Jaona 12:20-50

Nisy Grika ny sasany tamin’ireo niakatra hivavaka tamin’ny andro firavoravoana, ary izy ireo dia nankany amin’i Filipo avy any Betsaida any Galilia, dia nangataka taminy hoe: Tompoko, mba ta hahita an’i Jesosy izahay. Dia lasa nilaza tamin’i Andrea i Filipo; avy eo kosa dia lasa nilaza tamin’i Jesosy i Andrea sy i Filipo. Ary hoy Jesosy: Tonga ny fotoanandro hankalazana ny Zanak’Olona*. Lazaiko aminareo marina dia marina tokoa: Raha tsy latsaka ao amin’ny tany ny voam-bary ka maty dia mitoetra foana izy; fa raha maty kosa izy dia hahavokatra be. Izay tia ny ainy no mahavery izany; fa izay mankahala ny ainy amin’izao fiainana izao no hitahiry izany ho amin’ny fiainana mandrakizay. Raha misy olona manompo Ahy dia aoka izy hanaraka Ahy, ary izay itoerako dia ao koa no hitoeran’ny mpanompoko; raha misy olona manompo Ahy dia hankalaza azy ny Ray. Ankehitriny, mangorohoro ny fanahiko; ary inona no holazaiko: Ray ô, vonjeo Aho ho afaka amin’ity ora ity? Nefa izao no niaviako ho amin’ity ora ity; Ray ô, mankalazà ny anaranao. Dia nisy feo avy tany an-danitra hoe: Efa nankalaza Azy Aho ary mbola hankalaza Azy indray. Ary ny vahoaka izay nijoro teo ka nahare dia niteny hoe: Kotrokorana izany. Hoy ny sasany: Anjely no niteny Taminy. Fa hoy Jesosy hoe: Tsy noho ny Amiko no nahatongavan’izany feo izany fa noho ny aminareo. Tonga ankehitriny ny fitsarana izao tontolo izao; ankehitriny ny andrianan’izao tontolo izao dia horoahina any ivelany. Ary Izaho rehefa hasandratra hiala amin’ny tany dia hitaona ny olona rehetra hanatona Ahy. Izany no nolazainy mba hanambarana ny fomban’ny fahafatesana izay efa hiaretany. Dia hoy ny vahoaka Taminy hoe: Efa renay tamin’ny lalàna fa Kristy* dia haharitra mandrakizay; koa ahoana no ilazanao hoe: Tsy maintsy hasandratra ny Zanak’Olona*? Iza moa izany Zanak’Olona izany? Dia hoy Jesosy taminy: Mbola kely ihany no itoeran’ny mazava aminareo. Mandehana, raha mbola manana ny mazava ianareo, mba tsy hahatratra anareo ny maizina; fa izay mandeha amin’ny maizina dia tsy mahalala izay alehany. Raha mbola manana ny mazava ianareo dia minoa ny mazava mba ho tonga zanaky ny mazava. Rehefa avy nilaza izany Jesosy dia niala Izy ka niery azy ireo. Na dia efa nanao ireo famantarana betsaka ireo teo anatrehany aza Izy dia tsy mba nino Azy izy ireo mba hahatanteraka ny teny nataon’Isaia mpaminany hoe: «Tompoko, iza no nino ny teny nampitondraina anay? Ary iza no nampisehoana ny sandrin’NY TOMPO?» (Isa 53.1) Izany no tsy nahaizany nino, satria hoy koa Isaia: «Efa nanajamba ny masony sy nanamafy ny fony Izy mba tsy hahita ny masony na hahalala ny fony, dia tsy hibebaka izy ka tsy hahasitrana azy Aho» (Isa 6.10). Izany teny izany no nolazain’Isaia satria nahita ny voninahiny izy ka nilaza Azy. Kanefa na dia maro aza ny mpitondra no nino Azy dia tsy nanaiky izy ireo noho ny Fariseo*, fandrao horoahina tsy ho isan’ny ao amin’ny sinagoga*. Fa aleon’izy ireo voninahitra avy amin’ny olona toy izay ny voninahitra avy amin’Andriamanitra. Ary Jesosy niantso hoe: Izay mino Ahy dia tsy Izaho no inoany fa izay naniraka Ahy. Ary izay mahita Ahy dia mahita izay naniraka Ahy. Izaho tonga amin’izao tontolo izao ho fahazavana mba tsy hitoetra ao amin’ny maizina izay rehetra mino Ahy. Raha misy mandre ny teniko ka tsy mitandrina izany, Izaho tsy mitsara azy; fa tsy tonga hitsara izao tontolo izao Aho fa hamonjy izao tontolo izao. Izay mandà Ahy ka tsy mandray ny teniko dia manana izay mitsara azy: Ny teny izay nolazaiko, izany ihany no hitsara azy amin’ny andro farany, satria Izaho tsy niteny amin’ny fahefan’ny tenako, fa ny Ray izay naniraka Ahy, Izy no nandidy Ahy ny amin’izay holazaiko sy izay hambarako. Ary fantatro fa fiainana mandrakizay ny didiny; koa izay lazaiko dia lazaiko araka izay nolazain’ny Ray Tamiko.