Asa 15:1-35
Asa 15:1-35 DIEM PROTESTANTA (DIEM)
Nisy kristianina sasany nidina avy tany Jodea, tonga tao Antiôkia ka nikatroka nampianatra ny havana iray finoana hoe: «Tsy ho voavonjy ianareo raha tsy foràna araka ny fomba amam-panao voalazan’ny lalànan’i Mosesy.» Notoherin’i Paoly sy i Barnabà ry zareo ary niadiany hevitra mafy ka izao no nifanarahana: hiakatra any Jerosalema i Paoly sy i Barnabà mbamin’ny olona sasantsasany avy ao Antiôkia mba hifampidinika amin’ny apôstôly sy ny loholona momba izany raharaha iadian-kevitra izany. Rehefa novatsîn’ny Fiangonana ry i Paoly, dia lasa namakivaky an’i Fenisia sy i Samaria sady nitantara ombieny ombieny ny fitodihan’ny hafa firenena amin’Andriamanitra, ka nahafaly aoka izany ireo havana rehetra iray finoana. Nony tonga tao Jerosalema ry i Paoly sy ny namany, dia noraisin’ny Fiangonana sy ny apôstôly ary ny loholona ka nitantara taminy ny zavatra rehetra nampanaovin’Andriamanitra azy ireo. Fa ny mpino sasany, isan’ny tariky ny Farisianina, dia nitsangana ka nanao hoe: –Tsy maintsy foràna ireo mpino hafa firenena, ka asaina mitandrina ny lalànan’i Mosesy. Dia nivory ny apôstôly sy ny loholona hifampidinika momba izany raharaha izany. Taorian’ny ady hevitra naharitra, dia nitsangana i Petera ka nanao hoe: –Ry rahalahy, fantatrareo fa nofidin’Andriamanitra avy eo aminareo aho, efa ela ihany izay, mba hitory ny Vaovao Mahafaly amin’ny hafa firenena ka handrenesany sy hinoany azy. Ary Andriamanitra, Izay mahalala ny fon’ny olona, no vavolombelona niantoka azy ireo tamin’ny nanomezany azy ny Fanahy Masina, tahaka antsika koa. Tsy nasiany tombo sy hala isika sy ny hafa firenena fa nodioviny fo izy ireo satria nino. Koa nahoana àry no mizaha toetra an’Andriamanitra ianareo ankehitriny ka mampitondra zioga mavesatra ny mpianatra nefa samy tsy nahazaka izany na ny razantsika na ny tenantsika? Mino koa isika fa ny fahasoavan’i Jesoa Tompo no amonjena antsika toy ny amonjena azy ireo ihany koa. Dia nangina ny mpivory rehetra, ka nihaino an’i Barnabà sy i Paoly nitantara ny famantarana sy zava-mahagaga rehetra nampanaovin’Andriamanitra azy tany amin’ny hafa firenena. Nony vita ny azy roa lahy, dia niteny kosa i Jakôba nanao hoe: –Ry rahalahy, henoy aho! Notantarain’i Simôna teo ny fomba niahian’Andriamanitra ny hafa firenena hatrany am-boalohany, hahazoany vahoaka voatokana ho Azy avy amin’ny hafa firenena. Mifanaraka tsara amin’izany ny tenin’ireo mpaminanin’Andriamanitra, satria izao no voalazan’ny Soratra Masina: «Rehefa afaka izany, dia hiverina Aho, hoy ny Tompo; haoriko indray ilay tranolain’i Davida izay rava, haoriko indray izay nirodana ka hajoroko. Dia hitady ny Tompo ny olona sisa, mbamin’ny hafa firenena rehetra izay efa voatokana ho fananako. Izany no ambaran’ny Tompo, Izay efa nampahafantatra izany zavatra izany hatramin’ny fahagolan-tany.» Koa dia izao no hevitro: tsy tokony homentsika fahasahiranana ny hafa firenena mitodika amin’Andriamanitra. Fa aoka hanoratantsika izy ka hangatahina tsy hihinana ny hena maloto natao sorona tamin’ny sampy, tsy hanao fifandraisana mamoafady ara-panambadiana, tsy hihinana ny henam-biby tsy nosomindaina, ary hifady ny ra. Satria efa torîna hatramin’ny ela isan-tanàna ary famaky ao amin’ny sinagôga isaky ny sabata ny lalànan’i Mosesy. Tamin’izay dia hitan’ny apôstôly sy ny loholona mbamin’ny Fiangonana manontolo fa mety ny hifidianana solotena avy amin’ny mpivory ka halefa hiara-dia amin’i Paoly sy i Barnabà hankany Antiôkia. Dia voafidy i Joda, atao hoe Barsabasy, ary koa i Silasy, samy lehilahy eken-teny teo amin’ny havana iray finoana. Toy izao no vakin’ilay taratasy nampitondraina azy roa lahy: «Izahay apôstôly sy loholona havanareo dia manolotra ny fiarahabana ho anareo havana hafa firenena monina any Antiôkia sy Siria ary Silisia. Renay fa misy olona avy atỳ aminay manao fampianarana mampikorontan-tsaina sy mampitebiteby fanahy anareo, kanefa tsy nahazo teny taminay velively. Noho izany, dia hitanay fa mety ary lany eranay rehetra ny hifidianana solotena halefa atỳ aminareo. Ireo solotena ireo dia hiaraka amin’i Barnabà sy i Paoly, rahalahy malalanay, izay nanao vy very ny ainy ho voninahitr’i Jesoa Kristy Tompontsika. Indreny àry irahinay i Joda sy i Silasy hilaza mivantana aminareo izany teny izany koa. Fa sitraky ny Fanahy Masina sy ny tenanay ny tsy hampitondra enta-mavesatra anareo, afa-tsy ireto zavatra tsy maintsy hotandremana ireto: tsy mihinana ny hena natao sorona tamin’ny sampy; mifady ny ra; tsy mihinana ny henam-biby tsy nosomindaina; ary tsy manao fifandraisana mamoafady ara-panambadiana. Tsara tokoa no ataonareo raha mitandrin-tena tsy hanao izany. Veloma!» Dia nalefa ireo iraka mbamin’i Barnabà sy i Paoly ka nidina nankany Antiôkia. Novorîn’izy efa-dahy ny mpino marobe tao an-tanàna ka notolorany an’ilay taratasy. Novakîna izany ka samy dibo-kafaliana izy rehetra noho ny fampaherezana nentin’ilay taratasy. I Joda sy i Silasy izay samy mpaminany, dia niteny naharitra tamin’ny havana iray finoana ka nampirisika sy nampahery azy ireo. Ary rehefa nitoetra elaela tao Antiôkia izy roa lahy, dia nalefan’ireo hiverina soa aman-tsara any amin’ny naniraka azy. [ Kanefa sitrak’i Silasy ny hijanona tao.] Nitoetra tany Antiôkia kosa i Paoly sy i Barnabà; ary nampianatra sy nitory ny tenin’ny Tompo izy roa lahy mbamin’ny namany maro.
Asa 15:1-35 La Bible en Malgache (MRV)
Nisy olona sasany izay nidina avy tany Jodia* nampianatra ny rahalahy hoe: Raha tsy foràna araka ny fanaon’i Mosesy ianareo dia tsy azo vonjena. Rehefa nifandìtra sy niady hevitra be ihany tamin’ireo i Paoly sy i Barnabasy dia nifanarahana ny hiakaran’izy roa lahy sy ny sasany koa hankany Jerosalema ho any amin’ny Apostoly sy ny loholona mba hanadina ny amin’izany zavatra niadian-kevitra izany. Namatsy azy tamin’izay nilainy ny fiangonana, dia nandeha namakivaky an’i Foinika sy Samaria izy ka nitantara ny niovan’ny Jentilisa*; ary nahafaly ny rahalahy rehetra tokoa izany. Rehefa tonga tany Jerosalema izy ireo dia noraisin’ny fiangonana sy ny Apostoly ary ny loholona ka nilaza izay rehetra efa nataon’Andriamanitra tamin’ny niarahany taminy. Fa ny mino sasany izay isan’ny antokon’ny Fariseo* kosa dia nitsangana ka niteny hoe: Tsy maintsy foràna ireny ka asaina mitandrina ny lalànan’i Mosesy. Dia nivory ny Apostoly sy ny loholona mba handinika izany zavatra izany. Rehefa nafana ny adihevitra dia nitsangana i Petera ka niteny taminy hoe: Ry rahalahy, fantatrareo fa hatramin’ny ela Andriamanitra no nifidy teo aminareo fa avy amin’ny vavako no handrenesan’ny Jentilisa* ny tenin’ny Filazantsara ka hinoany. Koa Andriamanitra izay mahalala ny fo dia vavolombelony tamin’ny nanomezany azy ny Fanahy Masina tahaka antsika koa, satria tsy nataony misy hafa isika sy izy fa nodioviny tamin’ny finoana ny fony. Koa nahoana ianareo no maka fanahy an’Andriamanitra amin’ny fametrahanareo zioga amin’ny vozon’ny mpianatra, zioga izay tsy zakan’ny razantsika na isika hoentina? Kanefa mino isika fa ny fahasoavan’i Jesosy Tompo no hamonjena antsika, dia tahaka izany ihany koa ny amin’izy ireo. Dia nangina ny olona rehetra ka nihaino an’i Barnabasy sy i Paoly izay nilaza ny famantarana sy ny fahagagana nampanaovin’Andriamanitra azy tany amin’ny Jentilisa. Rehefa nitsahatra tsy niteny izy roa lahy dia hoy i Jakoba: Ry rahalahy, mihainoa ahy! I Simeona dia efa nanambara izay nitsinjovan’Andriamanitra ny Jentilisa hatramin’ny voalohany mba handraisany firenena iray ho an’ny anarany. Mifanaraka amin’izany ny tenin’ny mpaminany, araka ny voasoratra hoe: «Rehefa afaka izany dia hiverina Aho ka hanangana indray ny tranolain’i Davida izay efa nianjera; ary hanangana indray izay efa rava ao Aho ka hanamboatra azy indray mba hitady ny Tompo ny olona sisa sy ny Jentilisa rehetra izay efa niantsoana ny anarako, hoy NY TOMPO izay manao izany zavatra izany, izay fantatra hatramin’ny voalohany indrindra» (Amo 9.11-12). Koa izao no hevitro: Tsy mety ny hanomezantsika fahasahiranana ireo avy amin’ny Jentilisa izay miverina ho amin’Andriamanitra; fa aoka hanoratra epistily ho azy isika mba hifadiany ny hena fahavetavetana aterina amin’ny sampy sy ny fijangajangana ary ny biby nokendaina sy ny ra. Fa hatramin’ny razana fahiny dia manana izay mitory azy ao amin’ny isan-tanàna i Mosesy ary vakina ao amin’ny sinagoga* rehetra isan-tSabata ny teniny. Ary sitraky ny Apostoly sy ny loholona mbamin’ny fiangonana manontolo ny hifidy olona avy amin’izy ireo hirahina hiaraka amin’i Paoly sy i Barnabasy hankany Antiokia, koa i Joda izay antsoina hoe Barsabasy sy i Silasy, samy mpitarika teo amin’ny rahalahy, no voafidy; dia nanoratra izao taratasy izao izy hoentin’ireo: Ny Apostoly sy ny rahalahy loholona dia miarahaba ny rahalahy avy amin’ny Jentilisa* any Antiokia sy Siria ary Kilikia. Satria efa renay fa ny sasany izay avy tatỳ aminay dia tonga ka nitondra teny nampitabataba anareo ka nampikorontana ny sainareo, kanefa tsy nampanao izany izahay, dia sitrakay, rehefa nifanara-kevitra izahay, ny hifidy olona hirahina hankaty aminareo hiaraka amin’i Barnabasy sy i Paoly malalanay, lehilahy izay nanao ny ainy tsy ho zavatra ho voninahitry ny anaran’i Jesosy Kristy* Tompontsika. Koa nirahinay i Joda sy i Silasy hilaza am-bava aminareo izao hafatra izao koa. Fa sitraky ny Fanahy Masina sy izahay ny tsy hampitondra enta-mavesatra anareo afa-tsy izao zavatra tsy maintsy hotandremana izao ihany: Ny hifadianareo ny hena aterina amin’ny sampy, ny ra, ny biby kendaina ary ny fijangajangana; hahasoa anareo raha mahatandrin-tena hifady izany ianareo. Veloma. Rehefa nalefany izy ireo dia nidina nankany Antiokia; ary namory ny olona maro izy dia natolony ilay epistily. Novakina izany ary nifaly tamin’ny fananarana tao ny olona. Koa satria mpaminany i Joda sy i Silasy, dia nananatra ny rahalahy tamin’ny teny maro izy sady nampahery azy. Ary rehefa nijanona elaela teo izy ireo dia nampandehanin’ny rahalahy soa amantsara hiverina any amin’izay naniraka azy. Nefa mbola satrin’i Silasy nijanona teo. Fa i Paoly sy i Barnabasy kosa dia nipetraka tany Antiokia; dia nampianatra sy nitory ny tenin’ny Tompo niaraka tamin’ny maro hafa koa izy roa lahy.
Asa 15:1-35 DIEM PROTESTANTA (DIEM)
Nisy kristianina sasany nidina avy tany Jodea, tonga tao Antiôkia ka nikatroka nampianatra ny havana iray finoana hoe: «Tsy ho voavonjy ianareo raha tsy foràna araka ny fomba amam-panao voalazan’ny lalànan’i Mosesy.» Notoherin’i Paoly sy i Barnabà ry zareo ary niadiany hevitra mafy ka izao no nifanarahana: hiakatra any Jerosalema i Paoly sy i Barnabà mbamin’ny olona sasantsasany avy ao Antiôkia mba hifampidinika amin’ny apôstôly sy ny loholona momba izany raharaha iadian-kevitra izany. Rehefa novatsîn’ny Fiangonana ry i Paoly, dia lasa namakivaky an’i Fenisia sy i Samaria sady nitantara ombieny ombieny ny fitodihan’ny hafa firenena amin’Andriamanitra, ka nahafaly aoka izany ireo havana rehetra iray finoana. Nony tonga tao Jerosalema ry i Paoly sy ny namany, dia noraisin’ny Fiangonana sy ny apôstôly ary ny loholona ka nitantara taminy ny zavatra rehetra nampanaovin’Andriamanitra azy ireo. Fa ny mpino sasany, isan’ny tariky ny Farisianina, dia nitsangana ka nanao hoe: –Tsy maintsy foràna ireo mpino hafa firenena, ka asaina mitandrina ny lalànan’i Mosesy. Dia nivory ny apôstôly sy ny loholona hifampidinika momba izany raharaha izany. Taorian’ny ady hevitra naharitra, dia nitsangana i Petera ka nanao hoe: –Ry rahalahy, fantatrareo fa nofidin’Andriamanitra avy eo aminareo aho, efa ela ihany izay, mba hitory ny Vaovao Mahafaly amin’ny hafa firenena ka handrenesany sy hinoany azy. Ary Andriamanitra, Izay mahalala ny fon’ny olona, no vavolombelona niantoka azy ireo tamin’ny nanomezany azy ny Fanahy Masina, tahaka antsika koa. Tsy nasiany tombo sy hala isika sy ny hafa firenena fa nodioviny fo izy ireo satria nino. Koa nahoana àry no mizaha toetra an’Andriamanitra ianareo ankehitriny ka mampitondra zioga mavesatra ny mpianatra nefa samy tsy nahazaka izany na ny razantsika na ny tenantsika? Mino koa isika fa ny fahasoavan’i Jesoa Tompo no amonjena antsika toy ny amonjena azy ireo ihany koa. Dia nangina ny mpivory rehetra, ka nihaino an’i Barnabà sy i Paoly nitantara ny famantarana sy zava-mahagaga rehetra nampanaovin’Andriamanitra azy tany amin’ny hafa firenena. Nony vita ny azy roa lahy, dia niteny kosa i Jakôba nanao hoe: –Ry rahalahy, henoy aho! Notantarain’i Simôna teo ny fomba niahian’Andriamanitra ny hafa firenena hatrany am-boalohany, hahazoany vahoaka voatokana ho Azy avy amin’ny hafa firenena. Mifanaraka tsara amin’izany ny tenin’ireo mpaminanin’Andriamanitra, satria izao no voalazan’ny Soratra Masina: «Rehefa afaka izany, dia hiverina Aho, hoy ny Tompo; haoriko indray ilay tranolain’i Davida izay rava, haoriko indray izay nirodana ka hajoroko. Dia hitady ny Tompo ny olona sisa, mbamin’ny hafa firenena rehetra izay efa voatokana ho fananako. Izany no ambaran’ny Tompo, Izay efa nampahafantatra izany zavatra izany hatramin’ny fahagolan-tany.» Koa dia izao no hevitro: tsy tokony homentsika fahasahiranana ny hafa firenena mitodika amin’Andriamanitra. Fa aoka hanoratantsika izy ka hangatahina tsy hihinana ny hena maloto natao sorona tamin’ny sampy, tsy hanao fifandraisana mamoafady ara-panambadiana, tsy hihinana ny henam-biby tsy nosomindaina, ary hifady ny ra. Satria efa torîna hatramin’ny ela isan-tanàna ary famaky ao amin’ny sinagôga isaky ny sabata ny lalànan’i Mosesy. Tamin’izay dia hitan’ny apôstôly sy ny loholona mbamin’ny Fiangonana manontolo fa mety ny hifidianana solotena avy amin’ny mpivory ka halefa hiara-dia amin’i Paoly sy i Barnabà hankany Antiôkia. Dia voafidy i Joda, atao hoe Barsabasy, ary koa i Silasy, samy lehilahy eken-teny teo amin’ny havana iray finoana. Toy izao no vakin’ilay taratasy nampitondraina azy roa lahy: «Izahay apôstôly sy loholona havanareo dia manolotra ny fiarahabana ho anareo havana hafa firenena monina any Antiôkia sy Siria ary Silisia. Renay fa misy olona avy atỳ aminay manao fampianarana mampikorontan-tsaina sy mampitebiteby fanahy anareo, kanefa tsy nahazo teny taminay velively. Noho izany, dia hitanay fa mety ary lany eranay rehetra ny hifidianana solotena halefa atỳ aminareo. Ireo solotena ireo dia hiaraka amin’i Barnabà sy i Paoly, rahalahy malalanay, izay nanao vy very ny ainy ho voninahitr’i Jesoa Kristy Tompontsika. Indreny àry irahinay i Joda sy i Silasy hilaza mivantana aminareo izany teny izany koa. Fa sitraky ny Fanahy Masina sy ny tenanay ny tsy hampitondra enta-mavesatra anareo, afa-tsy ireto zavatra tsy maintsy hotandremana ireto: tsy mihinana ny hena natao sorona tamin’ny sampy; mifady ny ra; tsy mihinana ny henam-biby tsy nosomindaina; ary tsy manao fifandraisana mamoafady ara-panambadiana. Tsara tokoa no ataonareo raha mitandrin-tena tsy hanao izany. Veloma!» Dia nalefa ireo iraka mbamin’i Barnabà sy i Paoly ka nidina nankany Antiôkia. Novorîn’izy efa-dahy ny mpino marobe tao an-tanàna ka notolorany an’ilay taratasy. Novakîna izany ka samy dibo-kafaliana izy rehetra noho ny fampaherezana nentin’ilay taratasy. I Joda sy i Silasy izay samy mpaminany, dia niteny naharitra tamin’ny havana iray finoana ka nampirisika sy nampahery azy ireo. Ary rehefa nitoetra elaela tao Antiôkia izy roa lahy, dia nalefan’ireo hiverina soa aman-tsara any amin’ny naniraka azy. [ Kanefa sitrak’i Silasy ny hijanona tao.] Nitoetra tany Antiôkia kosa i Paoly sy i Barnabà; ary nampianatra sy nitory ny tenin’ny Tompo izy roa lahy mbamin’ny namany maro.
Asa 15:1-35 Baiboly Katolika (MBC)
Ary nisy olona avy tany Jodea nampianatra ny rahalahy hoe: «Raha tsy forana araka ny Lalàn’i Môizy ianareo, dia tsy ho voavonjy.» Ka nony efa nifanditra sy niady hevitra mafy tamin’ireo i Paoly sy i Barnabe, dia izao no hevitra nifanarahana: hiara-miakatra any Jerosalema i Paoly sy i Barnabe, ary ny sasany amin’izy an-daniny, handinika amin’ny Apôstôly sy ny Pretra ilay zavatra niadiany hevitra. Dia naterin’ny fiangonana teny ho eny izy ireo, vao nanohy ny diany namaky an’i Fenisia sy i Samaria, nitantara ny nibebahan’ny Jentily, ka nahafaly indrindra ny havana rehetra iray finoana izany. Nony tonga tany Jerosalema izy ireo, dia noraisin’ny Eglizy sy ny Apôstôly mbamin’ny Pretra, ary nilaza ny zava-dehibe nataon’Andriamanitra taminy. Fa mba nitsangana kosa ny mpino sasany tariky ny Farisianina, ka nanao hoe: «Tsy maintsy forana ny Jentily, sy didiana hanaraka ny Lalàn’i Môizy.» Dia nivory ny Apôstôly sy ny loholona mba handinika izany raharaha izany, ka niady hevitra mafy naharitra ela; fa nitsangana i Piera ka nanao taminy hoe: «Ry havana iray finoana, fantatrareo fa efa ela izay no nifidianan’Andriamanitra ahy teto aminareo mba handrenesan’ny Jentily amin’ny vavako ny tenin’ny Evanjely sy hinoany. Ary Andriamanitra izay mahalala ny fo, dia naneho ny fankasitrahany azy ireo tamin’ny nanomezany azy ny Fanahy Masina tahaka antsika koa; nataony tsy nisy hafa isika sy izy, fa nodioviny tamin’ny finoana ny fony. Koa nahoana àry no maka fanahy an’Andriamanitra ianareo izao, ka manisy jioga amin’ny vozon’ny mpianatra, nefa samy tsy nahazaka izany na isika na ny razantsika? Fa noho ny fahasoavan’i Jesoa Tompo ihany no inoantsika hahazoana famonjena, tahaka ny azy ireo ihany koa.» Dia nangina ny olona rehetra, ka nihaino an’i Barnabe sy i Paoly nitantara ny famantarana amam-pahagagana betsaka nampanaovin’Andriamanitra azy tany amin’ny Jentily. Nony nitsahatra ny tenin’izy roa lahy, dia namaly i Jakôba nanao hoe: Ry rahalahy, henoy aho. Ny amin’ny namangian’Andriamanitra ny Jentily aloha, mba hangalany vahoaka hanaja ny Anarany amin’izy ireo, dia efa voatantaran’i Simôna. Ary mifanaraka amin’izany koa ny tenin’ny mpaminany, araka ny voasoratra hoe: Rehefa afaka izany, dia hiverina Aho, ka haoriko indray ny tranon’i Davida izay efa nianjera; hamboariko izay rava, dia hatsangako indray izy, mba hitady ny Tompo ny olona sisa mbamin’ny Jentily rehetra izay niantsoana ny Anarako, hoy ny Tompo, izay manatanteraka izany zavatra fantatra hatrizay hatrizay izany. Koa amin’izany, izao no hevitro: tsy mety ny manome fahasahiranana ny Jentily izay manatona an’Andriamanitra, fa aoka hampitondrana taratasy izy ireo mba hifady ny hena natolotra tamin’ny sampy, sy ny fijangajangana, ary ny biby nokendaina, mbamin’ny ra. Fa hatramin’ny taranaka mifanesy hatry ny ela dia manana izay mitory azy isan-tanàna rehetra i Môizy, satria vakina ao amin’ny sinagoga isan-tsabata ny teniny. Nankasitrahin’ny Apôstôly sy ny Pretra mbamin’ny Eglizy rehetra izany; ka nifidy ny sasany tamin’izy rehetra izy ireo, mba hirahina ho any Antiôkia hiaraka amin’i Paoly sy i Barnabe: dia i Jodà izay atao hoe Barsabasy, sy i Silasy, lehilahy lohandohany tao amin’ny havana iray finoana, no laniny. Ka izao no taratasy nampitondrainy azy ireo: «Ny Apôstôly sy ny Pretra ary ny rahalahy avy miarahaba ny rahalahy any amin’ny Jentily, izay any Antiôkia sy Siria ary Silisia. Noho ny nandrenesanay fa nisy olona avy tatỳ aminay, izay tsy nahazo teny taminay velively, nampitabataba anareo tamin’ny teniny sy nampitebiteby ny sainareo, dia nivory izahay rehetra, ka nifanara-kevitra ny hifidy olona hirahina ho any aminareo, hiaraka amin’i Barnabe sy i Paoly malalanay, lehilahy nanao vy very ny ainy ho voninahitry ny Anaran’i Jesoa Kristy Tompontsika. Koa indreny i Jodà sy i Silasy nirahinay hilaza am-bava izany zavatra izany aminareo. Sitraky ny Fanahy Masina sy izahay ny tsy hampitondra ny mavesatra anareo, afa-tsy izao zavatra tsy maintsy tandremana izao: dia ny hifadianareo ny hena natolotra tamin’ny sampy, sy ny ra, ary ny biby nokendaina, mbamin’ny fijangajangana; soa ho anareo ny mifady an’izany. Veloma.» Dia nalefany izy ireo ka lasa nankany Antiôkia; ary namory ny olona sy nanolotra ny taratasy tamin’izy ireo. Nony namaky izany ny olona, dia nifaly avokoa noho ny fanalana alahelo tao anatiny. I Jodà sy i Silasy, izay mpaminany koa, nanao teny maro mba hanafaka alahelo ny havana iray finoana sy hankahery fo azy ireo. Nony nitoetra teo elaela ihany izy ireo, dia nampandehanin’ny havana iray finoana soa aman-tsara ho any amin’izay naniraka azy. Mbola nankasitraka ny hijanona anefa i Silasy, ka dia i Jodà irery no niverina tany Jerosalema. Ary i Paoly sy i Barnabe kosa nitoetra tany Antiôkia, ka nampianatra sy nitory ny tenin’ny Tompo niaraka tamin’ny namany maromaro.