Матеј 20:1-16

„Зашто царството небесно приле­га на домаќин, кој излегол на­утро рано да изнајми работници за своето лозје. Па, штом се спогоди со работниците по денариј на ден, ги прати во лозјето свое. Потоа, кога излезе околу третиот час и виде други како стојат на па­за­риштето без работа, им рече: ‚Одете и вие во моето лозје, па што е право, ќе ви дадам.‘ И тие отидоа. Пак излезе околу шестиот и деветтиот час и направи исто. А околу единаесеттиот час одново излезе и најде други, како стојат без ра­бота, и им рече: ‚Зошто стоите тука цел ден без работа?‘ Тие му одговорија: ‚Никој не нѐ по­вика.‘ А тој им рече: ‚Одете во моето лозје.‘ (И што е право ќе добиете.) А кога се стемни, господарот на лозјето му рече на својот настојник: ‚По­ви­кај ги работниците и плати им, поч­ну­вајќи од последните па до првите.‘ И дојдените околу единаесеттиот час добија по денариј. А кога дојдоа првите, помислија де­ка ќе примат повеќе; но и тие добија по денариј; и штом добија, негодуваа против господарот и велеа: ‚Оние последните работеа еден час, а ти ги изедначи со нас, што ја претрпевме тежината на денот и жегата.‘ А тој им одговори и му рече на еден од нив: ‚Пријателе, не те онеправдувам: нели се погоди со мене за денариј? Земи си го своето и оди си; и на овој последниов, сакам да му дадам колку и тебе; зар немам право да чинам со своето што сакам? Или ти е окото завидливо, зашто сум дарежлив?‘ Така ќе бидат последните први, а првите – последни; (зашто мнозина се повикани, но малкумина се избрани).“