Во тој ден запеаја Девора и Варак, синот Авиноамов со овие зборови: „Благословувајте Го Господа зашто се одмазди за Израел, народот покажа сесрдност. Слушајте, цареви, внимавајте, кнезови; јас ќе Му пеам и ќе Му свирам на Господ, на Господ, Бог Израелов! Кога излегуваше Ти, Господи, од Сеир, кога доаѓаше од полето Едом, земјата се тресеше, небото капеше и облаците вода пролеваа; горите се топеа од лицето на Господ, дури и Синај затрепери пред Господ, Бог Израелов. Во дните на Самегар, синот Анатов, во дните на Јаел, патиштата опустеа и кои порано одеа по правите патишта, тогаш одеа по околните патеки. Во Израел немаше жител во селата, немаше, додека јас, Девора, не станав, додека не востанав јас, мајката Израелова. Избраа нови богови, затоа војната беше пред вратата. Се виде ли штит и копје меѓу четириесет илјади од Израел? Срцето ми е кон вас, началници Израелови, кон ревнителите во народот; прославувајте Го Господа! Вие, кои јавате на бели магариња што седите во судовите и одите по патот, разгласувајте! Среде гласовите на оние што плескаат, таму нека покажат правда, Господи, зацврсти ја правдата во Израел! Тогаш народот Господов се разотиде по своите градови. Разбуди се, разбуди се, Девора, разбуди се, па запеј песна! Стани, Варак и води ги своите платеници, сине Авиноамов!