លូកា 19

ព្រះ‌យេស៊ូ និងលោកសាខេ

1ព្រះ‌យេស៊ូមកដល់ក្រុងយេរីខូ ហើយយាងកាត់ទីក្រុង។ 2មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះសាខេ ជាមេលើអ្នកទារពន្ធ* គាត់មានទ្រព្យ‌សម្បត្តិយ៉ាងច្រើន។ 3គាត់ចង់ឃើញព្រះ‌យេស៊ូមានភិន‌ភាគយ៉ាងណា ប៉ុន្តែ ដោយមានមនុស្សច្រើនពេក ហើយដោយគាត់មានមាឌតូចទៀតផងនោះ គាត់មើលព្រះអង្គមិនឃើញទេ។ 4គាត់រត់ទៅខាងមុខ ឡើងដើមឈើមួយដើម ចាំមើលព្រះ‌យេស៊ូ ព្រោះព្រះអង្គត្រូវយាងកាត់តាមនោះ។ 5កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងមកដល់ ព្រះអង្គងើបព្រះ‌ភ័ក្ត្រឡើង ហើយមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «លោកសាខេអើយ! សូមអញ្ជើញចុះមកជាប្រញាប់ ដ្បិតថ្ងៃនេះ ខ្ញុំត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះលោក»។ 6លោកសាខេក៏ចុះមកជាប្រញាប់ ហើយទទួលព្រះ‌យេស៊ូដោយអំណរ។ 7កាលមនុស្សទាំងអស់ឃើញដូច្នោះ គេរអ៊ូ‌រទាំថា៖ «មើល៍! លោកនេះទៅស្នាក់នៅផ្ទះមនុស្សបាប!»។ 8លោកសាខេក្រោកឈរឡើង ទូលព្រះ‌អម្ចាស់ថា៖ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! ទូលបង្គំនឹងចែកទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់ទូលបង្គំ ចំនួនពាក់កណ្ដាលដល់មនុស្សក្រីក្រ ហើយប្រសិនបើទូលបង្គំទារពន្ធពីអ្នកណាហួសកម្រិត ទូលបង្គំនឹងសងអ្នកនោះវិញមួយជាបួន»។ 9ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ថ្ងៃនេះ ការសង្គ្រោះបានមកដល់ផ្ទះនេះហើយ ដ្បិតបុរសនេះជាពូជ‌ពង្សរបស់លោកអប្រាហាំដែរ។ 10 បុត្រមនុស្សបានមក ដើម្បីស្វែងរក និងសង្គ្រោះមនុស្សដែលវិនាសបាត់បង់»។

ប្រស្នាអំពីប្រាក់ណែន

(ម៉ាថាយ ២៥.១៤-៣០)

11កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងមកជិតដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹមហើយ ព្រះអង្គមានព្រះ‌បន្ទូលជាប្រស្នាមួយទៀតទៅកាន់អស់អ្នកដែលស្ដាប់ព្រះអង្គ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹកស្មានថា ព្រះ‌រាជ្យ*ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងមកដល់ភ្លាមៗនេះជាមិនខាន។ 12ព្រះអង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «មានបុរសម្នាក់ជាអ្នកមានត្រកូលខ្ពស់ចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ ដើម្បីនឹងទទួលរាជា‌ភិសេក។ កាលណាទទួលរាជា‌ភិសេកហើយ លោកនឹងត្រឡប់មកវិញ។ 13មុនពេលចេញដំណើរទៅ លោកបានហៅអ្នកបម្រើរបស់លោកដប់នាក់មក ប្រគល់ប្រាក់ឲ្យគេមួយណែន ម្នាក់ៗ ទាំងផ្ដាំថា “ចូរយកប្រាក់នេះទៅរកស៊ី រហូតដល់ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ”។ 14រីឯអ្នកស្រុកនោះស្អប់លោក បានជាគេចាត់អ្នកតំណាងឲ្យទៅតាមក្រោយ នាំពាក្យថា “យើងខ្ញុំមិនចង់ឲ្យលោកនេះធ្វើស្ដេចលើយើងខ្ញុំជាដាច់ខាត”។

15លុះបានទទួលរាជា‌ភិសេកហើយ ព្រះ‌រាជាក៏យាងត្រឡប់មកវិញ។ ព្រះ‌រាជាកោះហៅអ្នកបម្រើទាំងដប់នាក់ ដែលព្រះ‌រាជាបានប្រគល់ប្រាក់ណែននោះមកសួរ ដើម្បីឲ្យដឹងថា ម្នាក់ៗរកស៊ីចំណេញបានប៉ុន្មាន។ 16អ្នកបម្រើទីមួយចូលមកគាល់ ទូលថា “បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! ប្រាក់ដែលព្រះអង្គប្រទានមក ទូលបង្គំចំណេញបានដប់ណែន”។ 17ព្រះ‌រាជាមានរាជ‌ឱង្ការទៅអ្នកនោះថា “ល្អហើយ! អ្នកបម្រើដ៏ប្រសើរអើយ យើងតែង‌តាំងអ្នកឲ្យគ្រប់‌គ្រងលើក្រុងដប់ ដ្បិតអ្នកបានស្មោះត្រង់នឹងកិច្ចការមួយដ៏តូចនេះ”។ 18អ្នកបម្រើទីពីរចូលមក ទូលថា “បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! ប្រាក់ដែលព្រះអង្គប្រទានមកទូលបង្គំចំណេញបានប្រាំណែន”។ 19ព្រះ‌រាជាមានរាជ‌ឱង្ការទៅគាត់ថា “យើងតែង‌តាំងអ្នកឲ្យគ្រប់‌គ្រងលើក្រុងប្រាំ”។ 20អ្នកបម្រើម្នាក់ទៀតចូលមក ទូលថា “បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់ នេះនែ៎ប្រាក់របស់ព្រះអង្គ ទូលបង្គំបានវេចទុកក្នុងកន្សែង។ 21ទូលបង្គំនឹកខ្លាចព្រះអង្គ ដ្បិតទ្រង់ប្រិត‌ប្រៀងណាស់។ ព្រះអង្គតែងប្រមូលយកអ្វីៗដែលមិនមែនជារបស់ព្រះអង្គ ហើយតែងច្រូតយកផលពីស្រែដែលព្រះអង្គមិនបានសាបព្រោះ”។ 22ព្រះ‌រាជាមានរាជ‌ឱង្ការទៅអ្នកបម្រើនោះថា “នែ៎អ្នកបម្រើអាក្រក់! យើងនឹងកាត់ទោសអ្នកឲ្យស្របតាមពាក្យសម្ដីរបស់អ្នក។ អ្នកដឹងស្រាប់ហើយថា យើងជាមនុស្សប្រិត‌ប្រៀង យើងប្រមូលយកអ្វីៗដែលមិនមែនជារបស់យើង ហើយច្រូតយកផលពីស្រែដែលយើងមិនបានសាបព្រោះ 23ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នកមិនយកប្រាក់របស់យើងទៅចងការ ដើម្បីឲ្យយើងអាចទទួលទាំងដើម ទាំងការ នៅពេលយើងត្រឡប់មកវិញ?”។ 24បន្ទាប់មក ព្រះ‌រាជាបញ្ជាទៅអ្នកដែលនៅទីនោះថា “ចូរយកប្រាក់ពីអ្នកនេះប្រគល់ឲ្យអ្នកដែលមានដប់ណែនទៅ”។ 25អ្នកទាំងនោះទូលស្ដេចថា “បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! គាត់មានប្រាក់ដប់ណែនហើយ”។ 26 ព្រះ‌រាជាមានរាជ‌ឱង្ការតបថា “យើងសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាមានហើយ អ្នកនោះនឹងទទួលថែមទៀត។ រីឯអ្នកដែលគ្មានវិញ គេនឹងដកហូតនូវអ្វីៗដែលអ្នកនោះមាន សូម្បីតែបន្តិច‌បន្តួចក៏មិនសល់ផង។ 27ម្យ៉ាងទៀត ពួកខ្មាំងសត្រូវដែលមិនចង់ឲ្យយើងគ្រងរាជ្យលើគេទេនោះ ចូរនាំគេមក ហើយសម្លាប់ចោលនៅមុខយើងចុះ”»។

ព្រះ‌យេស៊ូយាងចូលក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

(មថ.២១.១-១១ មក.១១.១-១១ យហ.១២.១២-១៩)

28កាលព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលដូច្នោះហើយ ព្រះអង្គក៏យាងនាំមុខបណ្ដា‌ជន ឡើងទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ 29លុះព្រះអង្គយាងជិតដល់ភូមិបេតផា‌សេ និងភូមិបេតថា‌នី ដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវ ព្រះអង្គចាត់សិស្ស*ពីររូបឲ្យទៅមុន 30ដោយមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ចូរទៅភូមិខាងមុខនោះ ពេលអ្នកទៅដល់ អ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយដែលគេចងនៅទីនោះ ពុំទាន់មាននរណាជិះនៅឡើយទេ ចូរស្រាយវាដឹកមក។ 31ប្រសិនបើមានគេសួរថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយវា?” ចូរឆ្លើយទៅគេថា “ព្រះ‌អម្ចាស់ត្រូវការវា”»។ 32សិស្សទាំងពីរក៏ចេញទៅ ហើយឃើញដូចព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលប្រាប់គេមែន។ 33ពេលគេកំពុងស្រាយកូនលា ម្ចាស់វាសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយលានេះ?» 34សិស្សឆ្លើយថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់ត្រូវការវា»។ 35បន្ទាប់មក អ្នកទាំងពីរដឹកកូនលាយកមកថ្វាយព្រះ‌យេស៊ូ ហើយក្រាលអាវធំរបស់ខ្លួនលើខ្នងវា ថ្វាយព្រះអង្គគង់។ 36នៅពេលព្រះអង្គយាងទៅមុខ មនុស្ស‌ម្នាយកអាវធំរបស់ខ្លួនមកក្រាលតាមផ្លូវ។ 37កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងតាមផ្លូវដែលចុះពីភ្នំដើមអូលីវ មកជិតដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម មានសាវ័កច្រើនកុះ‌ករអរសប្បាយ នាំគ្នាបន្លឺសំឡេងសរសើរតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់អំពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មាន ដែលគេបានឃើញ។ 38 គេពោលថា៖

«សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់

ព្រះ‌មហា‌ក្សត្រដែលយាងមក

ក្នុងព្រះ‌នាមព្រះ‌អម្ចាស់!

សូមសន្តិ‌ភាពកើតពីស្ថានបរម‌សុខ*មក

សូមលើកតម្កើងសិរី‌រុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ

នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់‌ខ្ពស់បំផុត!» ។

39មានអ្នកខាងគណៈ‌ផារីស៊ី*ខ្លះ ដែលនៅក្នុងចំណោមបណ្ដា‌ជន ទូលព្រះ‌យេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ សូមឃាត់សិស្សរបស់លោកឲ្យនៅស្ងៀមផង!»។ 40ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ប្រសិនបើអ្នកទាំងនេះនៅស្ងៀម ដុំថ្មមុខជាស្រែកជំនួសគេវិញមិនខាន»។

ព្រះ‌យេស៊ូសោក‌សៅស្រណោះក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

41កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងជិតដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ព្រះអង្គទតឃើញទីក្រុង ហើយព្រះអង្គព្រះ‌កន្សែងនឹកអាណិតក្រុងនោះ ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ 42«យេរូ‌សាឡឹមអើយ! គួរឲ្យស្ដាយពេក នៅថ្ងៃនេះ អ្នកពុំបានយល់ហេតុ‌ការណ៍ដែលផ្ដល់សេចក្ដីសុខ‌សាន្តមកអ្នកសោះ ដោយអត្ថ‌ន័យនៅលាក់កំបាំងនៅឡើយ អ្នកពុំអាចមើលឃើញទេ។ 43នៅពេលខាងមុខ ខ្មាំងសត្រូវនឹងមកបោះទ័ពឡោម‌ព័ទ្ធជុំ‌វិញអ្នក ហើយវាយប្រហារអ្នកពីគ្រប់ទិស 44គេនឹងកម្ទេចអ្នកចោល ព្រមទាំងសម្លាប់អ្នកក្រុងឲ្យវិនាសបង់ផង។ គេមិនទុកឲ្យដុំថ្មនៅត្រួតពីលើគ្នា ក្នុងក្រុងទៀតឡើយ ដ្បិតអ្នកពុំបានទទួលស្គាល់ពេលកំណត់ ដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានយាងមកសង្គ្រោះអ្នកទេ»។

ព្រះ‌យេស៊ូដេញអ្នកលក់ដូរចេញពីព្រះ‌វិហារ*

(មថ.២១.១២-១៧ មក.១១.១៥-១៩ យហ.២.១៣-២២)

45ព្រះ‌យេស៊ូយាងចូលព្រះ‌វិហារ ហើយដេញអ្នកលក់ដូរចេញពីទីនោះ 46 ដោយមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា “ដំណាក់របស់យើងជាកន្លែងសម្រាប់អធិស្ឋាន” តែអ្នករាល់គ្នាបែរជាយកធ្វើសំបុកចោរទៅវិញ»។

47 ព្រះ‌យេស៊ូបានបង្រៀនគេនៅក្នុងព្រះ‌វិហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្រុមនាយកបូជា‌ចារ្យ* ពួកអាចារ្យ* និងពួកមន្ត្រី នាំគ្នារកមធ្យោ‌បាយធ្វើគុតព្រះអង្គ។ 48ប៉ុន្តែ គេមិនដឹងជាត្រូវប្រើវិធីណាឡើយ ដ្បិតប្រជា‌ជនទាំងមូលប្រឹងស្ដាប់ព្រះ‌បន្ទូលព្រះអង្គ ដោយយកចិត្តទុកដាក់។

सध्या निवडलेले:

លូកា 19: គខប

ठळक

सामायिक करा

कॉपी करा