Yûhʼenna 4
4
Ava jîyîna hʼeta-hʼetayê û hʼebandina bi rʼuhʼ û rʼastîyê
1Fêrisîya bihîst ku Îsa ji Yûhʼenna zêdetir şagirta dicivîne û bi avê dinixumîne, 2lê rʼast Îsa Xwexa nedinixumand, lê şagirtêd Wî dinixumandin. 3Hingê Îsa ku vê yekê pê hʼesîya, Ewî Cihûstan hişt û dîsa çû Celîlê.
4Usa qewimî ku gerekê Ew Sameryayêrʼa derbaz bibûya. 5Ew hate bajarekî Sameryayê ku navê wî Sûxar bû. Ew der nêzîkî wî eʼrdî bû, ku Aqûb dabû kurʼê xwe Ûsiv. 6Bîra Aqûb li wê derê bû. Îsa usa ji rʼêwîtîyê westîyayî, li kʼêleka bîrê rʼûnişt. Îdî rʼoj nîvro bû.
7Kʼulfeteke samerî hat ku avê bikʼişîne. Îsa wêrʼa got: «Avekê bide Min, Ez vexwim». 8Şagirtêd Wî jî çûbûne bajêr, ku xurek bikʼirʼin. 9Wê kʼulfeta samerî jêrʼa got: «Tu cihû yî û ez jî kʼulfeteke samerî me. Tu çawa ji min avê dixwazî?» Çimkî tʼu heleqetîya cihûya tʼevî samerîya tʼunebû#4:9 Aha tê feʼmkirinê, ew derdanêd ku samerîya didane xebatê cihûya ew hʼeram hʼesab dikirin. . 10Îsa lê vegerʼand û gotê: «Heger te dayîna Xwedê bizanibûya û bizanibî Kʼî ye ku terʼa dibêje: ‹Avekê bide Min Ez vexwim›, teyê ji Wî av bixwesta û Ewî wê ava jîyînê bida te». 11Kʼulfetê jêrʼa got: «Ez xulam, tiştekî Teyî ku Tu pê avê bikʼişînî tʼune û bîr jî kʼûr e! De îjar Tê ava jîyînê ji kʼu derê bînî? 12Çima Tu ji bavê me Aqûb mestir î, yê ku eva bîra daye me û ji vê ewî, zarʼêd wî, pez û dewarêd wî jê vexwarine?» 13Îsa caba wê da û gotê: «Her kesê ku ji vê avê vexwe, ewê dîsa tʼî be. 14Lê ewê ku ji wê avê vexwe, ya ku Ez bidimê, ewê tʼu car tʼî nebe. Belê ew ava ku Ezê bidime wî, wê dilê wîda bibe kanîke avê, ku wê bona jîyîna hʼeta-hʼetayê bilq bide». 15Kʼulfetê jêrʼa got: «Ez xulam, de bide min wê avê, ku ez îdî tʼî nebim û neyêm ji vir avê nekʼişînim».
16Îsa lê vegerʼand û gotê: «Herʼe gazî mêrê xwe ke û were vira». 17Kʼulfetê caba Wî da û got: «Mêrê min tʼune». Îsa jêrʼa got: «Te rʼast got: ‹Mêrê min tʼune›, 18çimkî pênc mêrêd te hebûne û yê ku niha jî tu pêrʼa yî ne mêrê te ye. Te ev yeka rʼast got». 19Kʼulfetê jêrʼa got: «Ez xulam, ez dibînim Tu pʼêxember î. 20Kal û bavêd me li serê vî çʼîyayî Xwedê hʼebandine, lê hûn dibêjin cîyê Xwedê hʼebandinê gerekê li Orşelîmê be». 21Îsa jêrʼa got: «Eʼvdê, Min bawer bike, wextê bê, ku hûnê ne li vî çʼîyayî û ne jî li Orşelîmê Bavê bihʼebînin. 22Hûn samerî Wî dihʼebînin, Kʼîjanî ku hûn nas nakin, lê em cihû Wî dihʼebînin, Kʼîjanî em nas dikin, çimkî xilazbûn ji cihûya tê. 23Lê belê wextê bê, îdî pêrʼa gihîştîye jî, ku yêd rʼast dihʼebînin wê bi Rʼuhʼ û Rʼastîyê Bavê bihʼebînin, çimkî Bav yêd aha dihʼebînin digerʼe. 24Xwedê Rʼuhʼ e û yêd ku Wî dihʼebînin jî gerekê bi Rʼuhʼ û Rʼastîyê Wî bihʼebînin». 25Kʼulfetê jêrʼa got: «Ez zanim ku Mesîhê bê», (awa gotî «Yê Kʼifşkirî»). «Gava Ew bê, Ewê derheqa her tiştîda merʼa gilî ke». 26Îsa jêrʼa got: «EZ EW IM#4:26 Aha jî tê feʼmkirinê: «EZ HEME, ku tʼevî te xeber didim». Peymana Kevinda «EZ HEME» navekî Xwedê ye (Derkʼetin 3:13-14). Şirovekirina vê bin rʼêza Yûhʼenna 8:58-da bixûnin. , ku tʼevî te xeber didim».
27Ser xeberdana wanda şagirtêd Îsa hatin. Ew gelekî eʼcêbmayî man, ku Wî tʼevî kʼulfetê xeber dida, lê kesî negotê: «Tu çi dixwazî?» yan «bona çi tʼevî wê xeber didî?» 28Hingê kʼulfetê cêrʼê xwe hişt, çû bajêr û cimeʼtêrʼa got: 29«Werin Wî merivî bibînin, Yê ku hʼemû tiştêd ku min berê kiribûn minrʼa gotin. Gelo Ev e Mesîh?» 30Ew ji bajêr derkʼetin û hatine cem Wî.
31Wî wextîda şagirtêd Wî lava jê dikirin û digotinê: «Dersdar, tiştekî bixwe!» 32Lê Ewî wanrʼa got: «Xurekê Minî xwarinê heye, hûn nizanin». 33Şagirta ji hevdu pirsî: «Gelo kesekî jêrʼa xwarin anîye?»
34Îsa wanrʼa got: «Xwarina Min ew e, ku Ez xwestina Yê ku Ez şandime bikim û şixulêd Wî bînime sêrî. 35Çima hûn xwexa nabêjin: ‹Hʼeta nandirûnê hê çar meh hene›? Va ye Ez werʼa dibêjim, çʼeʼvêd xwe vekin û dîna xwe bidine zevîya, ew çawa zer bûne, dirûtinêrʼa hazir in! 36Yê ku didirû heqê xwe distîne û bona jîyîna hʼeta-hʼetayê ber tʼop dike, wekî yê diçîne û yê didirû bi hevrʼa şa bin. 37Vira ev gotin rʼast e, ku: ‹Yek diçîne û yekî din didirû›. 38Min hûn şandin ku hûn wê bidirûn, ser kʼîjanê hûn nexebitîne, hinekêd din xebitîn û hûn li ser xebata wan rʼûniştin».
Cimeʼta samerîyê bawerîya xwe Îsa tînin
39Gelek samerîyêd ji wî bajarî bawerîya xwe li Wî anîn, bona gotina wê kʼulfetê ku digot: «Hʼemû tiştêd ku min kiribûn, Ewî minrʼa gotin». 40Û gava samerî hatine cem Wî, lava jê kirin, ku Ew li cem wan bimîne. Ew jî du rʼoja li wê derê ma. 41Geleka bona wê xeberdana Wî bawerîya xwe li Wî anîn 42û wê kʼulfetêrʼa gotin: «Em îdî ne ku pê gotina te bawer dikin, lê me xwexa bihîst û em zanin ku ev e rʼast Xilazkirê dinyayê».
Îsa kurʼê qulixkʼarekî qenc dike
(Metta 8:5-13; Lûqa 7:1-10)
43Pey van her du rʼojarʼa Îsa ji wir rʼabû çû Celîlê. 44Îsa xwexa şeʼdetî dabû, ku rʼûmeta pʼêxember cî-miskʼenê wîda tʼune. 45Gava ku Ew hate Celîlê, celîlîya Ew qebûl kir, çimkî ewana xwexa jî bona Cejina Derbazbûnê çûbûne Orşelîmê û tiştêd ku Wî kiribûn dîtibûn.
46Îsa dîsa çû Qanaya Celîlê, kʼîderê av kiribû şerav. Wê derê qulixkʼarekî qesirê hebû, ku kurʼê wî li Kefernahûmê nexweş bû. 47Gava ewî bihîst ku Îsa ji Cihûstanê hatîye Celîlê, hate cem Wî û lava jê kir, ku herʼe Kefernahûmê kurʼê wîyî bertelef qenc ke. 48Îsa wîrʼa got: «Hʼeta ku hûn nîşan û kʼeremeta nebînin, hûn tʼu car bawer nakin». 49Qulixkʼarê qesirê jêrʼa got: «Ez xulam, were em herʼin, hela hê kurʼê min nemirîye». 50Îsa lê vegerʼand û gotê: «Herʼe, kurʼê te sax-silamet e». Wî merivî jî ew gotina Îsa bawer kir û çû. 51Ew hê negihîştibûyê, xulamêd wî pêşîya wîda hatin û jêrʼa gotin: «Kurʼê te sax-silamet e». 52Ewî ji xulamêd xwe pirsî: «Kʼîjan sihʼetêda ew berbi qencbûnê çû?» Wana gote wî: «Duhu pey nîvrorʼa sihʼeta yekê tʼayê jê berʼda». 53Hingê bavê kurʼik tê derxist, ku ew wê sihʼetêda bû, gava Îsa jêrʼa got: «Kurʼê te sax-silamet e». Bi vî awayî wî û tʼemamîya neferêd mala wî bawer kirin. 54Eva nîşana duda bû ku Îsa kir, gava Ew ji Cihûstanê hate Celîlê.
ಪ್ರಸ್ತುತ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ:
Yûhʼenna 4: KmrNTL
Highlight
ಶೇರ್
ಕಾಪಿ
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Институт перевода Библии, 2000, 2011
