2 Коринтјаните 2:5-17

Ако ли, пак, некој ме ожалости, не ме ожалостил само мене, туку, да не претерам, донекаде и сите вас. За таков доволна е казната што ја претрпел од мнозинството; така што за вас е подобро да го по­милувате и да го утешите, за да не про­падне од преголема жалост; затоа ве молам кон него да покажете љубов. Затоа и ви напишав, да ве испитам и да дознаам дали сте во сѐ послушни. А кому вие ќе му простите нешто, нему ќе му простам и јас; ако сум простил некому нешто, сум му простил по­ради вас во името на Исус Христос, за да не нѐ прелаже сатаната, зашто неговите намисли добро ни се познати. Кога дојдов во Троада да го про­по­ведам Евангелието Христово, иако вра­тата ми беше отворена во Господ, духот мој немаше спокој, бидејќи таму не го најдов мојот брат Тит; и за­тоа, откако се простив со нив, заминав за Македонија. Но да Му благодариме на Бога, Кој секогаш ни дава победа во Исус Хрис­тос, и на секое место преку нас го проја­вува мирисот на спознанието на Самиот Него. Зашто ние сме Му на Бога благопријатен мирис Христов и меѓу оние кои се спасуваат и меѓу оние кои про­па­ѓаат; на едните сме смртоносен мирис за смрт, а на другите животворен мирис за живот. И за ова кој е способен? Зашто ние не сме како мнозина што тргуваат со Божјото име, туку го про­поведаме искрено, како од Бога, пред Бога, во Христос.