Baverset oyo Eyebani Mpenza ewuti na Lúcas 8

Kabola

Acht an chuid a thuit ar an talamh mhaith, is iad sin na daoine a ghlacas an briathar le déagh-chroidhe iomlán, a chongbhuigheas é, agus a bheir toradh uatha fá fhoighid.

Agus an chuid a thuit imeasc na ndreasóg, is iad sin an dream a chuala, acht ar imtheacht dóibh, múchtar iad le cúraim, le saidhbhris agus le pléisiúirí an tsaoghail seo, agus ní thabhrann siad aon toradh uatha.

Is iad sin ar an charraig, an dream a ghlacas an briathar le h-áthas, nuair a chluin siad é, acht ní bhíonn fréamhacha ar bith acu sin, óir creideann siad ar feadh tamaill, agus le linn an chathuighthe téid siad ar gcúl.

Agus dubhairt sé leo: Cá bhfuil bhur gcreideamh? Agus bhí eagla agus iongantas ortha, agus dubhairt siad le n-a chéile: Cé h-é, dar leat, é seo, óir bheir sé órdughadh do ghaotha agus do mhuir, agus géilleann siad dó?

Iad sin ar thaoibh an bhóthair, is iad a chluin, acht tig an diabhal ina dhiaidh sin, agus tógann sé an briathar as a gcroidhthe, ar eagla go gcreideadh siad agus go slánuightí iad.

Óir ní fhuil dadamh foluighthe nach bhfoillseochar, ná ceilte, nach bhfuighthear a fhios agus nach dtiocfaidh chun soluis.

Agus nuair a chonnaic an bhean nach raibh folach aice, tháinic sí agus í ar crith, agus chaith sí í féin ag a chosa, agus d’innis sí ós cómhair na ndaoine go léir cad chuige ar bhain sí leis, agus mar a leigheasadh í ar an bhomaite. Agus dubhairt seisean: A inghean, rinne do chreideamh slán thú; imthigh fá shíothcháin.

Agus ag dul chuige dóibh, mhuscail siad é, ag rádh: A Mháighistir, támuid dár gcailleadh. Agus ar éirghe dó-san, bhagair sé ar an ghaoith agus ar chonfadh an uisce; agus stad siad, agus tháinic ciúineas.