Матеј 20:1-16
Матеј 20:1-16 Динамичен превод на Новиот завет на македонски јазик (MNT)
„Небесното царство може да се опише со ваква споредба: Еден домаќин излезе рано наутро да повика наемни работници за своето лозје. Се погоди со нив да им плати по една надница и ги испрати на лозјето. Околу девет часот наутро, тој повторно отиде на пазарот и виде и други луѓе кои чекаа за работа, па им рече: ,Одете и вие на моето лозје, а јас ќе ви платам колку што ви следува.‘ И тие отидоа. Потоа го направи истото околу дванаесет часот, и уште еднаш околу петнаесет часот. Кога излезе околу седумнаесет часот, виде и други луѓе како стојат, па им се обрати: ,Зошто безделничите овде цел ден?‘ ,Никој не ни понуди работа‘ му одговорија тие. Тогаш и ним им рече: ,Одете и вие на моето лозје!‘ Кога се стемни, господарот му рече на својот надзорник: ,Повикај ги работниците и исплати им по една надница на сите, почнувајќи од последните, па до првите.‘ И така, оние што дојдоа на нивата во седумнаесет часот добија по една надница. Кога дојдоа на ред првите мислеа дека ќе добијат повеќе, но и тие добија по една надница. Штом ги примија парите, тие почнаа да мрморат против господарот, велејќи: ,Овие последниве работеа само еден час, а ти ги израмни со нас, кои се мачевме цел ден на жегата!‘ Обраќајќи му се на еден од нив, тој му рече: ,Пријателе, јас тебе не те оштетив. Зар не се погодивме за надницата? Земи си ја и оди си! А јас сакам да му платам на последниот колку и тебе; зар немам право да правам што сакам со своите пари? Или, пак, окото ти е завидливо затоа што сум дарежлив!?‘“ И така, тие што сега се последни, тогаш ќе бидат први, а тие што сега се први, тогаш ќе бидат последни“ заклучи Исус.
Матеј 20:1-16 Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (66 книги) (MK2006)
„Зашто царството небесно прилега на домаќин, кој излегол наутро рано да изнајми работници за своето лозје. Па, штом се спогоди со работниците по денариј на ден, ги прати во лозјето свое. Потоа, кога излезе околу третиот час и виде други како стојат на пазариштето без работа, им рече: ‚Одете и вие во моето лозје, па што е право, ќе ви дадам.‘ И тие отидоа. Пак излезе околу шестиот и деветтиот час и направи исто. А околу единаесеттиот час одново излезе и најде други, како стојат без работа, и им рече: ‚Зошто стоите тука цел ден без работа?‘ Тие му одговорија: ‚Никој не нѐ повика.‘ А тој им рече: ‚Одете во моето лозје.‘ (И што е право ќе добиете.) А кога се стемни, господарот на лозјето му рече на својот настојник: ‚Повикај ги работниците и плати им, почнувајќи од последните па до првите.‘ И дојдените околу единаесеттиот час добија по денариј. А кога дојдоа првите, помислија дека ќе примат повеќе; но и тие добија по денариј; и штом добија, негодуваа против господарот и велеа: ‚Оние последните работеа еден час, а ти ги изедначи со нас, што ја претрпевме тежината на денот и жегата.‘ А тој им одговори и му рече на еден од нив: ‚Пријателе, не те онеправдувам: нели се погоди со мене за денариј? Земи си го своето и оди си; и на овој последниов, сакам да му дадам колку и тебе; зар немам право да чинам со своето што сакам? Или ти е окото завидливо, зашто сум дарежлив?‘ Така ќе бидат последните први, а првите – последни; (зашто мнозина се повикани, но малкумина се избрани).“
Матеј 20:1-16 Библија: Стариот и Новиот Завет, Константинов (MKB)
Зашто небесното царство прилега на човек домаќин, кој излезе рано наутро да наеме работници за своето лозје. И кога се погоди со трудбениците по денариј на ден, ги испрати во своето лозје. И кога излезе пак околу третиот час виде други како стојат, на трговиштето, без работа, и им рече: „Одете и вие во моето лозје, па ќе ви дадам што ќе биде право!“ И тие отидоа. А кога излезе пак околу шестиот и деветтиот час го направи истото. А околу единаесеттиот час пак излезе и најде други, како стојат, и им рече: „Зошто стоите тука цел ден без работа?“ Му рекоа: „Никој не нѐ наеми.“ Тој им рече: „Отидете и вие во моето лозје.“ А кога се свечери, господарот на лозјето му рече на својот управител: „Повикај ги трудбениците и плати им, почнувајќи од последните па до првите!“ И така, дојдените околу единаесеттиот час примија по денариј. Кога дојдоа првите, помислија дека ќе примат повеќе, но и тие примија по денариј. Штом го примија, негодуваа против домаќинот, велејќи: „Послед-ниве работеа еден час, а ти ги изедначи со нас, кои ги претрпевме тегобата на денот и жегата.“ А тој му одговори на еден од нив и рече: „Пријателе, не ти правам неправда; зар не се погоди со мене за денариј? Земи го своето и оди си; а јас сакам на последниов да му дадам колку и тебе. Или зар немам право да сторам со своето, што сакам? Или твоето око е зло, зашто сум добар?“ Така последните ќе бидат први, а првите - последни; зашто мнозина се повикани, а малкумина избрани.“