Andinin-tSoratra Masina malaza indrindra nalaina tao amin'ny Hebrio 11

Hizara

Ary ny finoana no santatry ny zavatra antenaina, sy porofon’ny zavatra tsy hita. Nanam-pinoana ny ntaolo ka izany no nahatsara laza azy.

Raha tsy misy finoana, dia tsy misy ahazoana sitraka amin’Andriamanitra koa: satria izay manatona an’Andriamanitra dia tsy maintsy hino fa misy Izy, sady mamaly soa izay mitady Azy.

Ny finoana no ahafantarantsika fa ny tenin’Andriamanitra no namoronana izao tontolo izao, fa tsy mba zavatra hita no nanaovana izao zava-miseho izao.

Ny finoana no naneken’i Abrahama ny fiantsoan’Andriamanitra azy, handeha ho any amin’ny tany izay horaisiny ho lova, ka niainga izy nefa tsy fantany akory izay halehany. Ny finoana no nitoerany tany amin’ny tany nampanantenaina toy ny any an-tany fivahiniana, tranolay no nitoerany; toy izany koa i Isaaka sy i Jakôba izay mpandova izany teny nampanantenaina izany koa

Ny finoana no nandrafetan’i Nôe ny sambo fiara hamonjena ny fianakaviany, fa natahotra izy nony efa nilazan’Andriamanitra ny zavatra mbola tsy hita; ary izany no nanamelohany an’izao tontolo izao sy nahatongavany ho mpandova ny fahamarinana izay azo amin’ny finoana.

Ny finoana no namindrana an’i Enôka tsy hiharan’ny fahafatesana, ka tsy hita intsony izy fa nafindran’Andriamanitra, ary talohan’ny namindrana azy dia voalaza fa nankasitrahin’Andriamanitra izy.

Ny finoana no nanoloran’i Abela tamin’Andriamanitra sorona tsaratsara kokoa noho ny an’i Kaina, sy nilazana azy hoe marina, fa nankatoavin’Andriamanitra ny fanatitra nataony; ary noho izany ihany koa, na dia maty aza izy, dia mbola miteny ihany.

Ny finoana koa no nahazoan’i Sarà hery hanana anaka, na dia efa antitra tsy tokony hiteraka intsony aza izy, satria nino izy fa mahatoky Ilay nampanantena.

fa nanantena ilay tanàna mafy orina manana an’Andriamanitra ho Tompo-marika sy ho mpanao izy.

Ny finoana no namoizan’i Môizy ny anarana hoe zanaky ny zanakavavin’i Faraôna, nony efa lehibe izy, fa naleony miaraka ory amin’ny vahoakan’Andriamanitra toy izay miarana amin’ny hafaliana mandalon’ny fahotana; nataony harena be lavitra noho ny zava-tsoan’i Ejipta ny fijalian’i Kristy, satria nijery ny valisoa izy. Ny finoana no nialany tany Ejipta, tsy aman-tahotra ny fahatezeran’ny mpanjaka akory, fa nijoro toy ny mahita ilay tsy fahita izy.

Ny finoana no nanoloran’i Abrahama an’i Isaaka ho sorona, raha nozahan-toetra izy. Dia izy izay nandray ny teny fampanantenana

Ny finoana no tsy nahafatesan-dRahaba vehivavy janga niaraka tamin’ny fahavalo, satria nandray ny tily tamim-pihavanana izy.

Ny finoana no nitàn’izy ireo ny ranomasina Mena, toy ny mandeha an-tanety; nony mba nanaraka kosa ny tera-tany Ejiptianina, dia saforan’ny rano.

Ny finoana no nampirodana ny mandan’i Jerikô, rehefa nohodidinina hafitoana.

Ny finoana no nanaovany ny Paka sy ny famafazan-dra mba tsy ho tratr’ilay nandringana ny lahy matoa, ny zanak’i Israely.

Ny finoana no nilazan’i Josefa ny hialan’ny zanak’i Israely, rehefa ho faty izy, sy nanafarany ny amin’ny taolam-balony.

Ny finoana no nitsofan’i Jakôba rano ny zanak’i Josefa roa lahy, rehefa ho faty izy, sy nivavahany niankina tamin’ny loha tehiny.

Ny finoana no nitsofan’i Isaaka rano an’i Jakôba sy i Esao ny amin’ny zavatra ho avy.