ПОСЛОВИЦИ 14:19-35

Лошите се поклонуваат пред добрите, и нечесните пред вратите на праведникот. Сиромавиот им е омразен и на своите пријатели, а богатиот има многу другари. Греши кој го презира својот ближен, а блазе на оној кој е милостив кон сиромасите. Не одат ли по заблуда оние што смислуваат зло? А зар не се добрината и верноста со оние што смислуваат добро. Од секој труд има полза, а од брбливоста на усните само сиромаштво. На мудрите венец им е нивното богатство, а глупоста на безумните е нивната лудост. Вистинскиот сведок избавува души, а лажниот сведок истура лаги. Во стравот од Господа е голема верба, и е прибежиште за неговите синови. Стравот од Господа е извор на животот; Тој избавува од стапицата на смртта. Многуброен народ е слава за царот, а без луѓе владетелот пропаѓа. Кој се гневи бавно има големо разбирање, а избувливиот во дух покажува глупост. Тивкото срце е живот на телото, а љубомората е гнилеж во коските. Кој го угнетува бедниот, го навредува неговиот Творец, а кој е милостив кон бедниот Го почитува. Нечесниот пропаѓа заради сопствената пакост, а праведникот и при самата смрт наоѓа засолниште. Мудроста почива во разумно срце, а што е во безумниот тоа и се покажува. Правдата го возвишува народот, а гревот е срам на народите. Царската наклонетост е кон разумниот слуга а неговиот гнев - против оној кој го срами.