Kesah 22:1-21

Kesah 22:1-21 KEAS

HIE tuan tuan, saudara saudara, dan bapa bapa, dŭngarlah kiranya bicharaku skarang ini. Maka apabila didŭngar ulih marika itu iya bŭrtutor dŭngan bahsa Ibrani, makinlah lebih marika itu bŭrdiam dirinya, maka Paulus pun bŭrkatalah: Adapun aku ini pun sŭsungguhnya sa’orang orang Yahudi yang dipranakkan diTarsus, dibŭnua Celisia, tŭtapi dipliharakan aku dalam nŭgri ini dibawah kasut Gameliel, sŭrta diajarkannya mŭnurot hukum nenek moyang kami dŭngan kŭras, sŭrta pula rajin hatiku kŭrna Allah spŭrti kamu skalian skarang ini juga adanya. Dan lagi aku tŭlah mŭngannyayai akan orang yang tŭlah mŭnurot jalan ini sampie mati dibunoh, sambil mŭngikat, dan mŭmasokkan orang kŭdalam pŭnjara baik laki laki, baik pŭrampuan pŭrampuan. Maka imam yang bŭsar itu pun bulih mŭnjadi saksi bagieku, sŭrta dŭngan mŭjlis orang tua tua, maka deripada marika itulah aku tŭlah mŭngambil surat kiriman kapada sagala saudara itu, lalu pŭrgilah aku kaDamsek, sŭbab handak mŭmbawa sagala orang itu kaJerusalem yang tŭlah tŭrikat disana supaya diseksakannya. Tŭtapi skali pŭrstua tŭtkala aku bŭrjalan sudah dŭkat diDamsek itu, pada waktu tŭngah hari, maka tiba tiba mŭmancharlah suatu chahya deri langit yang amat gilang gumilang mŭnglilingi aku. Maka aku pun jatohlah tŭrjrumus kabumi, sŭrta kudŭngar suatu swara bŭrkata kapadaku, Hie Saul, Saul, mŭngapa angkau mŭngannyayai akan daku? Maka jawabku, Siapakah angkau, Tuhan? Maka bŭrkatalah iya, Akulah Isa orang Nazareth, yang angkau annyayakan itu. Maka sagala orang yang ada bŭrsama sama dŭngan aku itu pun mŭlihatlah akan chahya chahya itu sŭrta dŭngan kŭtakotannya, akan tŭtapinya tiada didŭngarnya akan swara yang bŭrkata kata dŭngan aku itu. Maka jawabku, Apakah patut kupŭrbuat ya Tuhan? Maka bŭrkatalah Tuhan padaku, Bangunlah angkau pŭrgi kaDamsek, maka disanalah akan dikatakan padamu sagala pŭrkara yang patut kamu pŭrbuat. Adapun apabila tiada bulih aku mŭlihat deri sŭbab kŭmuliaan chahya itu, maka dipimpinlah ulih orang yang bŭrsama sama dŭngan aku akan tanganku, lalu masoklah aku kaDamsek. Sŭbarmula maka adalah sa’orang yang bŭrnama Ananias, orang bŭrbakti mŭnurot tauret adanya, maka iya itu tŭlah tŭrpuji ulih orang Yahudi yang dudok disana: Maka datanglah iya sŭrta bŭrdiri disisiku, lalu bŭrkata padaku, Hie saudaraku Saul, chŭleklah matamu pula. Maka dŭngan skutika itu juga dapatlah aku mŭlihat dia. Maka bŭrkatalah iya, Bahwa Allah nenek moyang kami tŭlah mŭmileh dikau akan mŭngŭtahui kahandaknya, dan akan mŭlihat orang bŭnar itu, dan bulih mŭnŭngar pŭrkataan deripada mulotnya. Kŭrna angkau kŭlak akan mŭnjadi saksinya kapada sagala manusia derihal sagala sŭsuatu yang angkau tŭlah mŭlihat dan tŭlah dŭngar. Maka skarang pun mŭngapa angkau bŭrlambatan? bangunlah angkau, supaya angkau dibaptisakan, dan dibasohkan sagala dosa kamu, sŭrta bŭrsru akan nama Tuhan. Sŭbarmula maka apabila aku kŭmbali kaJerusalem, tŭtkala aku tŭngah mŭminta doa dalam ka’abah, maka pengsanlah aku. Maka kulihatlah akan dia, sŭrta katanya, Bangunlah, dan sŭgralah angkau kluar deri Jerusalem, kŭrna marika itu tiada akan mŭnŭrima saksimu derihal aku. Maka bŭrkatalah aku, Ya Tuhan, tŭlah dikŭtahui ulih marika itu, bahwa aku ini tŭlah mŭmpŭnjarakan, dan mŭmukol akan sagala orang dalam tiap tiap kŭnisa yang pŭrchaya akan dikau. Maka apabila tŭrtumpahlah darah shahidmu Istifanus itu, bahwa aku pun adalah halir bŭrdiri mŭmpŭrkŭnankan bunohnya itu, dŭngan mŭnunggui pakiean orang yang mŭmbunoh akan dia itu. Maka bŭrkatalah Tuhan padaku, Pŭrgilah angkau, kŭrna aku handak mŭnyurohkan dikau katŭmpat jauh skali pada orang sŭsat.