Jana 4
4
Jezus źródłem odwiecznego i nieskończonego Życia
1Gdy Jezus dowiedział się, że faryzeusze rozprawiają o tym, iż ma On więcej uczniów od Jana, a także więcej osób schodzi się do Niego po chrzest niż do Jana 2#1 Kor 1,17– choć w rzeczywistości Jezus nikogo nie chrzcił, a czynili to tylko Jego uczniowie#To niezwykle ważny zapis pokazujący, że uczniowie Jezusa (w czym wiedli prym byli uczniowie Jana) kontynuowali działanie Jana i, tak jak on, wzywali lud Izraela do opamiętania się. Sam Jezus nigdy nie przyłożył ręki do zanurzania ludzi w wodę. Jego misją, którą przekazał później swoim uczniom (por. Mt 28,19‐20), było zanurzanie ludzi w Ducha Uświęcenia (por. J 20,22), co realizował przez „zanurzanie” ich w swoje Słowo i Ducha. – 3opuścił Judeę i ponownie udał się do Galilei. 4Zdecydował się iść przez Samarię#Najkrótsza droga z Judei do Galilei wiedzie właśnie przez Samarię, mimo to religijni Żydzi z zasady nigdy nią nie podróżowali. Woleli nakładać drogi, idąc przez Zajordanie, niż narażać się na spotkanie ze znienawidzonymi przez siebie Samarytanami. Jezus postąpił inaczej.. 5#Rdz 33,19; Rdz 48,22; Joz 24,32Droga przebiegała w pobliżu Sychar – miasta leżącego niedaleko pola, które Jakub podarował swojemu synowi Józefowi. 6Tam też znajdowała się studnia Jakuba#Por. Pwt 33,28 oraz Joz 24,32. Studnia i pole Jakuba znajdowały się w rejonie Sychem (obecnie Nablus), u stóp góry Garizim. Miejsce to było odległe o ok. 1 km od miasteczka Sychar. Od czasów podzielonego królestwa na górze Garizim znajdowało się miejsce kultu, które było „konkurencyjne” wobec świątyni w Jerozolimie.. Jezus, zmęczony podróżą, usiadł przy studni. Było koło południa. 7W pewnej chwili po wodę do studni przyszła jakaś samarytańska kobieta. Jezus rzekł do niej:
— Daj mi pić.
8Nie mógł poprosić o to swych uczniów, gdyż ci udali się do miasta, by kupić jedzenie.
9 # Mt 10,5; Łk 9,52‐53; Łk 17,11‐19; J 8,48 Samarytanka zaś tak Mu odparła:
— Jaki z ciebie Żyd, że prosisz mnie, Samarytankę, bym dała Ci pić? — Trzeba bowiem wiedzieć, że pomiędzy Żydami a Samarytanami istnieje zadawniona wielka niechęć#Więcej o niechęci, jaka istniała pomiędzy Żydami a Samarytanami, można znaleźć w Komentarzu NPD → Samarytanie..
10 # J 7,37‐39; Dz 8,20; 1 Kor 12,13; Ap 21,6; Ap 22,17 Wtedy Jezus powiedział:
— Gdybyś tylko wiedziała, co jest darem od Boga i kto powiedział do ciebie „Daj mi pić”, wówczas sama byś mnie prosiła o Życiodajną Wodę # Jezus użył określenia, które jest specyficzną grą słów. Można je zrozumieć: (1) materialnie – jako ożywczą, orzeźwiającą wodę ze studni, która sięga podziemnego źródła, albo (2) duchowo – jako Słowo Boże lub Ducha Bożego, które są w Biblii określane symbolicznie jako „Życiodajna Woda” lub „Woda Życia” (por. Iz 49,10 oraz Ap 7,17). .
11 # J 6,31‐32 Kobieta, nie rozumiejąc wcale, o czym On mówi, stwierdziła:
— Panie, nawet nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Jak więc miałbyś zaczerpnąć takiej wody?#Jezus mówi z perspektywy duchowej, a kobieta słucha z perspektywy cielesnej, w związku z tym nie jest w stanie zrozumieć, o czym On mówi.. 12#J 8,53Czy jesteś większy od naszego ojca Jakuba, który wykopał nam tę studnię? On sam pił z niej, a z nim jego synowie i jego bydło#Samarytanie wywodzili swoje pochodzenie od Józefa, syna Jakuba, poprzez Efraima i Manassesa. Ta wypowiedź Samarytanki jest przesiąknięta ironią..
13 # J 6,58 Na to Jezus rzekł:
— Kto pije tę wodę, będzie wciąż na nowo odczuwać pragnienie. 14#Iz 58,11; J 6,27.35; J 7,37‐39Każdy zaś, kto się nasyci wodą ode mnie, nie będzie już usychać z pragnienia, ponieważ woda, którą ja daję, stanie się w nim samym tryskającym źródłem odwiecznego i nieskończonego Życia.
15 # J 6,34‐35 Wtedy kobieta, z lekkim przekąsem w głosie, powiedziała:
— O tak... Panie. Daj mi takiej wody, abym już więcej nie pragnęła i nie musiała wracać, by czerpać z tej studni#Samarytanka, która początkowo zwracała się do Jezusa z ironią z uwagi na uprzedzenia etniczne i religijną niechęć, teraz przybrała ton ledwie skrywanej drwiny. Najwyraźniej ciągle jeszcze nie rozumiała duchowego przesłania Jezusa..
16A Jezus na to:
— Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj.
17 # J 1,48‐49 Na to kobieta rzekła:
— Nie mam męża.
Wówczas Jezus stwierdził:
— Słusznie powiedziałaś, że nie masz męża. 18Wcześniej miałaś ich pięciu#Wypowiedź Jezusa była zaskakująca. Stwierdził On, że ta kobieta miała za sobą już 5 legalnych związków małżeńskich, a w chwili rozmowy znajdowała się w związku kohabitacyjnym (nieformalne życie razem). Jednak w Jego słowach nie było nawet nuty potępienia. Jezus skoncentrował się na tym, by zwrócić jej uwagę na to, że ma ona do czynienia z Mesjaszem – Zbawicielem świata, który może jej dać nasycić się Bożym Duchem (określonym jako Woda Żywa – por. J 7,38‐39). Pojawiające się czasem sugestie, jakoby Samarytanka była pięciokrotną wdową, należy zaliczyć do pomysłów teoretycznych, jak miało to miejsce w dyskusji Jezusa z saduceuszami w Łk 20,27‐33., a człowiek, z którym teraz żyjesz, nie jest twoim mężem. W końcu coś szczerze wyznałaś.
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Mesjaszem
19 # Mt 21,46; J 7,40; J 9,17; 1 Kor 14,24‐25 Wtedy kobieta wpadła w wielkie zdumienie i przyznała#Od tego momentu kobieta zaczęła rozmawiać z Jezusem zupełnie serio.:
— Panie, teraz widzę, że jesteś prorokiem. 20#Pwt 12,5‐14; Ps 122,1‐9Wyjaśnij mi więc, proszę, pewną kwestię. Nasi ojcowie oddawali cześć Bogu na górze#Samarytanka wskazywała górę Garizim (inne nazwy: Gerazim, Gerizim – wys. 881 m n.p.m.). U jej podnóża leżało miasto Sychar (inna nazwa Sychem). Obecnie jest to Nablus na terytorium Autonomii Palestyńskiej., która znajduje się tu, w pobliżu, zaś wy, Żydzi, twierdzicie, że tylko w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy oddawać cześć Najwyższemu. Jak jest naprawdę?
21 # Ml 1,11; Mk 14,58; 1 Tm 2,8 Jezus tak na to odpowiedział:
— Zaufaj mi, kobieto, że nadchodzi już czas, kiedy Ojciec nie będzie odbierał czci ani na tej górze # Po schrystianizowaniu imperium rzymskiego (gdy chrześcijaństwo było już tam religią panującą) świątynia samarytańska na górze Garizim została w roku 484 n.e. zburzona przez Rzymian, którzy postanowili w ten sposób powstrzymać antychrześcijańskie wystąpienia Samarytan. , ani w Jerozolimie # Po kilkumiesięcznym oblężeniu, w dniu 11 września 70 r. n.e., Jerozolima została zdobyta przez legiony Tytusa Flawiusza, a świątynia zrabowana i zniszczona. W ten sposób zakończyła się era starożytnego Izraela. Z powodu braku świątyni Prawo żydowskie oraz kult Boży wg zasad Mojżesza nie mogły być już więcej sprawowane. . 22#2 Krl 17,24‐41; Iz 2,3; Rz 3,1‐2; Rz 9,4‐5Wy czcicie tutaj Tego, którego w rzeczywistości nie znacie; Żydzi zaś w Jerozolimie oddają hołd Temu, którego znają, ponieważ Boży plan zbawienia zaczyna się od Żydów. 23#J 2,21Zbliża się jednak czas, a w zasadzie już nadszedł, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w duchu#Jezus zwrócił uwagę, że ludzie powinni czcić Boga nie przez sprawowanie rytuałów, ale nade wszystko w swoim wnętrzu (w duchu). Wyrazem największej czci jest posłuszeństwo ducha człowieka Duchowi Świętego Boga, który przemawia Bożym Słowem. To właśnie jest potwierdzeniem, że w Chrystusie mamy do czynienia z pełną integracją Bożego Słowa i Ducha – Bożych planów i Bożego działania.i w prawdzie#Biblia podkreśla, że prawdą jest Słowo Boże (por. Ps 119,160; J 17,17). Wcieleniem prawdy Bożego Słowa jest Jezus Chrystus (por. J 14,6). Zatem wiara w życiu chrześcijanina ma się realizować nie w podporządkowywaniu się jakimkolwiek systemom obrzędowej religijności, ale w poddaniu ducha człowieka Bożemu Duchowi Uświęcającemu. Ma być także poddaniem duszy człowieka Prawdzie Bożego Słowa, która przyszła na świat w osobie Jezusa (por. J 1,14).. I właśnie takich czcicieli chce mieć Ojciec! 24#2 Kor 3,17‐18; Flp 3,3Bóg jest Postacią Duchową#Inni tłumaczą: „Bóg jest Duchem”, sugerując za pomocą wielkiej litery, że chodzi o Ducha Świętego Boga. Grecki rzeczownik pneuma występuje tu jednak bez żadnego rodzajnika, jak to ma miejsce w zwrocie TO PNEUMA TO HAGION. Nie wskazuje zatem na Osobową Postać Boga, ale na rodzaj i formę Boskiego Istnienia., dlatego konieczne jest, by Jego czciciele oddawali Mu cześć w duchu#Gr. en pneuma występuje tu bez żadnych rodzajników. Chodzi zatem o postawę ducha człowieka poddanego Bożemu Duchowi, a nie o oddawanie czci Bogu w sposób cielesny, czyli religijny (por. Ga 5,16‐26).i w prawdzie#Jezus zaczyna odsłaniać przed uczniami prawdę o naturze Boga Wszechmocnego. Gdy mówi o Jego istocie, ukazuje Jego osobowy charakter, który objawia się zasadniczo w postaciach Ojca, Syna (wcielonego Bożego Słowa) i Ducha (Bożego Ducha Uświęcenia). Później, w J 14,6, wprost powie, iż to On sam jest Prawdą. Każde objawienie Boga, niezależnie od Jego postaci, jest osobowe i ukazuje Jego naturę oraz prawdziwy charakter..
25 # Pwt 18,15.18‐22 Słysząc to, kobieta z przejęciem powiedziała:
— Wiem, że ma przyjść Mesjasz zwany Chrystusem! A kiedy On już przybędzie, wszystko nam objawi!
26 # Iz 52,6; Mk 14,61‐62; J 8,24; J 9,37; J 10,25 Wtedy Jezus powiedział:
— Właśnie z nim rozmawiasz. To JA JESTEM # Jest to pierwszy dokonany przez Jana zapis słów Jezusa, w których Chrystus jednoznacznie przyznaje się do tego, że jest Mesjaszem. Mesjaszem.
27W tym momencie nadeszli uczniowie Jezusa i doznali wstrząsu, widząc, że rozmawia z kobietą, i to w dodatku Samarytanką. Żadnemu jednak nie przyszło do głowy spytać: „Czy potrzebowałeś czegoś?”, albo: „Z jakiego powodu z nią rozmawiasz?”.
28Kobieta zaś odstawiła dzban i pobiegła do pobliskiego miasta, gdzie zaczęła wołać:
— 29#Mt 9,37; J 7,26Idźcie zobaczyć Tego, który przenika ludzkie serca! On wie o mnie wszystko! Nie pytając o nic, wiedział, czego w życiu się dopuszczałam! Czyż nie jest to Mesjasz?!
30Wskutek jej świadectwa wielu ludzi z tego miasta udało się do Jezusa.
31Tymczasem uczniowie prosili Go:
— Rabbi, zjedz coś.
32 # J 4,34 Lecz On tak odrzekł:
— Ja sycę się pokarmem, którego wy nie znacie.
33Skonsternowani uczniowie tak między sobą mówili:
— Czyżby ktoś przyniósł Mu coś do jedzenia?
34 # Pwt 8,3; J 1,1; J 5,30.36; J 6,38‐40; J 17,4 Lecz Jezus przerwał im tymi słowami:
— Moim pokarmem jest pełnienie woli Tego, który mnie posłał, i realizowanie dzieła, które On zaplanował. 35#Mt 9,37‐38; Łk 10,2Czyż nie wy sami mówiliście ostatnio: „Jeszcze cztery miesiące, a zaczną się żniwa”? Słuchajcie więc, co mówię, i rozejrzyjcie się dookoła. Duchowe żniwo jest już gotowe do zebrania! 36#Ps 126,5‐6Jak żniwiarzowi płaci się udziałem z tego, co zbierze, tak również jest w Bożym Królestwie. Duchowy plon będzie podstawą nagrody, którą żniwiarz Królestwa odbierze w swym przyszłym Życiu. Tak bowiem wszystko zostało ułożone, by żniwiarz mógł cieszyć się razem z siewcą. 37#Hi 31,8Czyż nie o tym właśnie mówi przysłowie: „Jeden sieje, drugi zbiera”? 38#J 17,18; J 20,21; Dz 8,14‐17Ja was powołałem do tego, abyście zebrali duchowe żniwo, przy którego zasiewie wcale się nie trudziliście. Ktoś inny trudził się przy nim, wy zaś macie jedynie zebrać plon trudu tamtego!
39Wielu Samarytan w miasteczku#Chodzi oczywiście o Sychar (zob. wyżej w. 5). zaufało Jezusowi dzięki świadectwu kobiety, która mówiła, że On „przenika ludzkie serca!” i „wie o mnie wszystko!”. 40Przyszli więc do Niego i zaprosili do siebie. A gdy nalegali, by z nimi pozostał, zatrzymał się u nich przez dwa dni. 41W tym czasie jeszcze wielu innych mieszkańców miasteczka pod wpływem Jego nauczania#Dosł. „Jego Słowa”. złożyło w Nim swoją nadzieję. 42#Łk 2,11; J 1,9‐10; 1 J 4,14Zaś do owej kobiety mówili:
— Teraz ufamy Mu już nie z uwagi na twoje świadectwo, ale dlatego, że sami Go usłyszeliśmy i poznaliśmy, że to On jest prawdziwie Zbawicielem świata.
Drugi znak chwały Jezusa – uzdrowienie dziecka urzędnika królewskiego
43Po dwóch dniach Jezus postanowił ruszyć dalej w drogę – do Galilei. 44#Mt 13,57; Mt 16,13‐14; Mk 6,4; Łk 4,24Zdecydował tak, chociaż – jak to sam mówił – żaden prorok nigdy nie znajduje uznania we własnej ojczyźnie#Zob. Mt 13,57; Mk 6,4; Łk 4,24.. 45#J 2,23Jednak wielu Galilejczyków przyjęło Jego nauczanie, gdyż na własne oczy widzieli wszystko, czego dokonał#Wszystkie cuda Jezusa były podporządkowane jednemu celowi: miały służyć uwiarygodnieniu Jego nauczania. podczas święta w Jerozolimie. Byli tam bowiem również obecni. 46#J 2,1‐11W Galilei Jezus zatrzymał się w Kanie, gdzie wcześniej uczynił wino z wody.
A w leżącym niedaleko od Kany Kafarnaum mieszkał pewien królewski urzędnik, którego syn chorował. 47#Łk 7,2Gdy dostojnik ten usłyszał, że Jezus przybył z Judei, by ponownie obchodzić Galileę, udał się do Niego#Odległość między Kaną a Kafarnaum wynosi ok. 30 km. Pokonanie jej szybkim marszem może zająć ok. 5 godzin. Biorąc więc pod uwagę werset 52, dostojnik ten musiał wyjść z domu w środku nocy, gdy silna gorączka trawiła jego dziecko. i błagał, by zechciał przybyć do Kafarnaum i uzdrowić jego bliskiego śmierci syna. 48#Mt 12,38; J 2,18; J 20,29; 1 Kor 1,22Jezus zaś tak odpowiedział:
— Czy i ty należysz do tych, którzy bez cudów i znaków nie są w stanie mi zaufać # Jezus uważał, że ludzkie pożądanie ujrzenia nadprzyrodzonych znaków i cudów jest barierą dla szczerej wiary, tzn. zaufania, które powinno być oparte wyłącznie na Jego Słowie i poznaniu Jego charakteru. Niestety – od początku aż po dzień dzisiejszy – dla wielu jest to przeszkoda nie do pokonania. Zmysłowe życie, w którym trwa wiele osób, sprawia, że chcą one zmysłami rozstrzygać sprawy, które powinny być rozstrzygane duchowo. To daje siłom ciemności niezwykłe możliwości zwodzenia ludzi (por. Mt 7,21‐23; Mt 24,24; Ga 1,8; Ef 6,12; 2 Kor 2,11; 2 Kor 11,14). ?
49Lecz człowiek ten dalej nalegał:
— PANIE, błagam, przyjdź do mnie, zanim moje dziecko umrze!
50 # Mt 8,10.13; Mk 7,29 Wtedy Jezus tak rzekł:
— Wracaj do domu! Twój syn będzie żyć!
Człowiek ten zaufał Słowu, które wyrzekł Jezus, i natychmiast ruszył w drogę powrotną. 51A kiedy już dochodził do domu, wyszli mu naprzeciw słudzy z wiadomością, że jego syn ma się już dobrze. 52Zapytał ich więc o godzinę, w której dziecku się polepszyło. Ci zaś powiedzieli:
— Gorączka opuściła go wczoraj o siódmej rano#Według semickiej rachuby czasu o pierwszej..
53 # Dz 11,14; Dz 16,14‐15.31 Natychmiast uświadomił sobie, że wydarzyło się to w chwili, gdy Jezus oznajmił mu: „Twój syn będzie żyć!”. Wtedy dopiero w pełni zrozumiał, kim jest Jezus, i razem z całym swym domem#Określenie „dom” w NT służy opisaniu całej rodziny wraz ze służbą mieszkającą w jednym majątku ziemskim. Dziś można je przyrównać do znaczenia słowa „gospodarstwo”. złożył w Nim swoją ufność#O ile w wersecie 50 dowiadujemy się, że urzędnik zaufał (uwierzył) SŁOWU Jezusa, o tyle tutaj obserwujemy wzrost Jego wiary i ugruntowanie w tym, że Jezus jest Bogiem, gdyż ma nieograniczoną moc nad chorobami..
54Taki był drugi znak, który uczynił Jezus zaraz po powrocie z Judei do Galilei.
Pašlaik izvēlēts:
Jana 4: NT NPD
Izceltais
Dalīties
Kopēt
Vai vēlies, lai tevis izceltie teksti tiktu saglabāti visās tavās ierīcēs? Reģistrējieties vai pierakstieties
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.