Создавање 2:4-25

Ете така настанаа небото и земјата, во она време кога Господ Бог ги создаде земјата и небото. А уште не беа никнале полски грмушки и земни тревки, зашто Господ Бог уште не праќаше дожд на земјата, ниту, пак, имаше човек кој ќе ја обработува земјата, но се креваше пара од земјата и ја оросуваше површината на целата земја. И Господ Бог го создаде човекот од земен прав и му дувна во лицето дух животен; и човекот стана жива душа. И Господ Бог насади рајска градина на исток; и таму го насели човекот што го создаде. И Господ Бог направи да израстат од земјата секакви дрвја, убави за гледање и добри за јадење, и дрвото на животот среде рајот, и дрвото за познавање на доброто и злото. Од Едем извираше река за да го наводнува рајот, а потоа таа се раздвојуваше на други четири реки. Името на едната е Пишон; таа тече околу целата Хевилска земја, каде што има злато. Златото на таа земја е добро; таму има и бделиум и камен оникс. А на втората река името ѝ е Гион; таа тече околу целата земја Куш. Името, пак, на третата река е Тигар; таа тече на исток од Асирија. Четвртата река е Еуфрат. И го зеде Господ Бог човекот, го насели во Едемската градина, за да ја обработува и да ја чува. И му заповеда Господ Бог на човекот, велејќи: „Од секое дрво во градината можеш да јадеш, освен од дрвото за познавање на доброто и на злото; од него не јади; зашто во оној ден кога ќе вкусиш од него, ќе умреш.“ И Господ Бог рече: „Не е добро за човекот да биде сам; да му создадеме помошник, сличен на него!“ Тогаш Господ Бог ги создаде од земјата сите полски животни, и сите небески птици, и ги доведе кај човекот за да види како ќе ги нарече тој, па, како што човекот ќе го нарече секое живо суштество, така да му биде и името. И им даде човекот имиња на сиот добиток, и на небеските птици, и на сите полски ѕверови; но за човекот не се најде помошник, сличен на него. Затоа Господ му прати на човекот длабок сон; па кога заспа, му извади едно ребро, и местото го пополни со месо. Од реброто, што го зеде од човекот, Господ Бог создаде жена и ја доведе кај човекот. А човекот рече: „Еве тоа е коска од моите коски, и плот од мојата плот. Нека ѝ биде името жена, зашто е земена од мажот!“ Затоа човекот ќе ги остави татко си и мајка си и ќе се прилепи кон жената своја; и ќе бидат едно тело. И беа обајцата голи, Адам и жената негова, и не се срамеа.