Јов 14:1-9

„Роден од жена, човекот е кратковечен и презаситен од неволји: како цвеќе никнува и бргу овенува; како сенка бега и не се запира. И врз него ли ги отвораш Ти очите Свои, и пред Себе на суд го водиш? Кој ќе се роди чист од нечист? Ниеден! Па кога дните му се определени, кога бројот на месеците од Тебе зависи, ако си му определил меѓа, преку која не може да мине, тогаш оддалечи се од него: нека си здивне додека како наемник не го заврши денот свој. За дрвото сепак има надеж, бидеј­ќи тоа, макар и да биде пресечено, пак ќе оживее, фиданки од него не­престајно избиваат, макар и да е остарен коренот не­гов во земјата, и пенушката да му замрела во прав, но штом ќе осети вода, тоа дава младици и пушта фиданки, како да е одново посадено.