YAKOBUS 2:14-19
YAKOBUS 2:14-19 Alkitab Berita Baik (BM)
Saudara-saudaraku! Tidak ada gunanya seorang Kristian berkata, “Saya beriman,” jika perbuatannya tidak membuktikan imannya. Iman semacam itu tidak dapat menyelamatkan dia. Andaikan seorang saudara lelaki atau saudara perempuan memerlukan pakaian dan tidak mempunyai cukup makanan. Tidak ada gunanya kamu berkata kepadanya, “Allah memberkati kamu! Pakailah baju panas dan makanlah dengan secukupnya!” - jika kamu tidak memberikan keperluan sehari-hari kepadanya. Demikian jugalah dengan iman. Jika iman tidak dinyatakan dengan perbuatan, iman itu sia-sia! Mungkin ada yang berkata, “Ada orang yang mempunyai iman, dan ada pula yang mengamalkan perbuatan baik.” Aku akan menjawab, “Tunjukkanlah seorang yang mempunyai iman tetapi tidak mengamalkan perbuatan baik, lalu dengan perbuatanku yang baik, aku akan menunjukkan bahawa aku beriman.” Kamu percaya bahawa Allah hanya satu. Bagus! Roh-roh jahat pun percaya akan hal itu dan gementar kerana takut.
YAKOBUS 2:14-19 Kitab Alkudus: Injil Isa Almasih 1866 (Keasberry) (KEAS)
Shahadan saudara saudaraku, bahwa apakah kauntongannya, mŭskipun kiranya sa’orang bŭrkata iya ada bŭriman, tŭtapi tiada bŭramal, bulihkah iman itu mŭmliharakan dia? Jikalau kiranya sa’orang saudara laki laki atau pŭrampuan ada bŭrtlanjang, dan bŭrkurangan makanan sa’hari hari; Dan barang sa’orang deripada kamu bŭrkata kapadanya, Pŭrgilah kamu dŭngan sŭjahtranya, biarlah kamu panas dan kŭnyang; akan tŭtapi tiada angkau bri pada marika itu pŭrkara pŭrkara yang bŭrguna pada tubohnya, maka apakah kauntongannya? Maka dŭmkianlah adanya iman itupun, jikalau tiada amalnya, nŭschaya matilah iya sŭbab iya kasunyian. Bahkan, sa’orang bulih bŭrkata, Angkau ini ada bŭriman, dan aku ini ada bŭramal: unjokkanlah padaku imanmu itu dŭngan tiada amalmu, maka aku pun kŭlak mŭnunjokkan padamu imanku ulih amalku. Maka angkau pŭrchaya bahwa Allah itu hanya suatu, alangkah baik; iblis pun pŭrchaya sŭrta dŭngan gŭmŭntarnya.
YAKOBUS 2:14-19 Alkitab Versi Borneo (AVB)
Saudara-saudaraku, apa gunanya seorang berkata, “Aku beriman,” jika dia tidak membuktikan imannya melalui perbuatannya? Iman sedemikian tidak dapat menyelamatkannya. Katakanlah seorang saudara lelaki atau saudara perempuan memerlukan pakaian dan kekurangan makanan. Apakah gunanya kamu berkata kepadanya, “Selamat jalan, pakailah baju panas dan makanlah secukupnya,” jika kamu tidak menghulurkan apa yang diperlukan tubuhnya? Demikian juga dengan iman, jika tidak dinyatakan melalui perbuatan, maka sia-sialah iman itu. Mungkin ada orang yang berkata, “Kamu mempunyai iman; aku mempunyai perbuatan.” Tunjukkan kepadaku seorang yang beriman tetapi tidak mengamalkan perbuatan baik, maka dengan perbuatan baikku akan kutunjukkan bahawa aku beriman. Kamu percaya kepada Allah yang esa. Bagus! Roh-roh iblis juga percaya demikian dan gementar ketakutan.