Неемија 1:1-6

Зборовите на Неемија, синот на Хахалија. Во месецот кислев, во дванаесеттата година, кога јас бев во престолниот град Суза, дојде Ананија, еден од моите бра­ќа, – тој и неколку мажи од Јудеја. И јас ги прашав за спасените Јудејци што го избегнаа ропството, и за Ерусалим. А тие ми рекоа: „Оние што останаа незаробени, се наоѓаат таму, во земјата своја, и се во голема неволја и понижу­вање; а ѕидовите на Ерусалим се урна­ти, и портите негови – со оган изгоре­ни.“ Кога ги чув тие зборови, седнав и заплакав и бев нажален неколку дена, постев и се молев пред Бога небесен, и реков: „Господи, Боже небесен, Боже величествен и страшен, Кој го па­зиш заветот и милоста кон оние што Те сакаат и постапуваат според Твоите за­поведи! Ушите Твои нека бидат внимателни и очите Твои отворени за да ја чујат молитвата на Твојот слуга, со која сега се молам дење и ноќе пред Тебе за синовите Израелови, слугите Твои, и се исповедувам за гревовите на синовите Израелови, со кои згрешивме пред Те­бе; згрешивме – јас и домот на мојот татко.