Луқо* 14:28-30

Кадоме аз шумо манорае сохтанӣ шуда аввал нишаста харҷи онро ҳисоб намекунад, то бифаҳмад, ки имконияти ба анҷом расондани сохтмонро дорад ё не? Зеро агар пойдеворро гузошта, он сохтмонро ба охир расонда натавонад, ҳамаи онҳое, ки инро мебинанд, ба ӯ хандида мегӯянд: „Ин мард сохтмонро сар карду ба тамом кардани он қувваташ нарасид.“