2 Коринтјаните 10:1-18

Јас, Павле, лично ве молам со Христовата благост и кроткост, јас самиот, кој сум понизен, кога сум лично меѓу вас, а смел кога сум далеку од вас, ве молам, кога ќе бидам кај вас, да бидете такви што да нема потреба да бидам така смел, каков што мислам да бидам кон некои, кои за нас мислат дека живееме по телото. Зашто, иако во тело живееме, телес­но не се бориме. Оружјето на нашето војување не е телесно, но со помошта Божја станува моќно за рушење тврдини; со него ние уништуваме мудрувања, и секоја горделивост, што се крева против познанието за Бога, и го заробуваме секој ум за да Му биде покорен на Христос; и спремни сме да казниме секаква непослушност, кога ќе се исполни ва­шата послушност. На надворешноста ли гледате? Кој е уверен во себе дека е Христов, нека раз­мисли веднаш во себе дека, како што е тој Христов, така сме и ние Христови. Бидејќи, кога би се пофалил и малку повеќе со нашата власт, која ни ја даде Господ за вашето изградување, а не за разорување, нема да се посрамам. Но никој нека не помисли дека пре­ку посланијата ве заплашувам, бидејќи во посланијата свои, ќе рече некој, тој е строг и силен, но при лич­но­то присуство меѓу нас – слаб; проповедта негова ништо не вреди. Таквиот нека знае дека, какви сме во зборовите во посланијата свои, кога отсуствуваме, такви сме и на дело кога присуствуваме. Зашто не смееме да се вбројуваме или да се споредуваме со некои од оние што сами се препорачуваат; тие не раз­бираат дека се споредуваат сами со себе и се мерат само со себе. Ние, пак, не без мерка ќе се пофалиме, туку според правилото на мерката што ни е определена од Бога, за да доп­реме сѐ до вас. Зашто ние не посегаме преку својата мера, како да не сме стигнале до вас, и до вас со Евангелието Христово ние први допревме. Не се фалиме безмерно со туѓите напори. А се надеваме дека со растењето на вашата вера меѓу вас и ние, по на­шата мерка, ќе пораснеме во изобилие, така што и подалеку од вас да го проповедаме Евангелието, а не да се фалиме со готовото во туѓа област. „Кој се фали, со Господ да се фа­ли!“ Зашто, не е признаен оној што са­миот себе се препорачува, туку оној ко­го што Господ го препорачува.