Newari - 1986 Edition (Drama NT)

सोडा मतःगु मरि नयेगु नखः न्‍ह्यःने थ्‍यंकः वल। थ्‍व नखःया न्‍हापांगु दिं छुत्‍काराया नखः खः। तःधंपिं पुजाहारी व शास्‍त्रीतय् येशूयात स्‍यायेगु ग्‍वःसा ग्‍वःगु खः। अय्‌नं मनूत खनाः ग्‍यानाः इमिसं वय्‌कःयात सुलाः स्‍यायेगु ग्‍वःसा ग्‍वयाच्‍वन।
उबलय् हे झिंनिम्‍ह चेलात मध्‍ये छम्‍ह यहूदा इस्‍करियोतयाके शैतान दुबित। वं तःधंपिं पुजाहारीत व देगःया सिपाइँतय् कप्‍तानयाथाय् वनाः येशूयात ज्‍वंका बी फु धकाः धाल। इमिसं लय्‌लय्‌तायाः वयात धिबा बी धकाः धयाहल। यहूदा मानय् जुल। अबलय् निसें वं मनू मदुथाय् लाकाः वय्‌कःयात इमिगु ल्‍हातय् ज्‍वंका छ्वयेत स्‍वयाच्‍वन।


सोडा मतःगु मरि नयेगु छुत्‍कारायागु नखःबलय् चीधिकःम्‍ह भ्‍याःचा स्‍यायेगु दिं थ्‍यंकः वल। अय्‌जूगुलिं येशूं थथे धयाः पत्रुस व यूहन्‍नायात छ्वयादिल – “हुँ, छुत्‍काराया नखःया भ्‍वय् नयेत छिमिसं वनाः भ्‍वय् ज्‍वरय् या।”
इमिसं धाल – “गन वनाः ज्‍वरय् यायेगु?”
वय्‌कलं धयादिल – “न्‍यँ, शहरय् दुहां वनेवं छिमिसं घलय् लः कया वयाच्‍वंम्‍ह छम्‍ह मनूयात नापलाइ। छिपिं व हे मनूया ल्‍यूल्‍यू हुँ। व गन दुहां वनी, अन हे वनाः छिमिसं छेँ थुवाःयात धा – ‘छितः गुरुजुं थथे धयाहःगु दु – “जिमि चेलात नाप छुत्‍काराया नखःया भ्‍वय् नयेत क्‍वथा क्‍यनादिसँ हं।”’ अले वं छिमित बांलाकातःगु तःकूगु च्‍वतय् क्‍यने यंकी, छिमिसं अन हे ज्‍वरय् या।” अले इपिं वन। वय्‌कलं इमित गथे धया छ्वयादीगु खः, इमिसं अथे हे लुइकल, अले अन हे छुत्‍काराया नखःया भ्‍वय् ज्‍वरय् यात।


भ्‍वय् नयेत्‍यय्‌काः येशू व प्रेरितत झ्‍वःलाक फ्‍यतुनादिल। वय्‌कलं धयादिल – “दुःख सी न्‍ह्यः जि छिपिंनाप च्‍वनाः छुत्‍काराया नखःया भ्‍वय् नयेगु तसकं इच्‍छा जुयाच्‍वंगु खः। जिं छिमित धाये – परमेश्‍वरयागु राज्‍यय् भ्‍वय्‌यागु अर्थ पूमवंतले जिं हानं थ्‍व भ्‍वय् नये मखु।”
अले वय्‌कलं ख्‍वला कयाः परमेश्‍वरयात सुभाय् बियाः धयादिल – “थ्‍व का, छिपिं सकसिनं इनाः त्‍वँ। जिं छिमित धाये – परमेश्‍वरयागु राज्‍य मवतले थ्‍व दाखमद्य त्‍वने मखुत।”
वय्‌कलं हानं मरि कयाः परमेश्‍वरयात सुभाय् बियाः कुचा कुचा थलाः इमित थथे धयाः बियादिल – “थ्‍व मरि न। थ्‍व छिमित बियागु जिगु म्‍ह खः। आवंनिसें जितः लुमंकेत थथे यायेगु या।”
नये धुंकाः अथे हे ख्‍वला कयाः वय्‌कलं धयादिल – “थ्‍व ख्‍वला छिमिगु निंतिं जिगु हि हाय्‌कागु परमेश्‍वरयागु न्‍हूगु बाचा खः।
“तर न्‍यँ, जितः ज्‍वंका छ्वइम्‍ह मनू जि नाप हे फ्‍यतुनाच्‍वंगु दु। च्‍वया तः थें मनूया काय् ला सिनावने हे माः। अय्‌नं वयात ज्‍वंका छ्वइम्‍ह मनूयात तसकं धिक्‍कार दु।” अले इपिं थःथवय् थथे धकाः खँ ल्‍हात – “झीगु पुचलय् अथे याइम्‍ह मनू सु जुइ?”


इपिं मध्‍ये दकलय् तःधंम्‍ह सु जुइ धकाः चेलात कचकच हालाच्‍वन। अले येशूं इमित धयादिल – “थ्‍व संसारय् शासन याइपिन्‍सं मनूतय्‌त ल्‍हातय् काइ। इमि हाकिमतय्‌त भिंपिं मनूत धकाः धाइ। छिमिसं धाःसा अथे यायेदइ मखु, बरु छिपिं मध्‍ये सु दकलय् तःधंम्‍ह खः वं दकलय् चिधंम्‍ह जुयाः क्‍यनेमाः। अले छिमि नायः सु खः वं ला झन फुक्‍कसियां च्‍यः जुयाः ज्‍या यायेमाः। नयाच्‍वंम्‍ह तःधं ला कि वयात नयेगु तये हया च्‍वंम्‍ह च्‍यः तःधं? नयाच्‍वंम्‍ह मखु ला, तःधंम्‍ह? अय्‌नं जिं छिमित सेवा यानाच्‍वनागु दु।
“जिगु दुःखकष्‍टय् छिपिं जि नाप च्‍वनाच्‍वंगु दु। अय्‌जूगुलिं गथे जिमि बाःनं जितः जुजु यानादिल, जिं नं छिमित अथे हे यानाबी। अले छिमिसं जिगु राज्‍यय् जि नाप च्‍वनाः नयेत्‍वने याये खनी। अले हानं सिंहासनय् च्‍वनाः छिमिसं इस्राएलया झिंनिगू कुलयापिं मनूतय्‌त न्‍याय याइ।”


“सिमोन, सिमोन न्‍यँ, शैतानं छिमित छ्व हाये थें हायेत उजं काये धुंकल। अय्‌नं छंगु विश्‍वास बमलाना मवनेमा धकाः जिं प्रार्थना यानागु दु। जिथाय् हानं लिहां वये धुंकाः छं थः दाजुकिजापिन्‍त बल्‍लाकि।”
अले वं येशूयात धाल – “प्रभु, झ्‍यालखानाय् वनेमाःसां, सी हे माःसां जिं छितः त्‍वःते मखु।”
वय्‌कलं धयादिल – “पत्रुस, जिं छन्‍त धाये – थौं खा हाले न्‍ह्यः छं जितः स्‍वकः तक म्‍हमस्‍यू धकाः धाइ।”

येशूं चेलातय्‌त धयादिल – “जिं छिमित धिबा, म्‍हिचा व लाकां मब्‍यूसे छ्वयाबलय् छिमित माःगु तरय् जू ला कि मजू?”
इमिसं धाल – “जू।”
वय्‌कलं हानं धयादिल – “आः धाःसा सुयाके धिबा दु, वं व धिबा तयाति, अथे हे म्‍हिचा नं कयाः ति। अले सुयाके तरवार मदु वं थःगु कोट मिया जूसां तरवार न्‍या। ‘वय्‌कःयात दाखुँतय् ल्‍याखय् तइ’ धकाः जिगु बारे धर्मशास्‍त्रय् च्‍वयातःगु खँ पूवने हे माः। छाय्‌धाःसा जिगु बारे च्‍वयातःगु खँ पूवनाच्‍वंगु दु।”
इमिसं धाल – “स्‍वयादिसँ प्रभु, जिमिके निपु तरवार दु।”
वय्‌कलं धयादिल – “थुलि दुसा गाः।”


येशू अनं पिहां झायाः वय्‌कःयागु बानी दु थें जैतून डाँडाय् थाहां झायादिल। चेलात नं वय्‌कः नाप ल्‍यूल्‍यू वन। अन थ्‍यने धुंकाः वय्‌कलं इमित धयादिल – “प्रार्थना याना च्‍वँ, मखुसा छिपिं जाँचय् लाइ।”
अले वय्‌कः इमिथासं भचा उज्‍यां वनाः पुलिं चुयाः प्रार्थना यानादिल। “बाः, ज्‍यूसा थ्‍व ख्‍वला जिथासं चीकादिसँ। अय्‌नं जितः यःथें यानादी मते, छितः यःथें हे यानादिसँ।” उबलय् स्‍वर्गं छम्‍ह स्‍वर्गदूतं वयाः वय्‌कःयात लिधंसा बियाच्‍वन। अले नुगलय् तसकं हीसे च्‍वनाः नुगः हे ह्वगनि थें च्‍वंगुलिं वय्‌कलं झन तसकं मन बियाः प्रार्थना यानादिल। वय्‌कःयागु चःति हि थें ततःफुति जुयाः बँय् तिकि ननाच्‍वन।
प्रार्थना यानादी धुंकाः वय्‌कः दनाः चेलात दुथाय् झाःबलय् इपिं नुगः मछिंकाः मस्‍तं द्यनाच्‍वंगु खनादिल। अले वय्‌कलं धयादिल – “छिपिं छाय् द्यनाच्‍वनागु? दनाः प्रार्थना या। अले जक दुःखकष्‍ट जू वःसां छिपिं बल्‍लाना च्‍वने फइ।”


वय्‌कलं नवाना च्‍वनादीबलय् हे अन छगू हुल मनूत वल। झिंनिम्‍ह चेलात मध्‍ये यहूदा धाःम्‍ह चेला इमिगु न्‍ह्यः न्‍ह्यः दु। यहूदां वयाः वय्‌कःयात चुप्‍पा नल। अले वय्‌कलं वयात धयादिल – “हे यहूदा, मनूया काय्‌यात छु छं चुप्‍पा नयाः ज्‍वंकेगु ला?”
चेलातय्‌सं अन छु जुइत्‍यंगु खः धकाः सीकाः थथे धाल – “प्रभु, जिमिसं तरवारं पालाबी ला?” छम्‍ह चेलां दकलय् तःधंम्‍ह पुजाहारीया दासयागु जव न्‍हाय्‌पं ध्‍यनाबिल।
तर वय्‌कलं धयादिल – “गात, त्‍वःताब्‍यु।” अले वय्‌कलं वयागु न्‍हाय्‌पं थियाः लाय्‌कादिल।
अले ज्‍वंवःपिं तःधंपिं पुजाहारीतय्‌त, देगःया सिपाइँतय् कप्‍तानतय्‌त व थकालिपिन्‍त धयादिल – “जि छम्‍हय्‌सित ज्‍वनेत थथे तरवार व कथि ज्‍वनावये माःगु छाय्? छु जि दाखुँ खः ला? न्‍हियान्‍हिथं छिकपिं नाप देगलय् दुबलय् धाःसा छिकपिन्‍सं जितः मज्‍वं। तर थ्‍व छिकपिनिगु ई खः, अले खिउँया शक्तियागु राज्‍य खः।”


अले इमिसं येशूयात ज्‍वनाः दकलय् तःधंम्‍ह पुजाहारीयागु छेँय् हल। पत्रुस धाःसा तापाकं ल्‍यूल्‍यू वनाच्‍वन। अबलय् अन मनूत चुकय् दथुइ मि छ्वय्‌काः पनाच्‍वन। पत्रुस नं वनाः इपिं नाप च्‍वन। छम्‍ह भ्‍वातिं नं मियागु जलय् वयात खनाः क्‍वथीक स्‍वयाः धाल – “थ्‍व मनू नं व नाप जुइम्‍ह खः।”
वं मखु धकाः थथे धाल – “वय्‌कःयात जिं म्‍हमस्‍यू।”
भचा जाय्‌काः मेम्‍ह मनुखं खनाः वयात धाल – “छ नं इपिं नाप जुयाच्‍वंम्‍ह खः।”
वं हानं धाल – “जि मखु।”
अले घौछिति जाय्‌काः मेम्‍हय्‌सिनं थथे धाल – “थ्‍व मनू येशू नाप जुइम्‍ह खः, छाय्‌धाःसा थ्‍व नं छम्‍ह गालीली खः।”
वं हानं धाल – “छिं धयादीगु खँ जिं मस्‍यू।” वं अथे धयाच्‍वंबलय् हे खा हाला हाल।
अले प्रभुं लिफः स्‍वयाः पत्रुसयात स्‍वयादिल। वं प्रभुं धयादीगु खँ लुमंकल – “थौं खा हाले न्‍ह्यः छं जितः स्‍वकः तक म्‍हमस्‍यू धकाः धाइ।” अले व अन चुकं पिने वनाः ह्वाँय्‌ह्वाँय् ख्‍वल।


पाः च्‍वनाच्‍वंपिं मनूतय्‌सं येशूयात गिजय् यानाः दाल। इमिसं वय्‌कःयागु मिखाय् चिनाः “का धा सा, छन्‍त दाःम्‍ह सु खः?” धकाः धाल। उकथं हे वय्‌कःयात बेइज्‍जत यानाः यःयःथें धाल।


सुथय् थकालिपिं, तःधंपिं पुजाहारीत व शास्‍त्रीत फुक्‍कं मुन। अले इमिसं येशूयात सभाय् थनाः थथे धाल – “छ मुक्ति बीम्‍ह ख्रीष्‍ट खः धयागु जूसा जिमित धा।”
वय्‌कलं धयादिल – “जिं धाःसां छिकपिन्‍सं विश्‍वास यानादी मखु। अले जिं छुं न्‍यंसां छिकपिन्‍सं लिसः बियादी मखु। आवंनिसें मनूया काय् शक्ति दुम्‍ह परमेश्‍वरयागु जव ल्‍हाःपाखे च्‍वनी।”
अले इपिं फुक्‍कसिनं धाल – “अय्‌सा छ परमेश्‍वरया काय् खः ला?”
वय्‌कलं धयादिल – “खः धकाः ला छिकपिन्‍सं हे धयादिल नि।”
अले इमिसं धाल – “थुलिं अप्‍वः मेगु साक्षी हे म्‍वाःल। वयागु हे म्‍हुतुं झीसं न्‍यनेधुन।”

Geere nke a ntị लूका 22