Марко 14:33-41

И ги зеде со Себе Петар, Јаков и Јо­ван; се замисли и почна да тагува, па им рече: „Душата Ми е до смрт нажалена; останете тука и бидете буд­ни!“ И штом се оддалечи малку, се фрли на земја и се молеше, за да Го одмине овој час, ако е можно; и велеше: „Ава, Оче! Сѐ е можно за Тебе; отклони ја од Мене оваа чаша; се­пак не како Јас што сакам, туку како Ти!“ Па дојде и ги затече да спијат, и му рече на Петар: „Симоне, спиеш ли? Не можеше ли еден час да бидеш буден? Бидете будни и молете се да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.“ И пак отиде и се помоли, изгова­рај­ќи ги истите зборови. А кога се врати, ги најде пак како спијат, зашто очите им беа натежнале; и не знаеја што да Му одговорат. И по третпат дојде и им рече: „Са­мо спиете и почивате! Свршено е, дојде часот; еве, се предава Синот Човечки во рацете на грешници.