Lioka 15:11-32

Hoy Jesosy: Nisy olona iray nanana zanaka mirahalahy. Ary hoy ilay zandriny tamin’ny rainy: Raiko ô! Omeo ahy ny anjara fananana tokony ho ahy. Dia nozarainy tamin’izy mirahalahy ny fananany. Nony afaka andro vitsivitsy dia nangonin’ilay zandriny ny fananany rehetra ka lasa nankany an-tany lavitra izy, dia nandany ny fananany tamin’ny fiainana feno fanaranam-po amin’ny ratsy tany. Ary rehefa laniny avokoa ny fananany rehetra, ka nisy mosary mafy tamin’izany faritra izany, dia nanomboka ho sahirana izy. Dia nandeha izy ka niankina tamin’ny tompon-tany iray tamin’izany faritra izany, ary nirahiny tany an-tsahany hiandry kisoa. Satriny hamoky tena tamin’ny voankazo fihinan’ny kisoa, saingy tsy nisy nanome azy. Ary rehefa nody ny sainy dia hoy izy: Indrisy! Maro ny olona karamain’ny raiko manana sakafo be dia be, fa izaho kosa maty mosary eto! Hiainga aho dia hody any amin’ny raiko ka hiteny aminy hoe: Raiko ô, efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho ka tsy mendrika hatao hoe: zanakao intsony; fa ataovy tahaka ny iray amin’ny olona karamainao. Dia niainga izy ka nankany amin’ny rainy. Fa raha mbola lavitra izy dia tazan’ny rainy, ary onena azy izy ka nihazakazaka, dia namihina ny vozony sady nanoroka azy. Ary hoy ilay zanany taminy: Raiko ô, efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho ka tsy mendrika hatao hoe zanakao intsony. Fa rainy kosa dia nilaza tamin’ny mpanompony hoe: Alao haingana ny akanjo tsara indrindra ka ampiakanjoy azy; asio peratra ny tanany ary kapa ny tongony; ento atỳ ny zanak’omby nafahy ka vonoy; ary aoka isika hisakafo sy hifaly; fa ity zanako ity efa maty fa velona indray, ary efa very fa hita indray. Dia nanomboka niara-nifaly izy ireo. Fa tany an-tsaha ny zanany lahimatoa; ary nony nody izy ka nanakaiky ny trano dia nandre zavamaneno sy dihy. Dia niantso mpanompo iray izy ary nanontany azy izay anton’izany zavatra izany. Hoy ilay mpanompo taminy: Tonga ny rahalahinao ka namono ny zanak’omby nafahy ny rainao satria efa tafaverina soa amantsara ato aminy izy. Dia tezitra izy ka tsy nety niditra; ary nivoaka rainy ka nampandroso azy. Fa namaly ny rainy izy hoe: Indro, izay ela izay aho no efa nanompo anao ka tsy mbola nandika ny didinao na dia indray mandeha akory aza; nefa izaho dia tsy mbola nomenao na dia zanak’osy aza mba hifaliako amin’ny sakaizako; fa raha vao tonga kosa io zanakao io, izay efa nandany ny fanananao tamin’ny vehivavy janga, dia novonoinao ho azy ny zanak’omby nafahy. Fa hoy rainy taminy: Anaka, ianao dia eto amiko mandrakariva ary anao avokoa izay rehetra ananako. Fa mety ny mifaly sy miravoravo satria ity rahalahinao ity efa maty fa velona indray, ary efa very fa hita indray.