း”​ဟု ေျပာဆို​ၾက​၏။

သိုးသငယ္​ေတာ္​သည္ ဆ႒မ​တံဆိပ္​ကို​ဖြင့္​ေသာအခါ ငါ​ၾကည့္​လိုက္​ရာ ငလ်င္​ျပင္းထန္​စြာ​လႈပ္​သျဖင့္ ေန​သည္ ဆိတ္​ေမြး​ႏွင့္​လုပ္​ေသာ​အထည္ၾကမ္း​ကဲ့သို႔ မည္း​သြား​၍ လ​တစ္ခုလုံး​သည္ ေသြး​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​သြား​ေလ​၏။ ေကာင္းကင္​မွ​ၾကယ္​မ်ား​သည္ ေလ​ျပင္း​လႈပ္ခါ​ေသာအခါ သဖန္းပင္​မွ​အသီးစိမ္း​မ်ား​ေႂကြက်​သကဲ့သို႔ ေျမႀကီး​ေပၚသို႔​က်​ၾက​၏။

သိုးသငယ္​ေတာ္​သည္ တတိယ​တံဆိပ္​ကို​ဖြင့္​ေသာအခါ တတိယ​သတၱဝါ​က “လာ​ေလာ့”​ဟု ဆို​သည္​ကို ငါ​ၾကား​ရ​၏။ ထိုအခါ ငါ​ၾကည့္​လိုက္​ရာ ျမင္း​နက္​တစ္​ေကာင္​ရွိ​၍ ထို​ျမင္း​ေပၚတြင္​စီး​ေသာ​သူ​သည္ မိမိ​လက္​၌ ခ်ိန္ခြင္​ကို ကိုင္​ထား​၏။ ထို႔ေနာက္ သတၱဝါ​ေလး​ပါး​တို႔​အလယ္​မွ​ထြက္ေပၚ​လာ​ေသာ စကားသံ​ႏွင့္​တူ​သည့္​အသံ​က “ဂ်ဳံဆန္​တစ္​ခြက္​လွ်င္ ေဒနာရိ​တစ္​ျပား၊ မုေယာ​ဆန္​သုံး​ခြက္​လွ်င္​လည္း ေဒနာရိ​တစ္​ျပား​ျဖစ္​၏။ ဆီ​ႏွင့္​စပ်စ္​ဝိုင္​ကို မ​ပ်က္​ေစ​ႏွင့္”​ဟု ဆို​သည္​ကို ငါ​ၾကား​ရ​၏။

ေကာင္းကင္​သည္​လည္း စာလိပ္​ကို​လိပ္​လိုက္​သကဲ့သို႔ ေပ်ာက္လြင့္​သြား​၍ ေတာင္​ႏွင့္​ကြၽန္း​ရွိသမွ်​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ေနရာ​မွ​ေ႐ြ႕​သြား​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကမာၻ​ေျမႀကီး​၏​ရွင္ဘုရင္​မ်ား၊ မႉးႀကီးမတ္ရာ​မ်ား၊ တပ္မႉးႀကီး​မ်ား၊ ခ်မ္းသာ​ေသာ​သူ​မ်ား၊ ခြန္အား​ႀကီး​ေသာ​သူ​မ်ား​မွစ၍ ကြၽန္​ႏွင့္​လြတ္လပ္​သူ​ရွိသမွ်​တို႔​သည္ လိုဏ္ဂူ​တို႔​၌​လည္းေကာင္း၊ ေတာင္​မ်ား​ေပၚရွိ ေက်ာက္ေဆာင္​တို႔​ၾကား​၌​လည္းေကာင္း ပုန္းေအာင္း​ၾက​ၿပီးလွ်င္