Дела 23:1-35

Павле го впери својот поглед кон Синедрионот и рече: „Луѓе браќа! До оној ден со најчиста совест пред Бога живеев!“ А првосвештеникот Ананија на оние, што стоеја пред него, им заповеда да го удрат по устата. Тогаш Павле му рече: „Бог тебе ќе те удри, ѕиду варосан! Ти седиш, за да ме осудиш според Законот, а заповедаш да ме бијат против Законот!“ А оние што стоеја пред него, рекоа: „Божјиот првосвештеник ли го навредуваш?“ Павле одговори: „Не знаев, браќа, дека тој е првосвештеник; бидејќи е на­пишано: ‚Началникот на твојот народ да не го злословуваш.‘“ А кога дозна Павле дека еден дел од нив се садукеи, а другиот – фарисеи, из­вика во Синедрионот: „Луѓе браќа! Јас сум фарисеј, син на фарисеј; за надеж во воскресение на мртвите ми се суди!“ Кога го кажа тоа, настана расправија меѓу фарисеите и садукеите, и мно­зина од народот се раздвоија. Зашто садукеите велат дека нема ни воскресение, ни ангел, ни дух; а фарисеите го признаваат и едното и другото. Настана голема врева; и станаа книжниците од фарисејската страна и почнаа да се препираат, велејќи: „Ниш­то лошо не наоѓаме во овој човек; ако, пак, нему му зборувал дух или ангел, тогаш да не Му се противиме на Бога.“ И бидејќи настана голема меша­ни­ца, заповедникот, уплашен да не го растргнат Павле, им заповеда на војниците да слезат и да го грабнат од нив и да го одведат во тврдината. Ноќта му се јави Господ и му рече: „Не плаши се, Павле! И како што све­дочеше за Мене во Ерусалим, така ќе треба да сведочиш и во Рим.“ А кога осамна, некои од Јудејците се договорија, се заколнаа со заклетва и си рекоа да не јадат, ниту да пијат додека не го убијат Павле. Имаше повеќе од четириесет мажи што дадоа таква заклетва. Па отидоа кај првосвештениците и старешините и рекоа: „Клетва си кла­довме ништо да не каснеме додека не го убиеме Павле. Затоа вие од Синедрионот сооп­ште­те му сега на заповедникот да го доведе утре долу пред нас, небаре ќе сакате по­точно да го разгледате неговото дело; а ние, пред да наближи, ќе бидеме готови да го убиеме.“ Кога слушна за заседата синот на Павловата сестра, отиде, влезе во тврдината и му кажа на Павле. А Павле повика еден стотник и му рече: „Одведи го ова момче кај заповедникот, зашто има нешто да му каже.“ И тој го зеде, го одведе кај заповедникот и рече: „Затвореникот Павле ме повика и замоли ова момче да го до­ве­дам кај тебе, зашто имало нешто да ти каже.“ Заповедникот го фати за рака, застана со него на страна и го праша: „Што имаш да ми кажеш?“ А тоа рече: „Јудејците се договорија да те молат да го одведеш утре Павле долу пред Синедрионот, небаре ќе сака­ат поточно да го испитуваат нешто во врска со неговото дело. Но ти не им верувај, зашто ќе го че­каат четириесет, а и повеќе од че­ти­ри­есет нивни луѓе, што се заколнале да не јадат, ниту да пијат, сѐ додека не го убијат; и сега се веќе готови, чекаат само да им ветиш.“ Тогаш заповедникот го испрати момчето и му порача: „Никому не ка­жувај дека си ми го кажал ова!“ Потоа повика двајца стотници и ре­че: „Пригответе ми двесте војници, се­думдесет коњаници и двесте стрелци, за да тргнат за Кесарија во третиот час ноќеска; и пригответе добици, за да го качат Павле и да го одведат до намесникот Феликс!“ Напиша и писмо со оваа содржина: „Клавдиј Лисиј испраќа поздрав до многупочитуваниот намесник Феликс. Овој човек беа го фатиле Јудејците и сакаа да го убијат; јас се појавив со војска и го одзедов, бидејќи разбрав де­ка е римски граѓанин. И сакајќи да ја дознаам причината, поради која го обвинуваат, го изведов пред нивниот Синедрион, и дознав дека го обвинуваат по пра­шање од нивниот Закон, но дека нема никаква вина, поради која би заслужил смрт или окови. И бидејќи ми беше соопштено дека Јудејците намислиле лошо против тој човек, јас го пратив веднаш кај тебе, от­како им порачав и на обвинителите да кажат пред тебе што имаат против не­го. Биди здрав!“ И така, војниците го зедоа Павле, и онака како што им беше заповедано, го одведоа ноќе во Антипатрида. А на вториот ден се вратија во тврдината, откако ги оставија коњаниците да одат со него. Оние што влегоа во Кесарија и му го предадоа писмото на намесникот, му го претставија и Павле. Намесникот го прочита писмото и праша од кој крај е тој, и откако разбра дека е од Киликија, рече: „Ќе те сослушам, кога ќе дојдат и твоите обвинители.“ И заповеда да го држат под стража во дворот Иродов.