Популарни Библиски стихови од Lúcas 21

Сподели

Ar an adhbhar sin, bígidh ag faire, agus i gcómhnaidhe ag guidhe, chun go meastaí gurbh fhiú sibh imtheacht ar na neithe sin uilig atá le theacht, agus seasamh ós cómhair Mhic an Duine.

Agus tabhairigidh aire díbh féin, ar eagla go mbéadh bhur gcroidhthe luchtuighthe le craos agus meisce agus cúraim an tsaoghail seo, agus go dtigeadh an lá úd oraibh go tobann

I bhur bhfoighid is eadh a bhéas congbháil bhur n-anam agaibh.

Óir bhéarfaidh mise béal agus eagna díbh, nach mbéidh bhur n-eascáirde go léir ábalta cur ina n-aghaidh ná labhairt ina n-aghaidh.

Rachaidh neamh agus talamh ar neimhnídh, acht ní rachaidh mo bhriathra-sa ar neimhnídh.

Agus béidh cómharthaí san ghréin, agus san ghealaigh, agus ins na réalta, agus ar an talamh imnidhe na gcinidheach mar gheall ar chíor-thuathail thormán na mara agus na dtonn, Daoine ag dul i meath le scannrughadh, agus le feitheamh ar na neithe a bhéas le theacht ar an domhan go léir; óir béidh cumhachtaí neimhe dá suathadh. Agus annsin tchífidh siad Mac an Duine ag teacht i néall fá mhór-chumhacht agus fá ghradam.

Agus béidh fuath ag gach aoinneach oraibh mar gheall ar m’ainm-se.

Agus béidh creatha móra talaimh i n-áiteacha, agus pláigheanna agus gorta agus uathbháis ó neamh agus béidh cómharthaí móra ann.

Agus nuair a chluinfeas sibh fá chogtha agus ceannairceacha, ná bíodh scannrughadh oraibh; is éigean do na neithe seo a bheith ann ar dtús, acht ní h-é an deireadh é díreach go fóill. Annsin dubhairt sé leo: Éireochaidh cineadh i n-aghaidh cinidh agus ríoghacht i n-aghaidh ríoghachta

Agus béidh cómharthaí san ghréin, agus san ghealaigh, agus ins na réalta, agus ar an talamh imnidhe na gcinidheach mar gheall ar chíor-thuathail thormán na mara agus na dtonn, Daoine ag dul i meath le scannrughadh, agus le feitheamh ar na neithe a bhéas le theacht ar an domhan go léir; óir béidh cumhachtaí neimhe dá suathadh.

Annsin dubhairt sé leo: Éireochaidh cineadh i n-aghaidh cinidh agus ríoghacht i n-aghaidh ríoghachta

Agus dubhairt sé: Tabhairigidh aire nach mealltar sibh; óir tiocfaidh mórán i m’ainm-se, ag rádh: Is mise é agus tá an t-am ar na gaobhair: ar an adhbhar sin, ná leanaigidh iad.