ПОСЛОВИЦИ 16:17-33

Патот на праведните е: да се отстрануваат од злото, и кој внимава на својот пат, го чува својот живот. Гордоста врви пред гибелта, и високоумноста пред паѓањето. Подобро е да се биде кроток со понизните, отколку да се дели плен со горделивите. Кој внимава на зборот, наоѓа добро, и кој се надева на Господа, блажен е. Мудриот во срцето се наречува разумен, и слаткото зборување го зголемува знаењето. Разумот е извор на живот на оние што го имаат, а на безумните им е казна нивната глупост. Срцето на мудрецот ја вразумува неговата уста; му го умножува знаењето на усните. Љубезните зборови се мед во саќи, сладост на душата и лек на коските. Некој пат му се чини прав на човекот, а на крајот води кон смртта. Гладот на трудбеникот работи за него, зашто го тера неговата уста. Никаквецот приготвува само зло и во усните му е пламенен оган. Лукавиот човек сее раздор, и клеветникот ги разделува најверните пријателите. Насилникот го заведува својот ближен и го наведува на лош пат. Кој намигнува со очите, смислува опакост, а кој ги стиска усните, веќе смислил пакост. Седите коси се венец на слава; се наоѓаат на патот на правдата. Кој е долготрпелив подобар е од јунакот, и кој владее со себе, подобар е од освојувачот на град. Во пазувата се фрла жрепката, но од Господа е секоја одлука.

Бесплатни планови за читање и побожни текстови поврзани со ПОСЛОВИЦИ 16:17-33