Սրանից հետո տեսա. ահա մեծ ամբոխ, որին ոչ ոք չէր կարող հաշվել, կազմված բոլոր ազգերից, ցեղերից, ժողովուրդներից ու լեզուներից, որոնք կանգնած էին աթոռի և Գառան առաջ՝ սպիտակ զգեստներ հագած և արմավենու ճյուղեր իրենց ձեռքերին։ Եվ բարձրաձայն աղաղակում էին ու ասում.
«Փրկությունը մեր Աստծունն է, որ նստում է աթոռի վրա, և Գառանը»։
Եվ բոլոր հրեշտակները կանգնել էին աթոռի, երեցների և չորս կենդանիների շուրջը և երեսի վրա ընկնում էին աթոռի առաջ ու երկրպագում էին Աստծուն՝ ասելով.
«Ամե՛ն. օրհնությունը, փառքը, իմաստությունը, գոհությունը, պատիվը, ուժը և զորությունը մեր Աստծուն լինեն հավիտյանս հավիտենից։ Ամեն»։
Եվ երեցներից մեկն ինձ հարցրեց. «Սրանք, որ սպիտակ զգեստներ են հագել, ովքե՞ր են և որտեղի՞ց են եկել»։ Ես նրան ասացի. «Տե՛ր, դու գիտես»։ Եվ նա ինձ ասաց. «Սրանք են, որ մեծ նեղությունից են գալիս և իրենց զգեստները լվացին ու Գառան արյունով սպիտակեցրին։
Դրա համար Աստծու գահի առաջն են
և նրա տաճարում գիշերուզօր նրան են պաշտում,
և գահի վրա նստողը հովանի պիտի լինի նրանց վրա։
Այլևս ո՛չ քաղցելու են, ո՛չ էլ ծարավելու,
և ո՛չ արևը նրանց վրա կընկնի,
ո՛չ էլ տապը,
որովհետև Գառը, որ գահի մեջտեղում է, կհովվի նրանց
ու կառաջնորդի դեպի կենաց ջրի աղբյուրները,
և Աստված կսրբի ամեն արտասուք նրանց աչքերից»։